Eenbenige kopvoeter

Tijdens de bodyscan (zie vorig bericht) kom je vanalles en vooral jezelf tegen. Maandag en dinsdag kon ik mijn aandacht goed bij de instructies houden en dat voelde wel heel goed. Gisteren flitsten mijn gedachten van hier naar daar: school, kinderen, koffiekoeken, breiwerk, boek, man, huis, was, gordijnen, ... En elke keer hoor je dan mild te zijn en probeer je je brein terug bij de les te brengen. Op de duur - na een keer of 20 - wordt je mildheid wel wat op de proef gesteld en word je op dat brein ook wat slecht gezind, maar ook daar moet je dan mild tegenaan kijken. Niet gemakkelijk! Vandaag 'miste' ik een stuk van mijn lijf, want ik was ingedommeld. Blijkbaar nogal moe en ik lag eerlijk gezegd iets te comfortabel. Dus tussen mijn rechtervoet en mijn borstkas: wèg! Dat was ook niet helemaal de bedoeling, maar ook daar kijken we met een grote dosis mildheid tegenaan (zie me hier lopen als eenbenige kopvoeter). Het is helemaal niet simpel om contact te maken met je lichaam, maar we blijven oefenen!