zondag 31 mei 2009

3 ... 2 ... 1 ... start

Geheugen en ADHD, geheugen en burn-out, geheugen en (bijna-)depressie: gaan allemaal niet goed samen en dat is in mijn situatie wel eens lastig (da's een eufemisme!). Om ervoor te zorgen dat ik 's ochtends alle spullen voor school wel bij me heb, haal ik mijn trukendoos boven. Als ik bedenk wat we mee moeten nemen, dan zorg ik dat het voor de deur staat, zodat ik er quasi over val bij het buitengaan. 's Ochtends liggen in onze hal een hoop spullen: zwemzak, boekentassen, handtas, boodschappentas met kleine rommeltjes die mee moeten, een brief die gepost moet worden, een papier met in grote letters: FIETS MEENEMEN! ... Een 'lanceerplatform'* voor de start. Als de hal leeg is en alles in de auto (inclusief kinderen), dan zijn we klaar voor vertrek. Spreekt voor zich dat er verder niet al te veel in de hal moet staan, want anders geraken we in de war. Hihi.
* de term komt uit Opgeruimd leven met ADHD

zaterdag 30 mei 2009

Uitstelgedrag - maar dan anders

Ok. We kunnen hier thuis behoorlijk tegen wat rommel. Maar je hebt toch van die momenten dat het teveel wordt. En dan schiet ik in een kortstondige 'sorteerstand' en moet de rommelhoop eraan geloven. Sinds kort stop ik een momentje net voor ik eraan begin en ik prent het beeld van al die troep in mijn geheugen. Met de duidelijke boodschap aan mezelf: "Zo willen we het NIET!" Als ik daarna nog de neiging heb om bijvoorbeeld een kleed in de kast te gooien dan haal ik dat 'fotootje' boven. En dan gaat dat kleed toch al gauw op die kapstok. Zolang ik dat eerste rommeltje zo kan uitstellen, blijft mijn kast op orde. En gezien ik een 'uitsteller' ben, is dat misschien nog niet zo slecht gezien. Als ik nog drie jaar zo verder doe, dan geraakt alles opgeruimd.

vrijdag 29 mei 2009

Slingerplekken

Mijn schoonzusje is nog maar pas verhuisd. Bij één van mijn bezoekjes verontschuldigde zij zich dat ze nog geen bergplaats had gekozen voor allerlei spullen. En dat dus één en ander nog rondslingerde in huis. Ik gaf haar vanuit mijn rijke ervaring met rondslingerende spullen een goeie raad: hou in het oog op welke plek dingen meestal belanden, dat is misschien wel een goeie plek om ze op te bergen.
Ik geef een paar voorbeelden:
- zet een wasmand waar je normaal je vuile kleren op de grond gooit
- plant een schoenenrek waar meestal een hoopje schoenen liggen - ok, onder de tafel is misschien niet zo'n goeie plek, maar in de buurt vast wel
- zet een papiermand waar je vaak papiertjes vindt
- maak een plek voor sleutels waar ze meestal toch belanden
- een potje stilo's waar je ze meestal zoekt

Aandacht

Ik heb net een website ontdekt voor volwassenen met ADHD. De vereniging Aandacht organiseert maandelijkse bijeenkomsten (praatgroepen) voor mensen met ADD/ADHD en hun partners. Medewerkers van Aandacht zijn ervaringsdeskundig door hun eigen betrokkenheid bij ADHD én door de kennis en ervaring die ze opdeden met Vlaamse ADHD-experten. Ik ga er binnenkort eens een kijkje nemen, denk ik.

http://www.adhd-volwassenen.be/

donderdag 28 mei 2009

Als het maar in de doos zit

Er zijn verschillende graden van ordelijkheid. En iedereen heeft zo zijn maximum aan orde die hij kan handhaven. Bij ons is dat het niveau: 'als het maar in de doos zit' (lees: box, kast, schuif, stapel, ...). Verder dan dat moeten we eigenlijk niet proberen. Dat houden we niet vol. Een tijd geleden zou ik me er nog aan ergeren. Nu heb ik er vrede mee. Als dat al lukt, dan is het ok. Maar we zijn er nog niet, hoor. Eerst moeten een boel spullen die we niet meer nodig hebben de deur uit. En de volgende stap is een goeie vaste plek voor alle spullen die wel nodig zijn. Rome is ook niet op één nacht gebouwd.

woensdag 27 mei 2009

Tips uit ADHD-land

Soms dan denk ik dat mijn lieve lezers geen boodschap hebben aan mijn inzichten over en ervaringen met ADHD. Als je zo'n 10 lezers per dag hebt - jaja, Bloem en co, dat is weinig, maar ik sta er eigenlijk nog versteld van - is het bereik bij lezers mét ADHD wellicht niet zo gigantisch. Maar anderzijds hoor ik rondom mij steeds meer wanhopige mensen die het gevoel hebben dat hun leven een zottenkot is. Tegenwoordig creëren we met z'n allen een ADHD-wereldje waarin we langs alle kanten worden belaagd door prikkels en berichten die we moeten verwerken (en heel veel weggooien!). Onder het motto 'alle beetjes helpen' schrijf ik hier af en toe mijn eigen truukjes uit ADHD-land. Voor al wie er misschien iets aan heeft.

Geen verwijt

Een verwijt is rap gemaakt. Maar waarom doen we dat eigenlijk? Ik ben het aan het afleren. Pas op, ik wel eens commentaar - wat vaak wordt verward met verwijten. Maar verwijten, dat gaat dieper en fundamenteler. Dat laat ik maar. Ik ga er vanuit dat iedereen in de gegeven omstandigheden ook maar zijn best doet, net als ik. En soms lukt dat gewoon wat minder goed dan anders. Als je er zo over denkt dan word je vanzelf wat milder. Het is maar af en toe dat ik eens iets tegenkom dat ik niet op die manier kan bekijken.
Het is ook wel eigenbelang. Ik bespaar mezelf heel wat ellende. Verwijten zijn zelden rationeel. En dan flap je er wel eens iets uit waar je spijt van krijgt. Nooit goed!!! Alleen maar last mee, en stress. En verder hoop ik stiekem dat als ik zelf geen verwijten maak, iemand anders het ook niet zo snel bij mij zal doen. Want eigenlijk kan ik daar nogal slecht tegen. Ik besef wel dat het zo niet altijd werkt ... spijtig, hè!

maandag 25 mei 2009

Goed bezig!

We zijn eraan begonnen! Ons kleinste kadeeke had een allerkleinst kamertje. Maar nu hij geen baby meer is - wel bijna een grote jongen van 5 - mag dat kamertje wat groter. Ernaast was ons voormalige bureau dat niet echt meer gebruikt werd. We hebben eerst goed uitgevist hoe we het gingen aanpakken en zijn gisteren begonnen de tussenmuur uit te breken. Spannend!
En het beste nieuws is: ik voel dat ik meer energie heb! Ik verwacht dat het één van de dagen wel weer eens wat minder gaat zijn, maar het is nu toch al een aantal dagen echt ok! Voorzichtig: JOEPIE!
P.S. voor ons mama: ja, natuurlijk, we hebben eerst voorzichtig gecheckt of het geen draagmuur is en wees gerust: het is er geen! Ons huis staat niet op instorten!

dinsdag 19 mei 2009

Dit was een goeie

Dag!

maandag 18 mei 2009

Dan maar liever naïef

Grote mensen kunnen elkaar zo verschrikkelijk veroordelen. Een hele tijd gaat alles goed en dan één twistpunt en lap, alles overboord. Ze maken het elkaar zo moeilijk en vooral ook zichzelf. Ben ik naïef als ik heel mild ben tegenover mijn medemens en meestal het goeie blijf zien in mensen ondanks hun kleine kantjes? Mij heeft dit alvast schatten van vrienden en vaak een heel warm gevoel bezorgd. En dan zeggen dat kinderen hard kunnen zijn voor elkaar. Ik denk dat volwassenen al te vaak het voorbeeld geven.

zaterdag 16 mei 2009

Excuseer sorry pardon ...

... dat u vanmiddag 5 seconden later op uw bestemming was, bestuurder van de sportkar na mij. Ook excuses voor de eventuele hartkloppingen en oplopende stress die dit oponthoud en uw telaatkoming als gevolg daarvan hebben teweeg gebracht. Mijn excuses ook voor de sleet aan uw remmen die gedurende die 5 seconden de woest ronkende motor en uw van ongeduld toeterende wagen in bedwang moesten houden. Ik besef dat mijn galanterie ten opzichte van collega bestuurders misplaatst was en u nodeloos in de problemen heeft gebracht. Nogmaals dus mijn excuses.
Ik hoop dan wel op uw begrip als u eindeloos staat te wachten op de winkelboulevard om linksaf te draaien. En als zelfs ik u niet even laat passeren omdat ik toch achter een trage truck hang. Ik wil natuurlijk niet nog eens iemand op dergelijke wijze bruskeren.

Zaterdag Waxdag*

Ik heb de beste katern van mijn weekendkrant nog lang niet uit, maar wil je alvast 5 redenen geven om De Morgen te gaan kopen**.
(+ natuurlijk het paginagrote Zweeds kruiswoordraadsel op de achterpagina)
1. De column van Het Shopsecreet geeft tips & tricks om een bezoek aan Ikea te overleven (zie ook mijn blogje Shoppen).
2. Het wekelijks "Opgemerkt" redactioneel van Cathérine Ongenae geeft een idee hoe een gedachtenstroom de tijd even doet stilstaan - zeer herkenbaar.
3. "Goede ouders zijn luie ouders" moet ik nog lezen, maar ik denk dat ik me daar helemaal in ga vinden (lang artikel zonder veel tussentitels zet niet aan tot achterstevoren "ontdekken", dus daar moet ik me effe "aanzetten". Zie mijn blogje Achterstevoren).
4. "Laat de kinderen toch spelen" introduceert het begrip "scharrelkinderen" (idem).
5. Psychotherapeute Lut Celie vraagt zich af hoe we met "verwachtingen" moeten omgaan. Wat mag je wel of niet verwachten van je kind? En ze maakt een interessant onderscheid tussen praktische afspraken om als gezin samen te leven en meer onbestemde gevoelsmatige verlangens.
* Neem vooral dit titeltje niet te ernstig, want Polly Dewit geeft nog een pertinent pleidooi voor het recht van vrouwen om hun oksels niet te ontharen!
** Doe geen moeite om de artikels op de website te zoeken. De katern Wax heeft geen online versie. Waarom eigenlijk? Grappig detail: als ik op de website de zoekterm "luie ouders" invoer, krijg ik een artikel over overgewicht bij kinderen met als stelling dat kinderen van luie ouders te weinig bewegen.

vrijdag 15 mei 2009

Achterstevoren part 2

Tijdens de laatste mindfulness-training verduidelijkt Edel Maex nog iets heel treffend: "We leren achterstevoren! De eerste keer gaat er iets mis, je gaat op je bek, maar je weet niet hoe dat kwam. De volgende dag gaat het opnieuw mis, maar je beseft het al als je op je bek gaat. De derde dag zie je de smak net te laat aankomen en ga je alsnog op je gezicht. De volgende dag stop je net voordat je op je bek gaat. De vijfde dag vermijd je de situatie en loop je geen risico."
Zo ongeveer ging de uitleg. En ik heb sindsdien inderdaad gemerkt dat het zo werkt. Niks van ezels en geen twee keer stoten en zo. Leren gaat veel trager en je stoot je veel meer dan twee keer. En je leert dus achterstevoren.

donderdag 14 mei 2009

Achterstevoren

Nog een typische ADHD-trekje: ik lees artikels meestal van achter naar voor (niet dat iedereen die dat doet per se ADHD heeft, hè). Ik vond het altijd heel normaal dat je achteraan in een artikel achterhaalde of het de moeite waard was. Dan werd ik nieuwsgierig over wat er aan dat stukje voorafging enzovoort tot ik bij het eerste stuk aankwam. Ik lees zo al jaren de Humo en De Morgen.
Dit is ook de reden waarom boeken over ADHD vaak zo zijn geschreven dat je elk stukje apart kan lezen. Op het einde van elk hoofdfstuk staan ook netjes de "hoofdpunten" samengevat. Je kan zappen tussen de hoofdstukken al naargelang waar je aandacht blijft plakken. Wel zalig eigenlijk.

woensdag 13 mei 2009

Stukken van mensen (-haren)

Het is altijd weer even slikken bij de afrekening. Die kapper wordt maar duurder en duurder. Ik ga helemaal niet vaak. En het is een kapper in nogal een sjieke buurt. Dat betaal je erbij natuurlijk. En het is met kleurshampoo, hoofdmassage en alle ditjes en datjes erbij - ik heb echt geen goesting om bij elk tubeke te vragen: "En wat kost dat?" Het is een beetje een verwenuur. En ik krijg steevast een kapsel aangemeten dat er weer een tijd tegenkan. Maar het kost toch stukken van mensen. Eerdere experimenten om een andere kapper te vinden, liepen meestal uit op een ragebol-look. En dat is nu ook niet bepaald mijn ding. Je vertrouwt toch een deel van je gezicht aan iemand toe, hè. Goeie tips zijn altijd welkom!

Literatuur voor iedereen

Een hele gewone man met een heel gewone look in heel gewone doen hing op een heel gewone plek aan een heel gewoon venstertablet en las een heel dik boek. En ik dacht: "Geniet ervan!"

dinsdag 12 mei 2009

Ideeën

Er flitsen - dagelijks - veel meer ideeën door mijn hoofd dan ik kan realiseren op een dag. Ik moet echt wel een manier vinden om die hartverscheurende keuzes wat makkelijker te maken. Het probleem is dat ze elke dag weer zo geweldig lijken. En de volgende dag zijn er weer nieuwe "briljante" ideeën. Waar is de stop-knop?

Spookjeswandeling

Vandaag op stap met de klas van onze grote meid. We deden een spookjeswandeling in Antwerpen. Een gids uitgedost in een ouderwets zwart pak - hoge hoed incluis - vertelt heel meeslepend verhalen en legenden uit vroegere eeuwen. Zo leerden we onze stad weer eens op een andere manier kennen. (nu hangen we moe maar voldaan voor Mary Poppins met een warme choco - ook fijn!) www.spookwandeling.be

donderdag 7 mei 2009

Pech pech pech

De auto was geen 24 uur terug van de garage en ineens valt ie stil. Niet meer te starten. Midden op de baan. Gelukkig is er meestal wel 1 (!) vriendelijke mens die je dan aan de kant helpt. En de rest van de file achter mij maar vloeken in plaats van te helpen. Enfin. Vervoer regelen. Laten slepen. Bij iemand een auto gaan lenen. Ik heb het nu wel effe gehad eigenlijk.

dinsdag 5 mei 2009

Shoppen

Ik vroeg me vanmorgen af waarom ik shoppen tegelijk zo geweldig en zo lastig vind (en ik ben vast niet alleen). Ik bevond me in het hol van de leeuw, het summum van afleiding en verleiding: Wijnegem Shopping. Of zoals ons meisje het noemt: Hemingway shoppingcenter - of zoiets. Ik stapte binnen als een kind in een groooooote speelgoedwinkel.
Maar dit keer ging er een alarmbelletje rinkelen. "Oppassen! Wat kwam ik hier ook weer doen?" Bij een kannetje thee en een croissant heb ik eerst eens rustig op een rijtje gezet waarvoor ik daar was. En dan ging ik de "jungle" in met enerzijds een lijstje van de geplande aankopen en anderzijds het voornemen niks anders te kopen.

Terwijl ik braaf mijn lijstje volgde, kon ik het niet helpen dat het ene briljante idee na het andere door mijn hoofd flitste - enfin, op zo'n moment vind ik al die ideeën geweldig en heel verleidelijk. En het was soms echt een gevecht met mezelf om niet mijn portemonnee boven te halen en alvast de nodige aankopen te doen. Maar ik liet me niet door die ideeën meeslepen. Ik gaf mezelf consequent het antwoord: "Dat lijkt me fantastisch, maar laat me er eerst nog eens over nadenken of dit wel nodig of de juiste oplossing is en dan zien we wel!"
En als ik dan terug thuis was, leken die oplossingen allemaal veel minder dringend en heb ik niet meer de neiging alle projectjes te doen die me vandaag te binnen schoot! En heb ik dus gelukkig nog geen onnodige aankopen gedaan. Ik pik er binnenkort misschien wel iets uit, als ik zorgvuldig heb afgewogen wat wel en wat geen goed idee is.
Ik ben er dus in geslaagd om concrete aankopen los te maken van de fantastische stroom van ideeën die op zo'n plek op mij afkomt. Die twee zijn trouwens totaal verschillend. Voor het eerste moet je je kopje erbij houden. Je moet bij de les en rustig blijven, geen domme dingen doen. Voor het tweede is het net prettig om je gedachten eens de vrije loop te laten, maar nog veel leuker als je intussen niet moet overwegen wat je wel of niet concreet gaat doen.
Het kost wel wat moeite, maar blijkbaar lukt het me om heel veel ideeën te hebben zonder dat ik ze per se ook moet realiseren. Het risico op miskopen of projecten die niet af geraken wordt toch een stuk kleiner, denk ik.
...

maandag 4 mei 2009

Wijsheid verschijnt op het meditatiekussen

Het zijn geen lomperikken. Dat mindfulness-clubje. Eigenlijk laten ze u mediteren, maar ze noemen het mindfulness, want mediteren klinkt zo zweverig. Maar niks is zo aards en hier en nu als mediteren. Zo blijkt.

Kussen

Ik heb vanavond bij wijze van therapie mijn eigen meditatiekussen gemaakt. De hoes in elkaar zetten was één ding (doormeter 33 cm, hoogte 17 cm). Als vulling heb ik van dat spul genomen dat ze ook in zitzakken proppen -van die piepkleine bollekes. Heel de living lag er op de duur vol mee. Dat was niet simpel. Maar het is gelukt: klokslag 00:00 was het meditatiekussen af en kan ik eindelijk gaan zitten en tot rust komen (nadat ik met de stofzuiger de kamer nog bevrijd heb van alle bollekes die naast het kussen zijn beland).

vrijdag 1 mei 2009

Lang leve de kerk

Niet Het Instituut. Niet de Mis. Nog minder de Paus. Maar het gebouw: een ruimte waar je stil kan "zijn" zonder dat er iemand vragen stelt. Breek ze nog maar niet af, want het gaat gauw blijken dat we dergelijke ruimtes nodig hebben.
(Heiligschennis op 1 mei? Heb wat gevoel voor humor, hè, mannen.)