zaterdag 29 augustus 2009

Punt 0

Dit is het. Al tijden het gevoel dat ik onderweg ben. Alleen niet weten wat het doel is van de reis. Ik ben er: hier en nu. Het is deze ik van vandaag. Niks meer en niks minder. Dit is het nulpunt van waar ik terug vertrek. Naar elke ik van elke volgende dag. Met vandaag als referentie.

donderdag 27 augustus 2009

Werk aan de winkel

Dingen waarmee mijn vertrouwde ik het moeilijker heeft zo zonder medicijnen:
- voor mezelf zorgen
- mijn woorden wikken / inslikken
- ergernis
- de ochtendroutine
- medicijnen nemen - hoewel, dat zou gemakkelijker moeten gaan, toch?
- opbellen
- mijn rug afdrogen - stom, hè
- signalen van anderen negeren / relativeren
- uitstellen
- loslaten
- nee zeggen
- twee dingen tegelijk doen
- tijdsbesef
... en nog een boel.
Daarvoor moet ik dus nog alternatieve oplossingen vinden. Dat wordt nog hard werken.

woensdag 26 augustus 2009

Zeg maar dankje

Soms voel ik me schuldig als hij iets voor me doet terwijl ik zelf geen poot uitsteek. Er zijn genoeg situaties waarin dit kan voorkomen. Ik had altijd de neiging om me dan oeverloos in verontschuldigingen te storten: "Sorry, sorry, sorry!!!!!" Ik heb pas geleerd dat een welgemeend dankjewel dan vaak beter op z'n plaats is. Daar voelen beide partijen zich beter bij: ik heb minder een schuldgevoel en geniet even van een rustig moment, hij heeft veel meer voldoening van mijn dankbaarheid dan van dat schuldgevoel. En wij zijn 'happier together'!

dinsdag 25 augustus 2009

Eén keer ze op dreef is ...

Vandaag geraakte ik niet goed gestart. Een onbestemd triest gevoel versluierde mijn blik. En dan ineens kreeg ik deze middag zin om te koken. En voor ik het wist had ik verse soep en quiche gemaakt. Eén keer op gang heb ik dan ineens maar de tuintafel afgeschuurd en een eerste keer geschilderd. Dat was dan weer overdrive. Maar ik hou wel een goed gevoel over van de dag. De eindbalans is in evenwicht, en dat is het belangrijkste.

maandag 24 augustus 2009

Vroeg uit de veren

Deze week gaan onze bengels naar sportkamp. Dat was vanmorgen even heksen. Een goeie opwarming voor volgende week. Om af te koelen - hoewel - heb ik vanmorgen de diepvries ontdooit. Dat is nog een pittig jobke als je daar veel te lang mee wacht. Met wat investering van energie (van de haardroger en mijn eigen armspieren), zou dat heel wat elektriciteit moeten besparen. Nog te zwijgen over de luxe om weer wat meer in de vriezer te krijgen.
Bezig bijtje gaat nu even eten in haar hofke - al fresco. Genieten van een momentje rust!

zondag 23 augustus 2009

Klassement à la ADHD

We hebben de voorbije weken een paar nieuwe aankopen gedaan. Het ene na het andere toestel viel in duigen. Bij die aankopen horen heel wat documenten, rekeningen, garantiebewijzen, gebruiksaanwijzingen, installatiecd-roms, ... die je ooit wellicht eens nodig hebt. Vroeger ging alles in een klasseur. Zo heb ik er een aantal gevuld. Maar ik wil van die stoffige kaften af. Er is altijd wel een formaat dat er niet in past, of een dik boek waar je geen gaatjes in krijgt. Ik ga eens iets nieuws proberen. Ik stop alle spullen samen in een plastiek diepvrieszakje met sluiting. En ik schrijf erop over welk ding het gaat. En dan gaat alles rechtstreeks in een archiefdoos.

zaterdag 22 augustus 2009

Geen vragen stellen

Niet: Willen jullie na dit programma de televisie afzetten en komen eten?
Wel: Na dit programma zetten jullie de televisie af en komen jullie eten!
Niet: Willen jullie mee naar de winkel?
Wel: Kom, we gaan naar de winkel!
Geen vragen stellen over dingen waar ze zelf niet over beslissen.

vrijdag 21 augustus 2009

Ik moet nog sorry zeggen

'Ik moet papa nog sorry zeggen voor toen ik met mijn nieuwe schop op zijn teen stootte.'
De 'feiten' dateren van eind juli op het strand van Knokke-Heist, dus meer dan drie weken geleden. Papa had een pijnlijke teen en onze kleine man was nogal hevig met zijn schop. En daarna deed de teen van papa effe nog meer pijn. Hij zit er blijkbaar nog altijd mee. Niet papa. Onze kleine wildebras. Ik heb hem eindelijk kunnen inprenten dat die teen al lang niet meer pijn doet en dat dat dus allemaal achter de rug is. 'Ik zal het cd-tje in mijn hoofd wegdoen en een nieuw insteken!' Goed idee!

Me, myself and I

Na een paar dagen Strattera heb ik de nieuwe strategie afgevoerd. Tegenover de slaapstoornissen die ik daarvan kreeg, is Concerta een lachertje. Niet dat ik daar terug naartoe wil. Ik blijk nogal straf te reageren tegen al die medicatie (waarmee ik niets wil afdoen aan de effectiviteit voor een aantal ADHD-patiënten die er minder bijwerkingen van hebben). Ik ben intussen een week gestopt met alle structurele medicatie en dat voelt eigenlijk heel normaal. Inclusief mijn ADHD, maar met zoveel meer bagage en energie om er mee om te gaan. Ik behelp me vrij aardig. Deze week ben ik ook full time mama, dus dat is niet zomaar vakantie. Toch zijn mijn dagen vrij evenwichtig. Ik heb soms nog wel een dip. Maar dan is 5mg Rilatine of een meditatiesessie al voldoende om me terug op het goede spoor te zetten. Tegenover de 30mg per dag een paar maanden geleden is dit bijna homeopathie. Terug me, myself and I. Eigen kracht. Mijn eigen vertrouwde zelf. Het doet deugd!

Oeps-gebied

Gisteren in de krant:

'Oeps-gebied' in hersenen waarschuwt voor vergissingen

Precies tussen de twee hersenhelften van een mens zit het zogenaamde 'oeps-gebied'. Dat deeltje van het brein waarschuwt voor dreigende vergissingen, maar komt ook in actie als er een beloning staat te wachten. Het oeps-gebied is bij mensen met ADHD en de ziekte van Parkinson ontregeld. Dat stelt Esther Aarts van Nijmeegse Donders Institute voor Brain, Cognition and Behaviour. Het oeps-gebied of anterieure cingulate corex (acc) functioneert volgens haar als een soort waarschuwingslampje en komt in actie door de neurotransmitter dopamine. Onderzoek van Aarts heeft aangetoond dat parkinsonpatiënten hun kenmerkende starheid in woord en gebaar bijna helemaal kunnen overwinnen, als hun acc weet dat er een beloning in het vooruitzicht is.

donderdag 20 augustus 2009

Nieuwsbrief Zitstil

Dit berichtje plukte ik uit de nieuwsbrief van Zitstil. Ik neem het over omdat het zo herkenbaar is. Ongetwijfeld zijn een aantal tips ook nuttig voor studenten zonder ADHD.

HOGERE STUDIES MET ADHD
9 tips in de goede richting

"Eindelijk Vrijheid." Deze gedachte gaat door het hoofd van vele studenten wanneer ze hogere studies aanvatten. Ze mogen zelf hun lessenpakket samenstellen, mogen zelf kiezen wanneer ze studeren, gaan slapen, koken … Deze vrijheid heeft echter een keerzijde: het vraagt veel zelfbeheersing om er op een productieve manier mee om te gaan. Dit is niet zo evident wanneer je ADHD hebt. Lange tijd aan één stuk door studeren is moeilijk en je wordt misschien afgeleid door kotgenoten die je meevragen om naar de fuif te gaan. Je bent dan ook snel geneigd je boeken te laten voor wat ze zijn en richting fuif te trekken. Dat maakt dat de planning - als je die al hebt - telkens moet worden bijgeschaafd en dat je vaak onvoldoende voorbereid bent voor je examens.» Om frustraties, herexamens … te vermijden, kunnen
volgende 9 tips je in de goede richting wijzen.

Drink drink drink

Met dit weer moeten we allemaal meer drinken. Dat is bij ons kadeekes een gevoelig punt. Elk uur drinken we samen iets. Ik heb de 'spaarfles' ook weer bovengehaald. Het equivalent van wat ze drinken gaat in de fles. Als ze de 'eindstreep' gehaald hebben, krijgen ze vanavond iets lekkers. Alle truuks zijn goed om hun vandaag goed te laten drinken.

Siësta

Vandaag doen we aan een zuiderse siësta. Ik sluit me met pijn in het hart even af van mijn nieuwe stukje overwonnen stadstuin. Ik heb noodgedwongen ramen, deuren en rolluiken dichtgegooid in de hoop hierbinnen de koelte wat te bewaren. Laat ons hopen dat het vanavond voor slaaptijd nog wat afkoelt.

De geest van een leeuw

'Ik heb de geest van een leeuw. Dat komt omdat ik zo'n haar heb. En daarom kan ik ook zo hard brullen: WRAAAAUW!'
Maar hij kan ook nog hard miauwen, ons klein leeuwtje!

vrijdag 14 augustus 2009

Retraite

Deze week heb ik mezelf getrakteerd op een kleine retraite. Twee nachtjes en dagjes. Een goeie plek vinden om je even terug te trekken uit het gewoel is niet evident. Ik ben niet echt het kloostertype. Een boeddhistisch klooster zou misschien nog gaan, maar die zijn hier niet zo dik gezaaid. Vorig jaar waren we een weekendje in het provinciaal domein van Chevetogne, provincie Namen. Dat is vooral een speelparadijs voor kinderen (wel twaalf speeltuinen als ik het goed heb). Maar verder zijn er in het grote domein een aantal heel rustige en mooi aangelegde tuinen: de haagbeukentuin, de boskanttuin, de knopentuin, een boomgaard, de watertuin, de medicinale tuin, de landschapstuin, de zentuin, ...
En er is ook een soort motel: les Rhodos. Het leuke is dat de grote kamers elk een eigen voordeur en balkon hebben. En uitzicht op het groen. Ze zijn wel wat aan renovatie toe, maar dat nam ik er graag bij. Lezen, mediteren, een haakwerkje opzetten, schrijven, picknicken, ... En vooral mezelf niet voorbijhollen, gewoon mezelf in alle rust en stilte gezelschap houden. Een vrouw alleen op hotel. Dat bleek nogal ongewoon te zijn. Ik werd in de watten gelegd al was ik de uitgeefster van Michelin zelf. Ik heb ervan genoten en mijn batterijtjes zijn opgeladen. En ik kom weer thuis met het voornemen om daar beslist eens met de kinderen heen te gaan voor een dagje avontuurlijk spelen.
Dankjewel lieve schatten dat ik dit even mocht doen!

vrijdag 7 augustus 2009

Nieuwe strategie

Er zijn vast een heleboel mensen die goed zijn met Rilatine of Concerta. Ze helpen ook om de symptomen van mijn ADHD aan te pakken, maar de bijwerkingen zijn voor mij te lastig. Sinds vandaag ben ik begonnen met Strattera. Dit is een medicijn dat via de bloedspiegel werkt. Minder schommelingen zouden hiervan het gevolg moeten zijn. Nadeel is wel dat ik eerst moet zien of ik het product wel verdraag. En dat het nu een paar weken tanden bijten is tot het begint te werken. Ik val even weer terug op mezelf. De volgende periode wordt dus even spannend. Ik hoop echt dat dit werkt en me het laatste duwtje in de rug geeft dat ik nodig heb.

donderdag 6 augustus 2009

Mijn hemel

Vanavond een stukje van mijn hemel gezien. ZALIG!!!

maandag 3 augustus 2009

Perspectief

Als het goed gaat, dan kost het meestal geen moeite om ver vooruit te kijken. Dan lukt het gewoon om plannen te maken voor binnen een week, maand, half jaar, ... De horden die je nog moet nemen, lijken allemaal wel haalbaar. Je kijkt er voorbij en overheen.
Als het minder goed gaat, is het soms al lastig om verder te denken dan de volgende week, dag of zelfs het volgende uur. Hindernissen lijken veel hoger. Je kijkt er tegenaan en nog niet verder.
Aan de lengte van mijn 'perspectief' kan ik vrij nauwkeurig afleiden hoe het met me gaat.

Waar ik allemaal niet aan dacht?

Hij: Waar zit je allemaal niet aan te denken?
Ik: Vanalles.
Hij: O, zijn er dan toch nog dingen waar je niet aan denkt?
Ik (betrapt): Toch een paar, ja.