dinsdag 31 maart 2009

Iemand mijn neusknijper gezien?

Situatie:
Groene bak. In geen jaar uitgekuist. Lange haren groeien welig op de wand. Vuiligheid vastgekoekt op de bodem. Geen excuses meer. Hij moet proper. Maar liefst zonder gevaar voor eigen leven.
Vraag:
Waar is tante Kaat als je haar nodig hebt?

maandag 30 maart 2009

Goeie-maandag-morgen

Vanmorgen was ik voor de eerste keer in maaaaaaanden op maandagmorgen opgeladen en kon ik 'er' weer tegen. Dit wil zeggen dat die goeie zondag van gisteren goed genoeg was om dat gevoel effie langer vast te houden. En dat wil zeggen dat ik begin te recupereren. Joepie! Nu ben ik wel moe, want ik had eigenlijk veel te weinig geslapen - zomeruur en een boek dat maar niet uit wou. Je zou ook kunnen denken dat de zondag nog gewoon is doorgelopen tot vandaag of toch bijna. Maar ik voel toch een verschil en die smile op mijn face krijg je er zo rap niet af. En de zon schijnt ook nog. Toedeloe!

zondag 29 maart 2009

Mjam mjam

Het zonneke schijnt. Nog wel fris buiten. Twee moedige kindjes wagen zich op blote voeten in de zandbak. Brrrrr. Maar zij hebben er deugd van. Ze koken een heerlijk diner voor mij. Zandsoep. Zandschilpaddenvlees - we hebben zo'n vormpje. En zandpannekoeken met slagroomsmaak. En we bakken samen lekkere échte boterkoek(jes). Een aanslag op de lijn (100 gr boter voor 12 ferme koeken), maar ZALIG. Wat een fijne zondag!

zaterdag 28 maart 2009

Zomeruur

Ons meisje denkt dat we zot geworden zijn. Twee uur vannacht wordt ineens drie uur? Als we zeggen dat iedereen in het land de klok een uurtje vooruit zet, dan weet ze't helemaal niet meer. Voor haar is de tijd iets absoluut. Hoe kun je dat nu veranderen door de klok te verzetten? En zo simpel is het inderdaad niet. Mijn bioritme geraakt er in elk geval telkens van overhoop.

vrijdag 27 maart 2009

Samen spelen

Een goeie aandachtstraining is samen spelen met de kindjes. Goeie oefening in onthaasten ook. Spelletjes zijn er niet op gericht om efficiënt te zijn en vooruit te gaan. Kinderen trouwens ook niet. Ons samen amuseren. Daar gaat het om.

donderdag 26 maart 2009

Massaal onder stress

Volgens een enquête van Test Aankoop zijn Belgen in totaal meer dan 9 miljoen dagen afwezig omwille van stress op het werk. Ik heb mijn 'bijdrage' dit jaar al goed geleverd. Soms denk ik toch dat we collectief verkeerd bezig zijn als ik dat lees. Maar we zullen eerst al bij onszelf beginnen zeker? Bij Groen! hebben ze vast spijt dat ze niet meer Anders Gaan Leven heten. Ze zouden nogal aanhang hebben.
Persbericht van Test Aankoop

Oorverdovend


... het tikken van een klok als het stil is (of zou kunnen zijn).

woensdag 25 maart 2009

Nog maar eens een zelfhulpboek

Ik heb het effe teruggezet bij FNAC, maar het dan toch gekocht: Opgeruimd leven met ADHD (Judith Kolberg en Kathleen Nadeau bij uitgeverij Nieuwezijds). Orde op zaken stellen is de grootste uitdaging voor mensen met AD(H)D. Boeken over organiseren zijn er genoeg - en heb ik genoeg - maar die houden geen rekening met de specifieke problemen waarmee wij ADD'ers te kampen hebben (ik ga er intussen vanuit dat ik tot 'de club' behoor om het leven simpel te houden). Ik heb al 50 pagina's gelezen en het is de nagel op de kop. Het heeft zelfs een verklaring waarom ik dat boek zelf heb gekocht - geprikkeld geraken, twijfelen, terugzetten, beslissing uitstellen en dan toch kopen. Nu nog de praktijk ... dat is altijd wat anders ... maar misschien wordt het met dit boek wel haalbaar?

dinsdag 24 maart 2009

Slavendrijver

"Ja maar, tegenwoordig wordt er toch zoveel verwacht en is onze maatschappij toch dolgedraaid." "Dat is best mogelijk. Maar laat ons al eens beginnen met onze grootste slavendrijver aan banden te leggen: dat zijn we dus zelf!" dixit de dokter. Dat lijkt me een goed idee! En als iedereen dan voor z'n eigen deur keert ... dan zijn we 'r.

Wat gaan we doen?

Soms word ik gek van die vraag. Waarom moeten we altijd iets doen? Laat me gewoon eventjes zijn. Doen is veel te vaak niet-moeten-zijn. En als we niets moeten doen, dan kijken we tv - het toppunt van niets-doen-maar-ook-niet-zijn. We zijn haast alleen op vakantie. Dan moet er even niets en is er geen tv - als het even meezit. En zalig dat iedereen dat vindt!

maandag 23 maart 2009

Heb ik ADD?

Eerste gesprek met de nieuwe psychologe. Ik houd de stortvloed van mijn verhaal zorgvuldig tegen. Ze stelt vragen en ik geef een antwoord. Over wat ik in de vorige therapieën heb geleerd. Over mijn faalangst (van vroeger). Over aangeleerd gedrag en persoonlijkheid. Over de situatie op het werk. Over wat mij heeft verhinderd de vorige keer helemaal te herstellen van mijn burn-out.
En dan komt het: "Heeft er nooit iemand aan ADD gedacht?" Ze blaast me van mijn sokken. Krantenkoppen flitsen door mijn hoofd: "Kinderen worden te snel in hokje ADHD gestopt". En verhalen over kinderen die hun pillen moeten pakken of anders niet functioneren. Maar de dame lijkt me geen 'vakjesmens' of 'pilletjesmens'.
"Ken je ADD?" "Tja, dat is ADHD maar dan zonder de H?" En dan hoor ik een hele lijst dingen noemen, puzzelstukken die ik tijdens ons gesprek heb neergelegd en waarvan zij een heel nieuwe puzzel maakt. Eén die niet in de doos past. Maar wel eindelijk een puzzel die klopt. Er ontbreken nog een paar stukken, maar die vul ik moeiteloos aan.
Als ik na het gesprek op de site hersenstorm naar diagnosecriteria zoek, dan kloppen er 18 van de 20 in meer of mindere mate (lees verder voor de lijst). Als dit juist is, dan heb ik in de voorbije 35 jaar heel erg mijn best moeten doen om te staan waar ik nu sta. Maar het was dan ook normaal dat het zo moeilijk en vermoeiend was.
En hoe ziet het vervolg er dan uit? Eerst wachten. Ja, mensen met mentale of psychische problemen moeten goed kunnen wachten. Dan testen. Daarna een psychiater te pakken krijgen die me in zijn/haar agenda kan wringen - dus nog maar eens wachten. En dan medicatie. En zien wat er komt.
Maar wie is dat meisje van 35 (bijna 36) als je de ADD wegdenkt? Ik maak me op voor een wonderlijke ontdekking!

Diagnosecriteria voor AD(H)D (bron: hersenstorm)
A. Ten minste twaalf van de volgende criteria moeten een chronisch probleem vormen.
1. een gevoel van onderprestatie omdat je je doelen niet bereikt (ongeacht hoe veel je al tot stand hebt gebracht)
Dit punt staat bovenaan, omdat het de meest voorkomende reden is waarom volwassenen hulp zoeken. "Ik krijg het niet voor elkaar," is de meest gehoorde uitspraak. Een volwassene met ADHD kan objectief gezien al heel wat bereikt hebben, of doet zijn/haar leven al hulpeloze pogingen iets te bereiken. Hoe dan ook, in beide gevallen kampen de personen met het gevoel gevangen te zijn, niet in staat te zijn hun aangeboren capaciteiten ten volle te benutten.
2. problemen met het organiseren van je leven
Een belangrijk probleem voor de meeste ADHD-volwassenen. Zonder de structuur die school biedt, zonder ouders die dingen organiseren, wankelt hij/zij door de organisatie-eisen die het dagelijks leven stelt. De zogenaamde 'kleine dingen' stapelen zich op en worden hoge obstakels. Een gemiste afspraak, een verloren cheque en een vergeten deadline, en hun wereld stort in.
3. chronisch uitstellen, problemen ergens mee te starten
Volwassenen met ADHD durven niet goed aan iets te beginnen, gevoed door hun angst dat ze het toch niet goed zouden doen, hierdoor stellen zij zaken uit en proberen dingen te negeren. Dit gedrag vergroot weer de angst aan de (alsmaar groeiende hoeveelheid) taken te beginnen.
4. veel projecten lopen gelijktijdig, problemen met voortzetten en afronden
Een gevolg van punt 3. Men stopt met iets en begint aan iets anders, maakt dit niet af en gaat weer iets anders doen. Aan het eind van de dag, de week of het jaar hebben ontelbaar onafgemaakte projecten zich opgestapeld, terwijl er maar een paar zijn afgerond.
5. geneigd zijn te zeggen wat in het hoofd omgaat, zonder de noodzakelijke timing of gevolgen ervan in acht te nemen
Zoals een kind met ADHD in de klas, wordt de volwassen ADHD'er gedreven door enthousiasme en ongeremdheid. Een gedachte komt op en moet worden uitgesproken. Tactloosheid en bedrog vervangen in het ergste gaval uiteindelijk de kinderlijke uitbundig- en uitgelatenheid.
6. een voortdurende hang naar sterke prikkels (kicks)
De volwassen ADHD'er is altijd op zoek naar nieuwe spanning en sensatie: iets in de omgeving dat de concurrentie kan aangaan met de wervelwind die in hem-/haarzelf woedt.
7. een aanleg om snel verveeld te zijn
Een gevolg van punt 6. Verveling omringt de volwassen ADHD'er als een gootsteen, altijd klaar alle energie op te zuigen. De ADHD'er blijft achter met de honger naar meer stimulans. Dit kan gemakkelijk verkeerd worden uitgelegd als een gebrek aan interesse. In feite is het een relatief onvermogen interesse voor een langere tijd vast te houden. Zoveel als hij/zij ergens om geeft, zo snel loopt zijn/haar batterij leeg.
8. snel afgeleid, concentratieproblemen, neiging af te haken of weg te dromen tijdens een conversatie, vaak gekoppeld aan een vermogen zich van tijd tot tijd te hyperfocussen.
Dit zijn de voornaamste kenmerken van ADHD. Het moment van 'uitgeschakeld worden' is vrij willekeurig en onvrijwillig. Het gebeurt bij wijze van spreken wanneer de ADHD'er even niet kijkt. Het volgende wat je bemerkt, is dat hij/zij er niet meer is. De ongelofelijke gave tot hyperfocussen komt ook veelvuldig voor. De ADHD'er gaat dan zo op in een activiteit dat hij/zij voor niets en niemand anders bereikbaar is. Hallowell en Ratey (de samenstellers van deze lijst) pleiten dan ook voor een andere benaming van het syndroom: AIHD, Attention Inconsistency Hyperactivity Disorder. Er is namelijk geen sprake van een tekort aan aandacht, maar van een inconsequent richten van de aandacht.
9. vaak creatief, intuïtief en hoogbegaafd
Dit is geen symptoom, maar wel een belangrijk aandachtspunt. Volwassenen met ADHD hebben, doordat zij zoveel prikkels opvangen, meestal een creatieve, associatieve geest. Te midden van hun chaos en afleidbaarheid laten zij flitsen zien van briljante ideeën. Het veroveren van deze bijzondere gave is een belangrijk doel in de therapeutische behandeling van ADHD'ers.
10. problemen met geijkte routes en het volgen van vastgestelde procedures
In tegenstelling tot wat men vaak denkt, is dit niet het gevolg van onverwerkte problemen met autoriteiten. Het is eerder een uiting van verveling en frustratie: routine betekent het herhalen van handelingen. ADHD'ers ervaren dit als saai en zoeken naar uitdagender manieren. Zij raken gefrustreerd omdat zij niet in staat zijn dingen te doen op de wijze waarop zij verondersteld worden deze te doen.
11. ongeduldig: lage frustratiedrempel
Frustratie op allerlei gebied herinnert de ADHD'er aan alle mislukkingen in het verleden. "O nee," denkt hij/zij "daar gaan we weer!" Woede of terugtrekken is het gevolg. Ongeduldigheid heeft te maken met de behoefte aan stimulans. Anderen zullen dit snel zien als onvolwassen of onverzadelijk gedrag.
12. impulsiviteit, zowel verbaal als in actie, bijvoorbeeld: impulsief geld besteden, plannen wijzigen, nieuwe schema's of carrièreplannen maken enz.
Dit is een van de meer gevaarlijke van de symptomen bij ADHD-volwassenen, of, afhankelijk van de impuls, een van de meest avontuurlijke.
13. neiging zich nodeloos, eindeloos zorgen te maken, neiging de horizon af te zoeken naar iets waarover getobd kan worden afgewisseld met onoplettendheid of geen acht slaan op mogelijke reële gevaren.
Wanneer de aandacht niet besteed wordt aan een specifieke taak, ontstaat een chaos aan gedachten in het hoofd van de ADHD'er. Gepieker is hier vaak een gevolg van, omdat de persoon onbewust toch behoefte heeft zich ergens op te concentreren. Het resultaat is dan een destructieve gedachtenstroom waarin rampscenario's worden uitgespit.
14. gevoel van dreigend onheil en onveiligheid afgewisseld met het nemen van grote risico's
Dit symptoom relateert enerzijds aan de neiging zich nodeloos zorgen te maken en anderzijds aan de aanleg voor impulsief gedrag.
15. stemmingswisselingen, depressie (in het bijzonder wanneer een relatie wordt verbroken of project wordt beëindigd)
Volwassenen (meer dan kinderen) met ADHD voelen zich overgeleverd aan een onstabiel humeur. Dit wordt zowel veroorzaakt door hun ervaringen met frustratie en/of falen als met de neurobiologische invloeden van het syndroom.
16. rusteloosheid
De volwassene met ADHD toont de volgroeide hyperactiviteit van het ADHD-kind meestal niet zien. In plaats daarvan ziet men 'nerveuze energie': snel praten, trommelen met vingers, steeds verzitten, vaak opstaan van tafel en het verlaten van de ruimte, gespannen aderen in de hals en een 'speedy' blik in de ogen. Zelfs in rust voelt de ADHD'er zich zenuwachtig, gespannen en overprikkeld.
17. neiging tot verslaving
Meer dan anderen hebben volwassen ADHD'ers de kans verslaafd te raken, hetzij aan een stof als nicotine, cocaïne, cafeïne of alcohol, hetzij aan een activiteit als gokken, winkelen, eten of werk. Dit heeft onder andere te maken met hun grote behoefte aan prikkels (die de ADHD'er paradoxaal genoeg kalmeren!), hun impulsiviteit en hun neiging tot hyperfocussen. Eetstoornissen komen vaak voor in depressieve periodes.
18. chronische problemen met gevoel van eigenwaarde
Deze zijn het directe en ongelukkige resultaat van jaren van conditionering: jaren van verteld worden dat men een kluns, een halve gare, een paniekzaaier, een druktemaker, een chaoot, een stumper, een eenling, getikt en anders is. Jaren van frustratie, falen of het niet-voor-elkaar-krijgen leiden tot een negatief zelfbeeld. Het is indrukwekkend te zien hoe veerkrachtig de meeste ADHD'ers nog zijn, ondanks al de tegenslagen.
19. onnauwkeurige zelfwaarneming
ADHD'ers hebben vaak een beperkte kijk op zichzelf. Zij hebben nauwelijks een idee van de invloed en uitwerking die zij hebben op andere mensen. Dit leidt vaak tot grote misverstanden en diep gekwetste gevoelens.
20. Familiehistorie van ADHD, manisch-depressiviteit, depressies, drugs- en/of alcoholverslaving, dwanghandelingen of stemmingswisselingen
Sinds bekend is dat ADHD vaak genetisch wordt overgedragen en samenhangt met de andere bovengenoemde stoornissen, is het niet ongewoon (maar ook niet noodzakelijk) dat deze problemen in de familie zijn terug te vinden.
B. ADHD ontstaat niet op volwassen leeftijd, maar is al in de kindertijd opvallend aanwezig. Wanneer de diagnose niet is gesteld in de kinderjaren, moet worden teruggekeken of de tekenen en symptomen toen al aanwezig waren.
C. De situatie is niet te verklaren door een andere medische of psychische aandoening.




zondag 22 maart 2009

100 gram zand in onze schoenen


Een dagje in Planckendael. Eindelijk nog eens een dagje samen op pad. Dartele giraffekindjes gezien. Luie leeuwen. Zwiepende gibons. Klepperende ooievaars. Slapende koala's. De kinderen kwamen thuis met "100 gram zand" in hun schoenen uit de speeltuin. Het was zalig.

'Fuck! Ik ben een feminist'

In Wax dit weekend las ik een interview met de Nederlandse politicologe Roos Wouters. Ze worstelt net als ik met de combinatie van een carrière en een jong gezin. Ik merk dat onze verhalen heel wat gelijkenissen vertonen. Haar conclusie: het werk van het feminisme is lang niet afgerond! Maar ook de mannen hebben daar baat bij. Ze spreekt liever over feMANisme. Minpunt: het zal nog lange tijd duren vooraleer deze dolgedraaide samenleving veranderd is. Ik ga haar boek 'Fuck! Ik ben een feminist', zeker in huis halen. Wanneer ik het ga lezen, is een andere vraag.
Haar website: http://www.rooswouters.nl/

zaterdag 21 maart 2009

Mijn motor is ontploft

Rrrrrrrrrrrrr rrrrrrrrrrr. Ken je die rood geel groen blauwe loopfietsjes? Die zo'n hels lawaai maken als ze door de living scheuren. Hij is al veel te groot. Maar dan maakt het lekker nog meer geluid. Kadeng over de dorpel naar de keuken. Hij komt slippend tot stilstand: "Ah, mijn motor is ontploft!"

Kortsluiting

Ik ben ervan overtuigd dat angst kortsluiting geeft in ons hoofd. Ik hoor het bij haar knetteren daarboven als ze niet naar buiten wil omdat er hommels kunnen zijn. Het is de angst die ze moet trotseren. Niet de hommels. Ik help haar gedachten kneden tot ze bang is binnen realistische proporties. Paniek en tranen in haar ogen en stem als ze in de bloembakken twee bijen opmerkt. En dan een enorme overwinning als ze toch die fiets opstapt en naar de speeltuin vertrekt. Ze krijgt van mij een staande ovatie!

Gedaan met doen alsof

... hij van me wint in de sprint ... zij het haalt bij memorie. Moet ik nu trots of ongerust zijn?

donderdag 19 maart 2009

Er is geen bal op de tv

Donderdagavond heb ik meestal zin om onderuit te gaan en weg te zappen. Maar er is zelden wat op de buis. Ja, rond dit uur begint Planet Earth, maar dat is veel te laat, hè, mensen. Als de wekker 's ochtends om half zeven begint te kwetteren, hoor ik halfweg het programma toch in mijn bed te liggen. Het schijnt dat je eigenlijk geen acht uur slaap nodig hebt, maar ik kan toch verdomd slecht tegen korte nachten. Ik ga nog wat lezen in mijn bed en dan indommelen. En ik ga er van genieten ook. Slaapwel!

Hapklaar


We zijn thuis geen grote fruiteters. We bewaren uit noodzaak het fruit in de koelkast, omdat het anders slecht wordt. Maar ik heb er iets op gevonden. De voorraad blijft het best bewaard in de koelkast, maar ik leg kleine hoeveelheden verleidelijk in een schaal op tafel. Fris gewassen. Blinkend. Om in te bijten. Als het zo voor je neus staat, heb je er veel meer zin in. Ik kan bijna niet bijhouden met aanvullen en bijkopen.

woensdag 18 maart 2009

Dat is ook weer achter de rug

Ons ventje heeft vandaag een kleine ingreep ondergaan. Gisteren hebben we nog goed gelachen toen ik vertelde dat de dokter hem ging repareren. Hij associeert dat met zaagskes en hamertjes en schroevendraaiers enzo. Dat vond hij toch wel een koddig idee. Later moest ik hem nog wel even overtuigen dat hij vandaag echt niet ging doodgaan (hij bleef er nochtans heel rustig onder). Dat was even slikken, maar hij zag snel in dat dat wel wat overdreven was. En vandaag ging alles heel prima. Hij vond alles wel spannend, maar het viel al bij al goed mee. Superflinke jongen! Nu liggen mijn twee mannen uitgeteld naar Ketnet te kijken. Dat is ook weer achter de rug! Hèhè.

dinsdag 17 maart 2009

Zonnig soepje

Nodig:
- gesneden soepgroenten (kant en klaar in de verstoog - kan je ook invriezen)
- extra wortelen, in stukjes gesneden
- een gele of rode paprika in stukken gesneden (hoeveelheid naar eigen smaak)
- water
- groentenbouillon
- arachideolie
Zet de pot op het vuur en giet er wat olie in. Stoof de groenten. Voeg water en bouillon bij naar smaak. Laat alles koken tot de groentjes gaar zijn. Even mixen en je hebt een pittig soepje. De lente in je bord.

maandag 16 maart 2009

(Er) mogen zijn

Huiswerk mindfulness. Elke dag. Drie minuten. Een hele week. Ik kijk er naar uit.

zondag 15 maart 2009

Van mijn sokken ...

... geblazen. Een paar dagen bekomen. Tsunami in mijn hoofd (term gepikt van Nathalie Le Blanc uit een artikel over Mindfulness in De Morgen Wax) wordt weer een doodgewone storm. En die zijn we gewoon.

donderdag 12 maart 2009

Eenbenige kopvoeter

Tijdens de bodyscan (zie vorig bericht) kom je vanalles en vooral jezelf tegen. Maandag en dinsdag kon ik mijn aandacht goed bij de instructies houden en dat voelde wel heel goed. Gisteren flitsten mijn gedachten van hier naar daar: school, kinderen, koffiekoeken, breiwerk, boek, man, huis, was, gordijnen, ... En elke keer hoor je dan mild te zijn en probeer je je brein terug bij de les te brengen. Op de duur - na een keer of 20 - wordt je mildheid wel wat op de proef gesteld en word je op dat brein ook wat slecht gezind, maar ook daar moet je dan mild tegenaan kijken. Niet gemakkelijk! Vandaag 'miste' ik een stuk van mijn lijf, want ik was ingedommeld. Blijkbaar nogal moe en ik lag eerlijk gezegd iets te comfortabel. Dus tussen mijn rechtervoet en mijn borstkas: wèg! Dat was ook niet helemaal de bedoeling, maar ook daar kijken we met een grote dosis mildheid tegenaan (zie me hier lopen als eenbenige kopvoeter). Het is helemaal niet simpel om contact te maken met je lichaam, maar we blijven oefenen!

woensdag 11 maart 2009

Hoewist klein teentje?

Mindfulness is niet zomaar vrijblijvend tijdverdrijf. Dat is van dag 1 flink werken. In de eerste sessie wordt veel uitleg gegeven. Heel wat staat ook in het boek. En daarna hebben we voor de eerste keer de bodyscan gedaan. Ik sta versteld van wat het teweeg brengt - trouwens voor iedereen iets anders blijkbaar. Je ligt stil op een matje en laat je aandacht lopen - nee, rustig wandelen, want het gaat erg traag - over je hele lichaam. "Zet al je verantwoordelijkheden en bagage maar opzij voor even en gun het jezelf om gedragen te worden door de grond en je matje." Alleen dat al voelde enorm bevrijdend. Dat dat kán en mág!
Niets lijkt zo eenvoudig als drie kwartier op je rug liggen en naar instructies luisteren. Maar wanneer heb jij nog eens milde aandacht gegeven aan je rechterenkel. En nog belangrijker, dat daarna weer losgelaten. Je ontdekt dat je bepaalde stukken van je lichaam niet eens voelt als je probeert. En dus ook niet als er iets mis mee is. En andere heb je ook in geen maanden losgelaten. En nu je dat wel doet, stroomt de energie blijkbaar - het is een heel nieuwe ervaring - door je hele lichaam en sta je helder en in 1 stuk weer op - ik toch althans. Ik ben er wel wat ondersteboven van, want het is nogal intens. Maar het voelt wel ok.
Voila. Het is weer tijd om er voor vandaag aan te beginnen. Ik ga mijn lijf van mijn tenen tot het topje van mijn kruin goeiedag zeggen. Hoewist, klein teentje?

dinsdag 10 maart 2009

Het (on-)nut van reclame

Vroeger zocht ik in het wekelijkse pak reclame wat we allemaal zouden kunnen nodig hebben en/of kopen. Ik ben inmiddels gaan beseffen dat nieuwe dingen zelden de verwachtingen inlossen. Ik probeer een aankoop nu uit te stellen om eens na te denken of ik dat spul nu echt zo nodig heb en zo ja, of dat model en die winkel dan de beste optie is. Nu blader ik de reclameblaadjes graag eens door om te kijken wat we allemaal niet nodig hebben en niet gaan kopen. Gaat gepaard met veel minder ontevredenheid. Zo kom ik wellicht ooit tot een punt dat ik een sticker op de deur plak dat reclame voor ons niet hoeft. Dat is pas echt dematerialisme.

maandag 9 maart 2009

Mindfulness

Deze week start ik met een cursus Mindfulness. Hier heb ik naar uitgekeken. Vanaf nu zal ik acht weken lang elke dag drie kwartier uittrekken om mezelf hierin te trainen. Ik heb vooraf al wat in het boek gelezen, maar eerder omdat ik daarvan gewoon al rustig word. Ik merk dat Mindfulness dicht staat bij waar ik naartoe wil. En nu dus de praktijk en intensieve oefening. Ik sta er helemaal open voor. Ik hoop dat het me weer een aantal nieuwe handvaten geeft om verder te gaan. Voorzichtig een evenwicht zoeken tussen uitkijken naar, maar ook niet teveel verwachten. Weer een slappe koord.

zondag 8 maart 2009

Gestart!

Ik ben na meer dan een jaar opnieuw begonnen met Start to Run. Dit keer heb ik de podcast van Evy op mijn mp3-speler. Dat loopt wel relaxer dan telkens op mijn uurwerk moeten kijken. Ik heb het gevoel dat ik terug vertrokken ben! Dat opent perspectieven voor een goeie conditie (en een iets strakkere lijn - al doe ik het daar niet voor). Maar ik laat me niet opjagen. Ik volg mooi het schema, dat geeft me de beste garantie op succes.

Absurde moppen

We hebben een komiek in de familie. Hij is 4 en combineert op postmoderne wijze verschillende moppen tot de meest absurde verhalen. Het is hilarisch. En wegens groot succes blijft hij ze aan elkaar breien. Zo animeert hij de hele familie. En dan zijn eigen schaterlach erbij - aanstekelijk!

zaterdag 7 maart 2009

Doe alsof je bezig bent

Soms is het gewoon nodig om 'bezig' te zijn (of te doen alsof) zonder teveel energie te verspillen. Als de kinderen eens zelf spelen - ook belangrijk dat ze dat doen - kan je niet in een stoeltje ergens de krant gaan lezen. Dan staan ze binnen twee minuten aan je mouw te trekken. Maar soms heb je gewoon niet veel energie. Wat kan je dan doen? Ik heb een kort lijstje van mogelijkheden, maar iedereen moet dit een beetje voor zichzelf uitzoeken. Op je gemakje koken. De afwasmachine uitladen. Fruitsla maken. Rustig was opvouwen. De brooddozen uit de boekentassen halen. Een knoop aannaaien of iets handwerken tout court. Niet computeren, TV kijken of lezen, want dan ben je - in hun ogen - niet met iets bezig. Dat doe je voor de lol en dan kan je evengoed met hun spelen. Ik werk dan wel in slow motion. Het belangrijkste is bezig zijn of lijken en energie sparen. Niet snelheid en efficiëntie. En op het einde van de rit heb je toch iets gedaan om trots op te zijn en daar haal je misschien weer extra energie uit. (maar soms is het gewoon plezant om mee te spelen)
Zie ook: doe eens iets in slow motion

Mijn hofke

Hèhè. Ik heb net een hele middag in mijn hofke - het verkleinwoord is terecht! - gewerkt. En deugd dat dat doet! Vorig jaar was het er niet van gekomen alles in orde te zetten voor de winter. Sommige plantjes hebben intussen de geest gegeven. Die hebben het een beetje te koud gehad. Misschien schieten ze terug als het zonnetje weer wat meer warmte geeft. Wij - de kids en ik - hebben samen bloemetjes voor op de vensterbank in bakken geplant. Dus ons huis ziet er ook weer fris uit. Klaar voor de lente! Nu ga ik toch vijf minuten in de zetel ploffen, want ik ben gewoon eventjes moe.

vrijdag 6 maart 2009

Verzamelen

Ze hebben besloten een verzameling aan te leggen ... van snoepwikkels. Mijn argument dat dat toch maar plakkerig is, werd weggewuifd. Nu hebben we een papieren bootje met een verzameling fuittellapapiertjes. Ach, je moet ergens beginnen. Ik heb moeten beloven dat ik ze niet weggooi. Dat heb ik dan maar gedaan.

Wiebelbrug

Ik heb normaal heel veel vertrouwen in het gezond verstand van onze bestuurders. In het dossier van de Oosterweelverbinding ben ik er toch niet helemaal gerust in. En nu gaan alle Vlaamse kiezers zich nog in een referendum in de vorm van regionale verkiezingen uitspreken over de beste oplossing. Ik hou mijn hart vast. Ik wil me hier toch even scharen achter de idee om de Liefkenshoektunnel naar behoren in te schakelen. Die ligt er inclusief financiële put - een nieuwe put graven is dan toch niet nodig? Waarom we voor deze simpele logica een Brits gerenommeerd studiebureau nodig hadden, is me een raadsel. Maar wellicht zie ik het nu te eenvoudig. Ik wens onze politici de moed en het gezond verstand om de correcte beslissing te nemen.

Oncologen lopen hoog risico op burn-out

Op de site van De Morgen las ik net een artikel over burn-out bij mensen die in de zorgsector werken: Oncologen lopen hoog risico op burn-out.
Verder in de sector gezondheid: Schouderklopje helpt om gezonder te leven.

Rommel

Ik ben behoorlijk tolerant voor rommel - ik ben daar ontzettend mild voor onszelf! En toch hou ik van orde. Het is gewoon fijner om 's avonds in een opgemaakt bed te kruipen in plaats van onder een hoopje dekbed. De laatste weken hoort het dekken van de bedden bij het ochtendritueel. Verder hebben we een jaar geleden ongeveer de geneugten van de poetsvrouw ontdekt en kunnen al niet meer zonder. Alleen al het feit dat we eens per week moeten opruimen, is verlichtend.
Maar, het moet gezegd, we verzamelen teveel rommel. En met teveel rommel blijft het gewoon tot op zeker niveau een rommeltje. Dat is ook een kwestie van loslaten. Al die dingen die je ooit dacht nodig te hebben, maar dat bleek dan toch niet echt. Die mooie dingetjes die je ooit eens kreeg, maar waar je nooit naar omkijkt. Alles wat je niet nodig vindt of mooi, maar die je toch zonde vindt om weg te doen. Waarom eigenlijk? Ik ben van plan een 'garagesale' te doen en dan hoop ik van heel wat balast verlost te worden. Ik heb al een aantal dozen gevuld, maar er is nog een heleboel te gaan. Binnen een paar weken doe ik nog eens een ronde van het huis op zoek naar dingen waar ik in geen twee jaar naar heb omgekeken. Ik doe dat niet op gelijk welk moment. Loslaten gaat op sommige momenten gewoon beter dan andere.

donderdag 5 maart 2009

Eventjes genieten: registratie van een moment van evenwicht

Ik voel me op dit moment relax en onder controle. Ik ben trots op mezelf. Er staan op dit moment geen bergen was ... en dat is een hele prestatie in een huishouden waar er gemiddeld 5 volle manden staan te wachten. Ik heb net een gezond ontbijtje genomen en de keuken is alweer aan kant. Ik ben behoorlijk uitgeslapen. Sinds twee nachtjes op tijd in bed en dat loont. Het huis ziet er niet uit alsof er een bom ontploft is, wat vaak wel anders is. Ik had gisterenavond nog energie over nadat de kinderen in bed lagen. En bovenal: ik voel me goed!
Als de rust is teruggekeerd, beginnen de ideeën voor actie snel opnieuw. Maar ik heb mezelf voorgenomen er dit keer even aan te weerstaan. Werken in de tuin is voor volgende week. Meehelpen in de school niet voor morgen. De lenteschoonmaak zal nog even moeten wachten. Ik doe een paar noodzakelijke dringende dingen en dat is het dan. Genieten van de rust zo lang ik kan. Ik ben eindelijk aan mijn puzzel begonnen. Kwestie van iets nutteloos te doen.
Zie ook: doe eens iets nutteloos

woensdag 4 maart 2009

50

Dit is het 50e bericht op mijn blog en ik ben best tevreden van mijn schrijfsels (ik ben soms toch met weinig content ... hihi).

Geheugenverlies

Het gewicht van het geheugen van Keulen werd wellicht zwaar onderschat. Het archief is ingestort en nu lijdt de stad aan geheugenverlies. De schade is gigantisch en moeilijk te becijferen ...

de impact van het verlies van mensenlevens eindeloos.

dinsdag 3 maart 2009

Perfecte vrouwen

Ik kreeg onlangs het boek Perfecte vrouwen cadeau. Het lag bij de 'afvoer' van de plaatselijke bibliotheek en mijn lieve schoonmoeder heeft het voor me meegenomen. Het boek dateert van 1989 en Colette Dowling analyseert daarin het gevoel van onvrede dat heel veel vrouwen hebben. Ik had nog maar een paar bladzijden gelezen en moest het wegleggen. Zulke mate van herkenbaarheid mag maar in kleine doses worden toegediend! Maar ik denk wel dat ik het uiteindelijk zal uitlezen.

Kleine wijsheid

"Oma, weet je waarom ik alles zo gemakkelijk kan leren?"
"Neen, waarom leer jij dingen zo gemakkelijk?"
"Omdat ik er altijd heel rustig bij blijf!"

Ze is 7 en al wijs!