tag:blogger.com,1999:blog-69762273760515581662024-02-20T14:58:26.226+01:00eventjeswichtIn deze blog zoek ik naar een manier om langer dan eventjes een evenwicht te vindeneventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.comBlogger633125tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-47697532323161686552015-01-29T18:58:00.000+01:002015-01-29T18:58:32.509+01:00Een heel nieuw hoofdstukHet diploma is op zak sinds vrijdag. Ik mag me nu landschapsarchitect noemen. Ik had enige tijd geleden stiekem gehoopt dat ik nu ook van alle gevolgen van mijn burn outs af zou zijn, maar dat is natuurlijk niet zo. Leven zonder faalangst zou voor mij betekenen dat ik alle uitdagingen en spannende dingen uit de weg zou moeten gaan. Dat is niet het pad dat ik heb opgezocht. Ik werk nu op een competitief ontwerpbureau met allerlei ambitieuse mensen en nipte deadlines. Dus (werk)stress zal nooit helemaal weg zijn uit mijn leven. Het grote verschil is dat ik me veel meer verbonden voel met mijn collega's, met mijn vrienden en met mijn familie. Mijn stress is dus nooit meer van mij alleen! Als ik terugkijk naar pakweg 4 jaar geleden, dan zit hier niet meer dezelfde ik en tegelijk toch wel. Die voorbije jaren zullen altijd een deel van mij zijn. Ik ben wie ik nu ben door wat ik heb meegemaakt. En het is goed.eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-63208156075187530082014-09-11T21:58:00.000+02:002014-09-11T21:59:24.696+02:00Vertaling<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgomu9ai0OQBQYg7EaZZf8FXi_zEws4ftfRXaLl8RqUUY9w-TJlBdRQN8-_8qXOXv90zbIJlXKWFiqz8s6yBA62jVZFOFsbjGnyqUincbnTVX_ccnISWly37PICdGMTakIx_EPBfgSZtggR/s1600/57211_p.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgomu9ai0OQBQYg7EaZZf8FXi_zEws4ftfRXaLl8RqUUY9w-TJlBdRQN8-_8qXOXv90zbIJlXKWFiqz8s6yBA62jVZFOFsbjGnyqUincbnTVX_ccnISWly37PICdGMTakIx_EPBfgSZtggR/s1600/57211_p.jpg" height="268" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">... quasi perfecte vertaling van 'eventjeswicht'!</td></tr>
</tbody></table>
Life is een beetje te hectisch (maar o zo boeiend!) op dit moment om veel tijd te maken voor het blogje, maar zo af en toe kom ik nog wel eens piepen.<br />
<div>
Dikke zoen!!!</div>
eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-38396142905349180102014-06-08T07:52:00.002+02:002014-06-08T07:53:18.186+02:00Finally being myself (I think)When you are born a lotus flower, be a beautiful lotus flower, don't try to be a magnolia flower.<br />
<br />
If you crave acceptance and recognition and try to change yourself to fit what other people want you to be, you will suffer all your life. <br />
<br />
True happiness and true power lie in understanding yourself, accepting yourself, having confidence in yourself.<br />
<br />
<a href="http://www.goodreads.com/author/show/9074.Th_ch_Nh_t_H_nh">Thích Nhất Hạnh</a> <br />
<div>
<br /></div>
<div>
Merci Ann (<a href="http://alleskomtgoedann.blogspot.be/">alleskomtgoedann</a>)</div>
eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-55106729889346441192014-05-30T22:12:00.003+02:002014-05-30T22:12:55.647+02:00Spannende tijden (2)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRtWK1yC4MBYjvtmkmB-0RzZ_RgaqD6oySBl1cMlCr79Z-26jiNLLok8hej8OAI_QkuG-BnTyNlJe-cXvlRKl4BtC9NMwoy3a5QltxtdpJsFdXnIeQKbdpYPBFUnWVoQtV-7broLroNC_4/s1600/10366194_10203587750592876_8238445652949859456_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRtWK1yC4MBYjvtmkmB-0RzZ_RgaqD6oySBl1cMlCr79Z-26jiNLLok8hej8OAI_QkuG-BnTyNlJe-cXvlRKl4BtC9NMwoy3a5QltxtdpJsFdXnIeQKbdpYPBFUnWVoQtV-7broLroNC_4/s1600/10366194_10203587750592876_8238445652949859456_n.jpg" height="400" width="292" /></a></div>
Voorzichtig leven, daar doen wij hier tegenwoordig niet aan. Maar dat falen ... toch ook liever niet ... pffff. Examenstress is in the house!eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-68869178936883001322014-05-28T08:22:00.000+02:002014-05-28T08:22:17.560+02:00Spannende tijdenMisschien even de blog-stilte verklaren: laatste examenperiode gaat van start en het is alweer super spannend of ik alle ontwerpjes en papers klaar krijg. En maandag start ik met mijn nieuwe job ... En dat dus allemaal tegelijk ... Het zijn spannende tijden!eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-39948224764568770302014-05-02T10:37:00.002+02:002014-05-02T10:37:45.892+02:00En dan gaat het dus foutOver hoe het soms fout gaat ... en daarna weer beter! Heel authentieke getuigenis over burn-out door Chris Van den Abeele, wiens stem elke radio1 luisteraar nog steeds herkent uit de duizend!<span style="background-color: white; color: #37404e; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><br /></span>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="273" mozallowfullscreen="" src="//player.vimeo.com/video/93182705" webkitallowfullscreen="" width="500"></iframe> <br />
<a href="http://vimeo.com/93182705">En dan gaat het dus fout</a> from <a href="http://vimeo.com/user10335516">mediarte</a> on <a href="https://vimeo.com/">Vimeo</a>.eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-4174341908106072472014-04-27T20:09:00.002+02:002014-04-27T20:10:35.449+02:00Alles komt goed<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9UmI32co_ASKnzi39XNYKE_oVdHeX1YofpREHZHxGHspd6RcVOtqLwxfbhIyjb0bJNaXfCiqxU_T8txm41pAD_9BRSXAhybnO8H2k9TEwgeHo7s8vZ3nnXcDRFCoT9fEKZXPcrCgPqDgi/s1600/IMG_8434.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9UmI32co_ASKnzi39XNYKE_oVdHeX1YofpREHZHxGHspd6RcVOtqLwxfbhIyjb0bJNaXfCiqxU_T8txm41pAD_9BRSXAhybnO8H2k9TEwgeHo7s8vZ3nnXcDRFCoT9fEKZXPcrCgPqDgi/s1600/IMG_8434.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
In De Morgen van dit weekend stond een cartoon van Ilah die, eh, zeer pijnlijk herkenbaar is. Klik op de foto voor een leesbare versie.<br />
<br />
<a href="http://thecartoonist.be/nl/cartoonist/Ilah">thecartoonist.be/nl/cartoonist/Ilah</a><br />
<div>
<a href="https://www.facebook.com/cordelia.ilah">www.facebook.com/cordelia.ilah</a></div>
eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-36442558777571805182014-04-03T09:33:00.000+02:002014-04-03T11:14:03.173+02:00"De wereld door de ogen van mijn autistisch zoontje van zes" - Hind Fraihi in De MorgenIntegraal uit <a href="http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Opinie/article/detail/1837619/2014/04/02/De-wereld-door-de-ogen-van-mijn-autistisch-zoontje-van-zes.dhtml">De Morgen van 2/4/2014</a>: <br />
<br />
"<b>Op deze Wereld Autisme Dag schrijft freelance journaliste Hind Fraihi hoe ze iedere dag de wereld probeert te zien door de ogen van haar autistisch zoontje.</b><br />
<br />
Neem het me niet kwalijk als ik je niet groet, of je zelfs niet aankijk. Het is niet dat je me niet interesseert. Jouw blik zegt me allicht weinig. Of misschien net te veel. Wie zal het zeggen. Alleszins het zijn vooral de kleine dingen aan jou die me boeien. Die treffen mijn oog. Het kleine diamantje aan jouw verlovingsring bijvoorbeeld. Of de kleine afbeelding van een orka op jouw fiets.<br />
<br />
Ik wil je trouwens gerust wat vertellen over de zwaardwalvis. Wat zeg je? Ik hoor je een vraag stellen maar ik luister niet. Ik zwijg. Dat pigmentvlekje op jouw hals heeft me zonet afgeleid. Al die partikels op je huid kan het zijn dat ik ze zie? Interessant. Maar sorry, wat vroeg je ook al weer?<br />
<br />
Kijk ook niet raar op als ik zomaar op je afstap en met de deur in huis val. In mijn huis, sommigen noemen het mijn wereld. Ik kan dan niet zwijgen over piraten, schepen, de onderwaterwereld. En bij uitbreiding heel het dierenrijk. Ik krijg er maar niet genoeg van. Soms dram ik zelfs door. Maar geef me de tijd en ik neem je mee. Misschien wel heel ver terug in de tijd. Naar de prehistorie en dino's. Je weet wel, de diplodocus, centrosaurus, pterosauriër,... Ken jij die niet? Wat een rare snuiter ben jij.<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">Meester in hypocrisie</span></b><br />
<br />
<div>
Er zijn me nog vreemde dingen aan jou opgevallen. Je praat graag, zelden met kennis van zaken. Je maakt van surfen op oppervlakkigheid een kunde. Ik vrees dat ik dat talent nooit zal hebben. Meestal ben je ook een meester in hypocrisie. Je vraagt telkens aan de mensen hoe het met hen gaat. En je doet alsof het jou oprecht interesseert maar je gaat gewoon het rijtje der regelmaat af: hallo? - alles goed? - daaag. Eigenlijk staat het gewoon in jouw script. Het handboek der ongeschreven sociale regels. Het dicteert jou op gezette tijden en plekken nutteloze opmerkingen te poneren. Wedden dat je 's ochtends bij de bakker steevast over het weer begint? "Het zonnetje schijnt", zeg je dan pienter. Opmerkelijk, want de zon schijnt altijd. Behalve 's nachts. En als het regent, jammer je volgens het boekje. De zucht hoort er aldoor bij. En dan zeg je tot slot tegen de bakker: "Voor mij hetzelfde als altijd." Ik heb jouw repetitieve gesprekken door. Jouw universeel scenario.<br />
<br />
Leugenaar. Ook al valt een geschenk niet in de smaak dan nog zet je een blij gezicht op. Dank je, lieg je. Ik doe dat niet. Als ik een geschenk niet waardeer dan zeg ik dat ook. Meestal toch. Maar dan noem je me onbeleefd simpelweg omdat ik eerlijk ben.<br />
<br />
Ik speel zelden toneel. Ik heb geen masker op. En dan noem je mij raar? Anders. Een autist. Ook opvallend: je hebt er een handje van weg om alles luidop te benoemen. De zon, de regen. Hoe je je voelt. Wie anderen zijn en - vooral - hoe eigenaardig ze wel niet zijn. Vooral kinderen. Ze zijn te druk, te dromerig, te onhandig. En je steekt ons dan gretig in een hokje, naarstig op zoek naar een etiket om op te plakken. ADHD, ADD, autisme,... Eens je mijn medewezentjes gelabeld hebt, trek je de schuif open op zoek naar een plan van aanpak. Een stappenplan. Haast een handleiding. Alsof we producten zijn die van de lopende band rollen. Recht uit de kinderfabriek, maar oeps, met losse onderdelen zonder montageplan. Dan moet je even gaan zoeken, gemakshalve in psychiatrische testen.<br />
<br />
Etiketteren, het is een industrie geworden. Ik daag je uit. Zoek in Vlaanderen een klas waarin geen enkel kind een psychiatrisch label heeft. Ik denk dat je van een kale reis terug komt. Nu ja, alsof een reis haren heeft. <br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">M-decreet, mager decreet</span></b><br />
<br />
Het klopt niet. Het mag niet. En ik wil het niet. Ik wil niet behoren tot de generatie van etiketkinderen. Het is altijd wat met ons: we huilen (mag het?), we dromen (is dat een probleem?), we zijn druk (en jullie dan niet?), en zelfs te speels (wie wil er niet jong blijven?).<br />
<br />
Ik spreek even voor eigen winkel. Wat doen jullie eenmaal de autisten als het ware van de band rollen? Thuisbegeleidingsdiensten trekken aan de alarmbel. Hun hulpverleningsaanbod is ontoereikend. Scholen komen aan deze 'overproductie' amper tegemoet? De wachtlijsten voor het bijzonder onderwijs zijn nooit zo lang geweest. Gewone scholen huilen met de pet op en begeleiden noodgedwongen en niet zelden zonder expertise autistische leerlingen. Sommige scholen weigeren tout court autisten. Het parlement stemde in maart het M-decreet. M staat voor maatregelen voor leerlingen met specifieke onderwijsbehoeften. Voor iemand zoals ik. Voor mij staat de M voor mager decreet. Too little, too late.<br />
<br />
En dan later. Wat op de arbeidsmarkt? Waar kunnen we aan de slag? In een etikettenfabriek allicht. Raar. Hoe een welvarend land zo kortzichtig is. En dan zeggen ze iets over mij. Dat ik niet spoor. Sta er even bij stil. Jullie, ja: ouders, professionals allerhande. Zou het ook niet aan jullie kunnen liggen? Geen tijd voor ons. Geen geduld. Wij moeten almaar beter en sneller presteren. Dichtbij de perfectienorm. Jullie willen geen kinderen maar een olympiade. De medailles tonen jullie met fierheid op Facebook. Bij vermoedelijke problemen kloppen jullie aan bij een leger -ologen. Zelden kijken jullie in eigen boezem.<br />
<br />
Nu, ik ben anders. Onmiskenbaar. Niet beter, niet slechter. Gewoonweg anders. Uniek zoals ieder kind. Maar net - en soms meer dan dat - dat tikkeltje anders. Ik ben amper zes en begin jou te zien in stereotypes. Als een oppervlakkige, domme stresskip die de tijd niet neemt om naar de kleine dingen te zien. Als een kip aan de montagetafel van het maakbare kind. Van een kind dat zich niet laat moduleren in schema's of plannen. Een kip zonder toekomstvisie. Een kip zonder kop.<br />
<br />
Ben jij werkelijk die kip? Ben ik zo anders? Ik wil niet opgroeien in stereotypes. Dat is eng. Ik wil opgroeien in een samenleving met tijd, geduld, oog voor gevolgen en doortastende oplossingen, met een waardige plaats voor vele anderen, want anders dat zijn we allen.<br />
<br />
Trouwens, had ik jou al verteld over dino's en piraten?"</div>
eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-53154395534449427892014-03-11T13:47:00.002+01:002014-03-11T13:49:36.690+01:00Terug een moestuin!!!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSrl9FCMfrUGaaxacy5-Q2hgQZCEOjT7oE05fOCKt-GSzdXeGW5rRNHeQuwq4RBewm1FoLjndrz7kgMBtadIBP3MiKOCaG_AKfUvN6nl-cZ-W-TEv6bYYl0iN-g_K1u6kmR2O0OHvbregp/s1600/download.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSrl9FCMfrUGaaxacy5-Q2hgQZCEOjT7oE05fOCKt-GSzdXeGW5rRNHeQuwq4RBewm1FoLjndrz7kgMBtadIBP3MiKOCaG_AKfUvN6nl-cZ-W-TEv6bYYl0iN-g_K1u6kmR2O0OHvbregp/s1600/download.jpg" height="212" width="320" /></a></div>
Wim Lybaert is de Jeroen Meus en de Bartel Van Riet van de moestuin. In een artikeltje in de weekendkrant verheugt hij zich op een nieuwe oude gewoonte en misschien wel een blijvertje voor lange tijd: de moestuin! Misschien gaan wij dit jaar wel voor een 'vierkante-meter-moestuin' op ons koertje. Ik verheug me al op heerlijke aardbeien van eigen kweek!<br />
<br />
<a href="http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Opinie/article/detail/1807355/2014/03/08/Waarom-moestuinieren-je-simpelweg-gelukkig-maakt.dhtml" target="_blank">Naar het artikel</a>eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-43874286387513918782014-01-13T09:42:00.003+01:002014-01-13T09:42:42.179+01:00Reminder to self<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1nN_8bbgOdQTFcoJMH8ocUaFT6GyKuDr-2mXUjRwjBUsQX74xxK_YZia4Rkcz_TuUlCW8uQB1XEvNwKb1u4n0ma6cl3X4jASuOlUZb3cN5xemW1z4_tsTHnKHGSbHMMFGKkBaGHTlRaWO/s1600/keep+calm+en+doe+vut.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1nN_8bbgOdQTFcoJMH8ocUaFT6GyKuDr-2mXUjRwjBUsQX74xxK_YZia4Rkcz_TuUlCW8uQB1XEvNwKb1u4n0ma6cl3X4jASuOlUZb3cN5xemW1z4_tsTHnKHGSbHMMFGKkBaGHTlRaWO/s400/keep+calm+en+doe+vut.JPG" width="345" /></a></div>
<br />eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-20660170449656068382014-01-11T13:01:00.001+01:002014-01-13T09:44:48.757+01:00Picture<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi46PXIF6KobboApQ0wt_SW_-2vM_EWX565Jfr3_qsuWPxV15VRaAgye4ZtYhwktifzm8OzG6OB6QhHqqxt8D19SZ95qoLvUtEJtkHQHFral2axmeIrOKAVfvEHLkYJdEbdaKrcUgeJD2yW/s1600/tumblr_mz6qkgRHDZ1ry5naio1_500.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi46PXIF6KobboApQ0wt_SW_-2vM_EWX565Jfr3_qsuWPxV15VRaAgye4ZtYhwktifzm8OzG6OB6QhHqqxt8D19SZ95qoLvUtEJtkHQHFral2axmeIrOKAVfvEHLkYJdEbdaKrcUgeJD2yW/s400/tumblr_mz6qkgRHDZ1ry5naio1_500.jpg" width="320" /></a></div>
<br />eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-35351924039328522542014-01-11T12:53:00.003+01:002014-01-11T12:55:49.473+01:00Stress is a friend<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" mozallowfullscreen="" scrolling="no" src="http://embed.ted.com/talks/lang/nl/kelly_mcgonigal_how_to_make_stress_your_friend.html" webkitallowfullscreen="" width="560"></iframe>
<p>Mmm. Dit bekijkt de boel toch weer eens van een andere kant.eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-50417419037454333222014-01-01T20:23:00.002+01:002014-01-02T11:04:11.749+01:00Aan al wie durft (een beetje is al genoeg)<div>
Integraal overgenomen uit De Morgen, omdat geen woord teveel is, geen woord te weinig, omdat ik dit zelf had willen schrijven en je dit moet lezen, zo mooi. Bedankt <a href="http://users.telenet.be/grietopdebeeck/durf/index.html" target="_blank">Griet Op de Beeck</a>. Ik hang aan uw rokken, ook in 't nieuwe jaar.</div>
<div>
<br /></div>
"Ik hou niet van deze tijd van het jaar. Te vroeg donker, te grote kou, te nadrukkelijk wegtikkende tijd, te veel zoete liedjes in de straten waar er leven is, te veel verplichte cadeaukoperij die niks te maken heeft met willen geven, te veel gelegenheidsnadenkers (dat is toch iets voor alle dagen, of tenminste de dagen waarop het er toe doet), te veel lege gesprekken op feesten waar je niet per se wou zijn, te veel in kleurig papier verpakte sokken onder kerstbomen, te veel opgewarmde diepvrieshapjes die eigenlijk naar niks smaken, te veel vuurwerk en te veel ongelukken met dat vuurwerk waar ze het dan in het journaal weer over moeten hebben, zoals over de kust bij mooi weer in die eerste zomerdagen, te veel mensen die denken dat ze zich eenzaam moeten voelen, omdat ze geloven dat die mensen met families rond de feestdis dat sowieso niet zouden zijn. En te veel zelfmoorden, overal, dat ook nog.<br />
<br />
Maar net daarom denk ik nog heftiger dan anders: <b><u>ons leven is van ons</u></b>. Dus laten we leven – voluit en gretig – omdat we dat willen, en graag zien omdat we dat kunnen. Laten we beter leren weten. Laten we vergeten, laten we nooit vergeten. Laten we gaan tot ver voorbij dat ene punt, dat moment waarop we vrezen niet meer te kunnen, en laten we lief zijn voor wie dat nog niet kan. Laten we nietsontziend ontroerd raken. Laten we verleren hoe het moet, geloven dat het waar is, weten dat het zo niet verder kan. Laten we ons verbazen. Laten we nergens op voorbereid zijn. Laten we in goeie aarde vallen. Laten we ze openlaten: onze deuren, onze armen, onze geesten. Laten we mannen zijn uit veel kleine stukjes en vrouwen die ook eens durven niet te weten wat ze willen. Laten we slechte verliezers zijn, als het onszelf is die we kwijtgeraken. Laten we stilvallen, wegwaaien, terugkomen, opstaan, aanreiken, dromen, drinken en kussen. Laten we kussen. Laten we weten dat ja zeggen theoretisch altijd het mooist is en soms toch kiezen voor een nee, omdat we dat verdienen. Laten we stoppen met hopen en doen wat moet gebeuren om het te doen gebeuren. Laten we weten wat de feiten zijn en daar dan niet te veel rekening mee houden. Laten we afspreken dat geen enkele brug te ver is. Laten we onze geheimen harten koesteren, omdat Spinvis dat gezegd heeft. Laten we bekken openbreken. Laten we geen engelen zijn, maar als het kan toch ook geen duivels. Laten we mensen zijn. En helemaal onszelf worden, niet wie we denken dat anderen willen dat we waren. Laten we meezingen met de radio, ook als het een heel fout liedje is. Laten we alleen maar groene thee drinken als we dat echt lekker vinden. Laten we lopen tot we niet meer weten waar de straten zijn, en de luchten en het water. Laten we geloven dat het allemaal goud is wat blinkt. Laten we niet weten wat de grenzen zijn. Laten we redden wat er te redden valt, en diegene koesteren die daar meer moeite voor doen dan wijzelf. Laten we slapende honden keihard wakker maken. Laten we zacht zijn voor onze wilde harten, en ook voor dat van wie ons het dierbaarst is, en óók voor dat van die ene norse man op straat, die was vast gewoon even heel ongelukkig. Laten we weten wat we waard zijn. Laten we vasthouden wie dat verdient, laten we loslaten wie dat verdient. Laten we begrijpen wat de liefde is, laten we onthouden dat dat alles is, of toch bijna. Laten we durven. Driehonderdvijfenzestig dagen lang, en dan weer opnieuw.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Griet Op de Beeck"<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="http://users.telenet.be/grietopdebeeck/nieuws/index.html" target="_blank">Griet Op de Beeck</a> is schrijfster van Vele hemels boven de zevende en werkt aan een nieuwe roman. Ze is columnist bij De Morgen en schreef deze 'Nieuwjaarsbrief'.</div>
<div>
<br /></div>
</div>
eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-69675832729815950512014-01-01T17:02:00.002+01:002014-01-01T17:46:53.852+01:00Warme wensen<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5B7Lvtt2TtJEIV4ulwhL51jqs6tb2hugQ0adAuSGTP7Fw5PwAL3hBNLgeDoAUkMfMYjaT5z9AoUpPC-zZRdXZ3tXcktJdPCGjvbTmOfs5F_6j18olTZvmpd6WCaXAoAiUt70hGjg8mJJ7/s1600/IMG_2892.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5B7Lvtt2TtJEIV4ulwhL51jqs6tb2hugQ0adAuSGTP7Fw5PwAL3hBNLgeDoAUkMfMYjaT5z9AoUpPC-zZRdXZ3tXcktJdPCGjvbTmOfs5F_6j18olTZvmpd6WCaXAoAiUt70hGjg8mJJ7/s400/IMG_2892.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Warme wensen voor 2014! Blijf gezond, geloof in jezelf en doe dat samen met de mensen die je lief hebt!eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-7378861241395493242013-12-17T10:10:00.004+01:002013-12-17T10:12:58.842+01:00Stressy<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5wFNm3ssXdfVBpjTRXtfp2Pxg0SCBIX0YfIL3LfAlovz6Ml_iQjHTD5MOLaPUI6qBeT7PruL0VMNlmQ98Q93IkPJcIYTgGWP_AcrD7Wj7IjV8iZANaUvSevrQMPfaHCE_JolP_StvXQHv/s1600/Capture.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="147" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5wFNm3ssXdfVBpjTRXtfp2Pxg0SCBIX0YfIL3LfAlovz6Ml_iQjHTD5MOLaPUI6qBeT7PruL0VMNlmQ98Q93IkPJcIYTgGWP_AcrD7Wj7IjV8iZANaUvSevrQMPfaHCE_JolP_StvXQHv/s400/Capture.JPG" width="400" /></a></div>
via <a href="http://www.brainpickings.org/index.php/2013/05/29/intuition-pumps-daniel-dennett-on-making-mistakes/" target="_blank">Brainpickings</a>eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-81188312978751189792013-12-04T15:52:00.000+01:002013-12-04T15:57:11.422+01:00Eindeloze milde open ruimteSoms word je geconfronteerd met kwaadheid en verdriet van iemand die je graag ziet. En dan krijg je soms ook eens een mep in het gezicht terwijl je niet wist dat die eraan kwam. Dan heb je in eerste instantie de neiging om terug te slaan en te vechten, je te verdedigen of echt meppen waar het zeer doet. En dat leidt dan vaak tot steeds maar meer kwaadheid en verdriet. Deze actie en reactie drijft mensen uit elkaar, terwijl ze elkaar juist nodig hebben in moeilijke tijden. Als je die mep in het gezicht kan zien als noodkreet, als blijk van de onderliggende ellende, kan je makkelijker doen wat écht helpt op dit moment: een eindeloze veilige en milde open ruimte maken waar dat verdriet en die kwaadheid een plek kunnen krijgen. En die mens waar je van houdt eens goed vastpakken, want eigenlijk is het dat wat hij of zij nodig had. En dit is eindeloos eenvoudig en eindeloos moeilijk tegelijk. Maar het kan.eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-15692527304012942042013-11-06T09:57:00.000+01:002013-11-06T09:59:31.764+01:00Growing older“We must gain victory, not by assaulting the walls, but by accepting them.”<br />
<div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6qQRNlMV2kQSEeZf43-zOJ9Y50JoNe7bQMCtUoF162n-_6288aRBvLsRD2SeRA8t3ZVNgFAKKF4pCLTKEGqDoJ-8wo6MWgKJS2iaGhk0F_bs9vEnW54NbJlPKUOLsS5-r1Rp57FCdYyMK/s1600/youcanmasterlife.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6qQRNlMV2kQSEeZf43-zOJ9Y50JoNe7bQMCtUoF162n-_6288aRBvLsRD2SeRA8t3ZVNgFAKKF4pCLTKEGqDoJ-8wo6MWgKJS2iaGhk0F_bs9vEnW54NbJlPKUOLsS5-r1Rp57FCdYyMK/s400/youcanmasterlife.jpg" width="278" /></a></div>
<div>
"[...] most of us were told in childhood that the way to conquer a difficulty is to fight it and demolish it. That theory is, of course, the one that should be taught to young people. Many of the difficulties we encounter in youth are not permanent; and the combination of a heroic courage, a resolute will, and a tireless persistence will often — probably usually — break them down. But in later years the essential elements in the situation change. We find in our little world prison-walls which no amount of battering will demolish. Within those walls we must spend our day — spend them happily, or resentfully. Under these new circumstances we must deliberately reverse our youthful technique. We must gain victory, not by assaulting the walls, but by accepting them. Only when this surrender is made can we assure ourselves of inward quietness, and locate the next step on the road to ultimate victory."<br />
<br /></div>
uit: James Gordon Gilkey, <i>You Can Master Life</i>, the Macmillan Company, New York, 1934<br />
<div>
via: <a href="http://www.brainpickings.org/index.php/2013/03/18/you-can-master-life-1934/">http://www.brainpickings.org/index.php/2013/03/18/you-can-master-life-1934/</a></div>
</div>
eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-43415525308687099342013-10-13T12:42:00.002+02:002013-10-13T13:26:16.739+02:00Brief aan Erika Van ThielenGeachte mevrouw Van Thielen, beste Erika,<br />
ik heb net je<a href="http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Opinie/article/detail/1720228/2013/10/10/Beste-baas-doe-iets-aan-de-heersende-burn-outboom.dhtml" target="_blank"> noodkreet in De Morgen</a> gelezen. Tonen dat je kwetsbaar bent, vergt heel veel moed ... soms de moed der wanhoop, maar het blijft een sterk gebaar. En daar sta je dan. Je hebt aan de wereld laten weten dat het eigenlijk niet zo goed met je gaat. Het is eindelijk geen geheim meer. Eindelijk niet meer doen alsof. En mensen hebben dan, zeker bij bv's, het gevoel dat ze moeten reageren. Ik pleit schuldig trouwens. Ik heb een aantal commentaren gelezen op je stukje. Sommige mensen voelen mee, kennen het gevoel en laten dat merken. Dat zijn de 'warme dekentjes'. Sommige mensen hebben hun oordeel snel klaar. Dat zijn de 'koude douches'. En eerlijk, van sommige commentaren word ik zowaar 'mottig'. Ik sta er versteld van dat mensen nog altijd durven ontkennen dat burn-out een werkelijk probleem is. Ze menen dat je het maar zelf moet oplossen, je snel herpakken en klaar, dat je jezelf in nesten werkt, dat je niet moet zagen en blij zijn met je leuke snoet en een (redelijk) vaste job. Ik wou dat mensen hun mond hielden over iets waar ze geen benul van hebben. Hou dus je mond over burn-out als je'r zelf geen gehad hebt! Ik heb er drie gehad plus een depressie, dus ik weet waar ik het over heb!<br />
<u>We</u> oordelen dus meteen over een ander, maar we kunnen nooit in hun schoenen staan. En eigenlijk doen we het allemaal. Ook jij en ik. Het lijkt zo eenvoudig, feedback geven die je medewerkers een boost geven dat ze er weer een tijdje tegenaan kunnen in hun veeleisende jobs. Hoe dat dan wel moet gebeuren, is echter niet voor iedereen hetzelfde. Sommigen hebben een diep gesprek nodig, anderen dan weer niet. Die worden van een diep gesprek alleen maar zenuwachtig. De ene heeft opbouwende kritiek nodig, de ander tilt aan elke reactie zo zwaar dat hij er ongelukkig van wordt. Sommigen willen enkel een klein schouderklopje, maar hoe doe je dat? Je kan ook niet van mensen aflezen wanneer feedback nodig is en wanneer niet. En ook de leidinggevenden hebben het gevoel dat ze langs alle kanten bevraagd en belaagd worden en daar zelden erkenning voor krijgen. Ik was namelijk zowel diegene met een burn-out als de leidinggevende die er niet in slaagde om zijn medewerkers een hart onder de riem te steken. Dat had heel ongelukkige medewerkers en collega's tot gevolg. En daar ging ik uiteindelijk aan kapot. Leidinggevenden zijn dus ook maar mensen. Oordeel niet, want je staat niet in hun schoenen.<br />
Misschien is het voor jou op dit moment nog moeilijk om dat aan jezelf toe te geven, maar burn-out is een relationeel probleem, <a href="http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Opinie/article/detail/1721500/2013/10/12/Brief-aan-Erika-Van-Tielen-Talent-is-relationeel-een-burn-out-ook.dhtml" target="_blank">zoals Luk De Wulf jou al schrijft in zijn brief</a>. Toen het voor mij eigenlijk te laat was om nog enigszins terug te kunnen keren naar mijn vorige werkplek, las ik zijn boekje 'Help, mijn batterijen lopen leeg!'. Ik had meteen het gevoel dat het boekje over mij ging. Het beschrijft zo herkenbaar en haarfijn hoe ikzelf in een burn-out was beland. Ik hoop dat je het boekje snel eens oppikt en doorleest. Het is niet dik. Dat valt wel mee. Wat mij betreft was het een eye-opener. Het is tegelijk een beetje confronterend, want het geeft ook aan welke je eigen rol is in het verhaal, en dat willen we niet altijd weten. Ik hoop dat je dat experiment eens wil doen. Geef het misschien, zoals ik, ook cadeau aan je leidinggevende. Ik hoop nog steeds dat het haar misschien in de toekomst kan helpen om mensen met een dreigende burn-out sneller te 'onderscheppen' en dan de juiste dingen te doen. Wie weet helpt het jou om de vicieuze cirkel waar je in belandt bent te doorbreken.<br />
Ik kon uiteindelijk niet meer terug naar mijn werkplek, de relaties met mijn collega's en medewerkers waren te ver verziekt. Ik heb zelf ontslag genomen. Ik kon niet ontslagen worden, want ik had geen enkele slechte evaluatie. Maar ik voelde aan dat ik er niet 'opnieuw kon beginnen'. Of ik durfde niet, dat kan ook. Van die beslissing ondervind ik nog elke dag de financiële gevolgen. Maar ik ben intussen wel een veel rijker en rijper mens en dat pakt niemand mij af. Kop op, dus, je geraakt hier ooit weer door. Je brief is wellicht het begin van een heel veranderingsproces zowel bij jezelf als op je werkplek. Die klok draait niemand nog terug. En dat is goed. Geef dit proces alle kansen.<br />
Zorg intussen goed voor jezelf en zoek systemen om regelmatig uit de mallemolen te stappen. En praat met mensen die je echt helpen, zowel met warme dekentjes als opbouwende kritiek. Ik hoop dat je weer snel de creatieve drive terugvindt die je nodig hebt om verder te gaan.<br />
Tot kijk of hoors!<br />
eeventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-9022049668079036262013-09-20T23:00:00.000+02:002013-09-20T23:00:10.531+02:00Even how hard I tryI hate it, when I feel there is nothing I can do ...eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-20285608009578489432013-09-20T11:09:00.003+02:002013-09-20T11:09:52.690+02:00Someday you will walk out of this storm!!!!<div>
Voor jou daar, in het midden van de storm: hang on!!!!</div>
<div>
<br /></div>
"When you come out of the storm, <br />you won’t be the same person who walked in. <br />That’s what this storm’s all about." <br /><br /> Haruki Murakami<div>
<br /></div>
<div>
Bedankt Ann - <a href="http://alleskomtgoedann.blogspot.be/" target="_blank">alles komt goed</a></div>
eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-30044677567094241732013-09-18T11:38:00.001+02:002013-09-18T11:38:20.471+02:00Sterrenhemel<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXviuDXz8TLBswUxKIYDLmLr0r2sSOnThgrFBI5-F1mqc9JGWKwfz3EqFOUGiJkWrpm3AvVVqt4DTcSP01ksNLYlyJjZWvtEiOHRf9Q7Wo_MQwqX5jthce61ARYI1ZfaL3mj5H7kZ-lkDt/s1600/1622371258_576c40e61d.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXviuDXz8TLBswUxKIYDLmLr0r2sSOnThgrFBI5-F1mqc9JGWKwfz3EqFOUGiJkWrpm3AvVVqt4DTcSP01ksNLYlyJjZWvtEiOHRf9Q7Wo_MQwqX5jthce61ARYI1ZfaL3mj5H7kZ-lkDt/s400/1622371258_576c40e61d.jpg" width="400" /></a></div>
Gisteravond werd ik gekust onder een stralende sterrenhemel ... in de plensende regen. Dat kan alleen maar op de Dageraadplaats.eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-45327749039113223422013-09-15T20:14:00.001+02:002013-09-15T20:14:50.523+02:00Connection<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxMhnHCDYuDZI8eQQ-ewyHjMHkGojwzG_WD2VPZ3QJoYHY3NVmpAvs2rqtqprqllAZ1twC3wj_GZDsk3TjeyMs_LGw_abHk91goMfH5oXilBeCozw4qENJpiFIRn3W5WrEEdAZYgi0Pwoz/s1600/tumblr_mt0zamprIm1qzr04eo1_500.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxMhnHCDYuDZI8eQQ-ewyHjMHkGojwzG_WD2VPZ3QJoYHY3NVmpAvs2rqtqprqllAZ1twC3wj_GZDsk3TjeyMs_LGw_abHk91goMfH5oXilBeCozw4qENJpiFIRn3W5WrEEdAZYgi0Pwoz/s400/tumblr_mt0zamprIm1qzr04eo1_500.jpg" width="400" /></a></div>
<br />eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-49787066186569797392013-09-06T09:39:00.002+02:002013-09-06T09:39:42.859+02:00What a lovely summer!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeTgfj0-yRsTEgqZfk4z1RY9ypqyGwJOICE0p-wQafvEzMpurfhpaFjz2OLkJv54pVZHlc3OTzhr03gLqeXGJIzHcQLmio5-cXIoDHNJ0z5X7UvlrRk2H6vwPH8wy5d-P8vNMEp9ru2s_J/s1600/IMG_6442.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeTgfj0-yRsTEgqZfk4z1RY9ypqyGwJOICE0p-wQafvEzMpurfhpaFjz2OLkJv54pVZHlc3OTzhr03gLqeXGJIzHcQLmio5-cXIoDHNJ0z5X7UvlrRk2H6vwPH8wy5d-P8vNMEp9ru2s_J/s400/IMG_6442.JPG" width="300" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBN8uWyt8Rc7qJMLX8zYuAZHJR0cfttm5aS9YWXnvXUItss5-nML8crth56RLRtTLIkW8QTLlWN2rpT1WfjI9GAY5XMM2AXYd6ebWyDJ60eifWR2nAD_B8fE3YBKnO4OdrIkLDYBUT3ul-/s1600/IMG_6494.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBN8uWyt8Rc7qJMLX8zYuAZHJR0cfttm5aS9YWXnvXUItss5-nML8crth56RLRtTLIkW8QTLlWN2rpT1WfjI9GAY5XMM2AXYd6ebWyDJ60eifWR2nAD_B8fE3YBKnO4OdrIkLDYBUT3ul-/s400/IMG_6494.JPG" width="300" /></a></div>
<br />eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-3518178877463895452013-08-19T20:35:00.000+02:002013-08-19T20:37:31.756+02:00Remember to put the glass down sometimes!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFTBvt4wL3ZQxohNOqixWaFMgAyN-j3slZRT6cFXvteOemZTAcjVEtHxWMAgiQdWu8xyNbMxDy_P9qwtR0YyUYSX5JbawDJGiICgHjtbRUGzURKPW6kYjpY43xya0U0hw5UwbKFoVQrckF/s1600/375613_394480603993950_126218478_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFTBvt4wL3ZQxohNOqixWaFMgAyN-j3slZRT6cFXvteOemZTAcjVEtHxWMAgiQdWu8xyNbMxDy_P9qwtR0YyUYSX5JbawDJGiICgHjtbRUGzURKPW6kYjpY43xya0U0hw5UwbKFoVQrckF/s400/375613_394480603993950_126218478_n.jpg" width="400" /></a></div>
Deze moeten we in het achterhoofd houden nu we 'vers uit vakantie' weer in de sleur stappen!<br />
<br />
A psychologist walked around a room while teaching stress management to an audience. As she raised a glass of water, everyone expected they’d be asked the “half empty or half full” question. Instead, with a smile on her face, she inquired: “How heavy is this glass of water?” Answers called out ranged from 8 oz. to 20 oz. She replied, “The absolute weight doesn’t matter.<br />
<br />
It depends on how long I hold it. If I hold it for a minute, it’s not a problem. If I hold it for an hour, I’ll have an ache in my arm. If I hold it for a day, my arm will feel numb and paralyzed. In each case, the weight of the glass doesn’t change, but the longer I hold it, the heavier it becomes.” She continued, “The stresses and worries in life are like that glass of water. Think about them for a while and nothing happens. Think about them a bit longer and they begin to hurt. And if you think about them all day long, you will feel paralyzed – incapable of doing anything.”<br />
<br />
Remember to put the glass down.eventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6976227376051558166.post-58562324595096777682013-07-03T13:03:00.002+02:002013-07-03T13:04:49.179+02:00Mr Gwyn<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcKaPz3_EiCZSNOibYtX4Kcct2OKc_D8WH6_mKzPP4KAnGv5pR64UMl9mXMYdPZXYJLdy2IVGHWydAy23mJP3alnkY2DAyHzypYlQD7jRFGK3qgBHd8mHGJTkUUFWxMVdVqz6ghG2iQmQt/s354/Image.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcKaPz3_EiCZSNOibYtX4Kcct2OKc_D8WH6_mKzPP4KAnGv5pR64UMl9mXMYdPZXYJLdy2IVGHWydAy23mJP3alnkY2DAyHzypYlQD7jRFGK3qgBHd8mHGJTkUUFWxMVdVqz6ghG2iQmQt/s400/Image.jpg" width="247" /></a></div>
Lezen is iets voor de zomer. Alleen dan kan ik me lang genoeg laten wegglijden in een verhaal. Veel eerder dan anders heb ik nu al mijn eerste boek uit (meestal duurt het een maand of wat). Mr Gwyn van Alessandro Baricco doet de reputatie van de auteur (en de vertaalster Manon Smits!) alle eer aan. Het gegeven is even bizar als intrigerend, de taal wondermooi en zorgvuldig gekozen (en vertaald!), geen woord teveel, geen woord te weinig. Kortom: opnieuw een pareltje!<br />
Op de koop toe gaat het over mensen echt zien zoals ze zijn: een heel verhaal.<br />
Van dezelfde auteur gelezen:<br />
- Zijde<br />
- Oceaan van een Zee<br />
- Land van Glaseventjeswichthttp://www.blogger.com/profile/15855591352434529606noreply@blogger.com2