maandag 28 februari 2011

Druk ...

... met me beter voelen. En ervan genieten. En even niet schrijven dus. En carnavalkostuums maken. Belle Perez en Super Mario. Ze mochten zelf kiezen. En ik amuseer me daar nu kostelijk mee.

vrijdag 25 februari 2011

Gepikt van Einstein

The only real valuable thing is intuition.

donderdag 17 februari 2011

Be kind!


Wist je dat je gelukkiger wordt als je iemand anders helpt? Meedoen aan Random Acts of Kindness kan je dus gewoon doen vanuit puur eigenbelang. Doen!
NB heeft iemand een betere vertaling voor 'kindness'? Ik vind 'vriendelijkheid' te slap en 'goedhartigheid' te flauw.

Dit is mijn protest

dinsdag 15 februari 2011

Tante Annie op retraite

'k Heb zitten wachten tot 'Weer een stukje' online kwam, zodat ik hier een link kon leggen. Ik hoop dat tante Annie zichzelf een beetje is tegengekomen in't klooster.

donderdag 10 februari 2011

It really doesn't matter

Ik ga nog een beetje reclame maken voor Vacature. Bij het doornemen van de verplichte lectuur - ik ben op zoek naar een nieuwe job - steek je al eens iets op. Van het verhaal van de Nederlander Jacob Gelt Dekker bijvoorbeeld - succesvol serieel ondernemer, mecenas in ontwikkelingssamenwerking en romanschrijver. Boven de deur van zijn huis hangt het opschrift: 'It really doesn't matter'. "Je moet nooit te veel verwachten, anders raak je alleen maar teleurgesteld. Want hoe het ook loopt, uiteindelijk ga je toch dood, dus wat maakt het uit? Dat klinkt erg relativerend, ja, maar is het niet vreselijk dat tieners zelfmoord plegen of aan de drugs raken, omdat ze dat ene doel niet kunnen bereiken? Onze dwaze doelcultuur maakt zoveel slachtoffers."

woensdag 9 februari 2011

Zinnelijk Zijde

De 'Uitgelezen live'-tip van de week in De Morgen komt van Peter Van den Eede: Zijde van Allessandro Baricco. Mannen, dit is een valentijnscadeau waar je nog eens écht mee scoort. Trust me!
Voor het eerst maakte ze haar ogen los van Hervé Joncour en richtte ze op het kopje.
Langzaam draaide ze het totdat ze het exacte punt waar hij had gedronken onder haar lippen had.
Ze sloot haar ogen half en dronk een slokje thee.
Ze nam het kopje van haar lippen weg.
Ze liet het terugglijden naar waar ze het had gepakt.
Ze liet haar hand onder de jurk verdwijnen.
Ze legde haar hoofd weer op de schoot van Hara Kei.
Haar ogen open, recht in die van Hervé Joncour.
Allessandro Baricco, Zijde, De Geus, 2008, 128p.
(NB ik vond de vorige uitgave wel mooier)

Brief aan Cécile Vigneron

Geachte mevrouw Vigneron, beste Cécile,
In Vacature las ik dat je getrouwd bent met je werk. En hoe. Ik denk dat er weinig mensen zo geëngageerd in het huwelijk staan als jij in je werk. Ik voel me verplicht om je iets heel vervelends te vertellen: je houdt dit hoogstwaarschijnlijk niet vol. En dat ligt niet aan je omgeving of aan je werkgever.
Je werkt jezelf te pletter. En dat mag je gerust letterlijk nemen. Op een bepaald moment kom je de man met de hamer tegen en dan ga je niet meer kunnen kiezen of je harder of minder hard werkt. Die - o zo belangrijke! -  keuzevrijheid die je nu denkt te hebben. Dan is het in één klap voor een lange periode gedaan met werken. Zelfs de telefoon opnemen zal te zwaar zijn.
En ongetwijfeld sterkt alle tegenwind die je krijgt je in je overtuiging. Jij kan ongetwijfeld wel wat die goed bedoelende familie en vrienden vrezen van niet. Dat dacht ik ook, hoor. Ik heb het eerst moeten meemaken (en nog eens en nog eens en nog eens). Ik hoop echt uit de grond van mijn hart - en ik ken je niet eens - dat je even stopt en kijkt waar je mee bezig bent. Stoppen is alles even laten zijn wat het is. En stoppen is dan minstens 7 dagen zonder portable of gsm ergens alleen op een berg gaan zitten, hè. Minder dan dat gaat bij jou geen effect hebben. Zie het als een experiment. En daarna kijk je eens goed naar jezelf. Heel mild en met de beste bedoelingen. Misschien maak je daarna dezelfde keuzes opnieuw, maar misschien voel je dan hoe slopend je leven wel is en maak je andere keuzes.
Dat stoppen zie je wellicht niet zitten. Wat kan er gebeuren? Waar ben je bang voor? Dat je jezelf tegenkomt? Dat je de alternatieven zal zien? Als je het een keer probeert, heb je jezelf tenminste de kans gegeven om bewust te kiezen. Dat lukt niet als je de hele tijd doorgaat en doorgaat en doorgaat. Al denk je van wel.
Ik hoop dat je het experiment doet en dat de man met de hamer niet bij jou passeert. Want geloof me, wanneer hij langskomt, ga je willen dat je de tijd kon terugdraaien. En dat experiment heeft nog nooit iemand klaargekregen.
Met oprechte groeten
eventjeswicht

dinsdag 8 februari 2011

Brief aan Tom Naegels

Geachte heer Naegels, beste Tom,
Ik was vandaag in jouw buurt. Dat is de buurt van de Statiestraat in Berchem. Ik had namelijk net een uur 'onderduiken in de Bib' achter de rug en was op weg naar huis. Sinds kort probeer ik zo veel mogelijk te voet te doen. Tenminste als het maximum een half uur stappen is. Niet dat ik een groene ben. Die pretentie heb ik niet als kilometervreter. Ik heb een tekort aan vitamine D dus ik moet buiten op doktersvoorschrift. En de band van mijn fiets is plat. Op wandel dus in één van de gezelligste buurten van Berchem. De bespaarde luchtvervuiling is maar een prettig neveneffect.
Op de terugweg naar huis wou ik liever niet opnieuw langs de grote graafmachines van de Driekoningenstraat manoeuvreren. Dus achterom dan maar.  Ik ken weinig wijken in Antwerpen waar zo veel mensen een zitbank op de stoep voor de deur hebben staan als in jouw buurt. Zoals bij ons va en moe vroeger met de kermis. En met het prille lentezonnetje van deze middag leek het of de straten me met open armen wilden ontvangen.
Ik herinner me dat je daar ooit eens een stukje over hebt geschreven. Ik weet al niet meer waar of hoe. Over de warmte van je veelkleurige buurt. Ik dacht dus: 'Hier woont Tom Naegels ergens. Ik kan het geloven dat hij hier graag is!' Gevolgd door wat gefilosofeer over de romantiek van het schrijverschap en de bedenking dat het in realiteit wellicht niet zo simpel is om de kost te verdienen als auteur.
Je hebt de verbazing op mijn gezicht gelezen toen ik je ineens van je fiets zag springen aan de glascontainer. Een blik van eenzijdige herkenning. Zag je misschien mijn intentie om heel enthousiast goeiedag te zeggen en dat ik die neiging gelukkig nog net kon bedwingen. Ik zag bij jou even vertwijfeling. Ken ik die vrouw? En dan vastberadenheid: weer zo'n madam die mij kent van tv. We keken allebei weg van elkaars ongemakkelijke situatie. En gingen verder met wat we aan het doen waren. Jij: glazen in de container kletsen. Ik: verder stappen naar mijn Groenenhoek. Ook veelkleurig. Minder openhartig, vrees ik.
Dus bij deze, alsnog, beste Tom Naegels, een goeie dag gewenst! Het was fijn je te ontmoeten.
Vriendelijke groeten
eventjeswicht

maandag 7 februari 2011

Heden ben ik Hier (2)

En het is hier zalig in't zonnetje!

Heden ben ik Hier

In Hier, de projectstudio van Heden in de Weimarstraat - Den Haag, zal de komende maanden een reusachtig borduurwerk worden vervaardigd. Op twee borduurramen werkt Sara Vrugt vanaf morgen samen met buurtbewoners en andere geïnteresseerden aan de uitvoering van een borduurwerk van 100 m2, waarin traditionele borduurtechnieken op een eigenzinnige manier gebruikt zullen worden. Het project werd Heden ben ik Hier gedoopt. En dus nergens anders. Klinkt heel mindful als je het mij vraagt.

vrijdag 4 februari 2011

En wat hebben we vandaag geleerd?

... Dat eenvoudige oplossingen vaak de beste zijn.

donderdag 3 februari 2011

Saai

Blijkbaar is er een zen-wijsheid die het volgende zegt:
Vind je iets saai? Herhaal het dan en kijk of je het nog steeds saai vindt. Is dat zo? Doe het dan 4 keer na elkaar. Is het nog steeds saai, herhaal het dan 8 keer. Daarna 16 enzovoort. Je zal zien dat je op een bepaald moment denkt: 'Interessant!'
Gehoord op Klara vanmorgen bij de aankondiging van de integrale uitvoering van 'Vexations' van Satie door de leraren en leerlingen van de Noord-Limburgse academie. "Deze compositie beslaat één bladje pianomuziek dat echter wel 840 maal herhaald moet worden. Ze beginnen vrijdagavond 4 februari om 20.00u en zullen de hele nacht doorspelen. Normaal gezien zouden ze er de volgende middag mee klaar zijn. Satie schreef het volgende boven de partituur : 'Om onderstaand motief 840 maal na elkaar te spelen, doet men er goed aan zich op voorhand voor te bereiden, en dit in de grootst mogelijke stilte en in een ernstige onbeweeglijkheid.' "
Om helemaal zen van te worden! Of kierewiet. Kan ook.

Doe eens 2 minuten niks


Ga naar deze site en kom twee minuten niet aan uw computer of uw muis.
(Bij mijn browser werkt het niet helemaal zoals het moet, maar dit verdient in elk geval een plekje op eventjeswicht. Tips zijn altijd welkom, want ik wil weten wat er gebeurt als je tot 0:00 geraakt)  http://www.donothingfor2minutes.com/

woensdag 2 februari 2011

Nep wenen

Gisteren op de achterbank: drie kinderen die hun uiterste best deden om zo overtuigend mogelijk te doen alsof ze heel hard moesten wenen. Zelden zo hard gelachen met z'n allen.