vrijdag 31 juli 2009

Yes, we can!

Ik zie op dit ogenblik even alleen maar beperkingen:
ik kan niet, jij kan niet, hij/zij kan niet, wij kunnen niet, jullie kunnen niet, zij kunnen niet.
En: had ik maar gekund.
Ik zou veel liever de mogelijkheden zien:
ik kan, jij kan, hij/zij kan, wij kunnen, jullie kunnen, zij kunnen.
Het hangt er vaak maar vanaf hoe je het bekijkt. Stilstaan en kijken en opnieuw kijken tot ik het weer zie.

donderdag 30 juli 2009

Reisverslag (7): mindfulness bij onweer

Ik heb sinds het einde van de cursus niet veel meer gemediteerd. Goede voornemens genoeg anders. Een paar dagen geleden zaten we in de tent en brak er een fel onweer los. Gelukkig waren de kinderen net in een heel diepe slaap gesukkeld. We hadden nog maar net gezegd dat ze wellicht door een kannon nog niet wakker zou worden, toen een paar minuten later een enorme knal echt in de buurt van de camping. En ons mannekes sliepen dus inderdaad verder. Oef. Zelf waren we na die donderslag toch niet zo helemaal op ons gemak. Ik werd echt wel bang. Van kruiswoordraadsels oplossen kwam niks meer in huis. Om me af te leiden, zette ik dan maar mijn mp3-speler op een geleide meditatie van de mindfulness-cursus. Ik werd bij het horen van de stem van Edel Maex ineens zo relax. Echt heel opmerkelijk. Dat onweer kon me niks meer maken. Wat natuurlijk niet waar is, want het kan altijd. Maar het heeft geen zin om daar vooraf zo bang voor te zijn, want dat maakt het onweer niet minder hevig. Integendeel. In je hoofd wordt het dan veel erger dan het is.

woensdag 29 juli 2009

Reisverslag (6): waar zijn mijn handvaten

Waar ik thuis toch een aantal technieken heb ontwikkeld om mijn dagelijks leven een klein beetje te organiseren, is het op vakantie altijd weer een uitdaging om onze draai te vinden. Dat is voor een stuk natuurlijk het leuke aan vakantie: doorbreek de sleur. Maar als moeizaam ontwikkelde routines eigenlijk nodig zijn om je goed te voelen, dan is vakantie een hele uitdaging. Heel wat ADHD'ers gaan dan ook liever niet op vakantie. Ik zie gelukkig nog heel wat leuke dingen aan reizen. Maar ik begrijp dit wel. Me opnieuw organiseren kost gewoon erg veel moeite en ik geraak regelmatig m'n trappertjes wel eens kwijt. Hoe vaak ben ik de afgelopen weken mijn medicijnen niet vergeten? Effe stoppen en de mallemolen in mijn hoofd laten uitbollen. Dan gaat de storm sneller weer over. Mijn lieve ventje geeft me dan de ruimte die ik nodig heb. En daarna kan je er weer van genieten: met z'n viertjes de hele tijd samen zijn, een boek lezen, leuke uitstapjes, de eenvoud van het leven op vakantie, de goede buitenlucht (als het mooi weer is tenminste), ...
En dan na twee weken letterlijk en figuurlijk thuiskomen. Heerlijk terugvallen op kleine gewoontes. Een paar nieuwe uitproberen. Eén van de leuke dingen aan op reis gaan is toch ook de thuiskomst (als je de bergen was en rommel even vergeet).

dinsdag 28 juli 2009

Reisverslag (5): voorbeeldige kindertjes

Ik vermoed dat elke ouder zich af en toe afvraagt: doe ik het goed? Op de camping waren er geen andere kinderen. Bijna allemaal koppels met hun kinderen het huis (en de tent) uit. Het was er erg rustig. Als je dan complimentjes krijgt over hoe flink en braaf ons mannekes zijn, dan doet dat deugd. We must have done something good!

Kort door de bocht

Ik sta altijd vol blauwe plekken. Ik stoot mij tegen tafels, stoelen, kasten. Ik haak met een mouw achter een deurkruk. Of ik heb een paaltje niet gezien. Mijn schenen, dijen en armen zijn voortdurend bont en blauw. Je zou nog gaan denken. Ik ga gewoon te kort door de bocht. Niet altijd figuurlijk, maar meestal dus letterlijk.

maandag 27 juli 2009

Reisverslag (4): het weer

Ik zou graag eens een reis verslaan waarbij ik het niet hoef te hebben over het weer. Helaas pindakaas. Het fantastische aan kamperen is dat je de hele tijd in de buitenlucht kan zijn. Maar bij slecht weer verlang je toch wel eens naar een dak, muren, ramen en deuren. Zoals gewoonlijk was het weer niet echt schitterend.
De voorspellingen zagen er zeer gunstig en stabiel uit: dagenlang echt warm zomerweer werd aangekondigd. Op onverklaarbare wijze sloeg het na een paar dagen danig om. De eigenaar van de camping kon er zelf niet meer aan uit. We hadden heel veel wind, een paar frisse dagen, een paar zeer felle onweren, ...We hebben dan maar onze traditie verder gezet: als het heel slecht weer is, eten we een keer in de Quick. Die van Carcassonne hebben we dan ook maar verkend.
Door jarenlange ervaring met kamperen in weer en wind, slagen we er intussen wel in om onze spullen redelijk droog te houden. Toen ik een koppel bezig zag met heel hun hebben en houden te drogen te hangen aan de wasdraad, was ik daar toch eventjes blij om.
Jammer dat je vooral dat slechte weer onthoudt. Het was vaak ook erg mooi en warm. Mijn plattekaas-velletje is zelden zo mooi gebruind. Maar als we de habitués mochten geloven, hadden ze daar in lange tijd niet zo'n slecht weer gehad. Eén tip dus: ga nooit waar wij op vakantie gaan, want wij hebben eigenlijk altijd pech met het weer. We denken er aan een regendans te gaan maken in één of ander door droogte geteisterd land. Die mensen gaan ons misschien nog graag zien komen.

zondag 26 juli 2009

Reisverslag (3): fauna


In de Montagne Noir mochten we deze bijzondere kolibri-vlinder bewonderen. Het beestje doet meteen aan een kolibri denken, maar het is toch duidelijk een insect. Wapperend met z'n vleugeltjes zuigt hij (of zij?) nectar uit allerlei bloemetjes. We kregen het diertje niet deftig gefotografeerd. Deze foto vond ik bij een meer getalenteerd natuurfotograaf Krijn Dijkema op het net (Natuur in Golde Raand).
Verder waren er vooral veel miertjes! Heel veel miertjes. Op een bepaald moment kregen we nieuwe buren. Een Brits koppel met een grote caravan annex voortent. De dame ging gelijk het mierenleger te lijf met een spuitbus. Lastige klus. Op ons plekje alleen al liepen er misschien al een paar miljoen of zo. Af en toe kroop er wel eens één tussen onze teentjes. Maar al bij al hadden we er weinig last van. Leuk om de beestjes te observeren als ze onze kruimels versleepten naar hun nest.

Handen en voeten

Nog een merkwaardigheidje van ADHD. Blijkbaar is het redelijk kenmerkend dat we intuïtief zitten te wriemelen met onze handen en voeten. Ik betrap mezelf er nu op. Ik wrijf met mijn ene voet over mijn andere. Of ik zit te frunniken aan een zacht dekentje. Niet voor niks dat ik hou van haken en breien. Het is zot.

zaterdag 25 juli 2009

Reisverslag (2): het tentenkamp

We hadden dit jaar een fantastische kampeerplek. Het was een hyperrustige camping en we kwamen vroeg in de zomer. Het 'emplacement' was gigantisch. Er was plaats genoeg voor een heel tentenkamp: grote tent, kindertent, speeltent, aanhangwagen, keukenmeubel, veel bomen voor de hangmat, altijd wel ergens een plekje in de schaduw voor de tafel, een waslijn inclusief badmintonnet, petanquebaan en dan nog plaats genoeg voor een reusachtige racebaan voor Bliksem McQueen en co (van de tekenfilm Cars voor wie misschien geen zoon van 5 heeft). Het parcours werd getrokken in het zand. Uren knutselplezier voor aankomstvlaggen, bruggen, verkeersborden, wimpels, ... En dan racen met de autootjes natuurlijk!

Tafelmanieren

Stil aan tafel zitten. Niet teveel spelen. Niet zeuren. Van alles proeven. Flink eten. Tot het op is. Nog steeds niet zeuren. Ook nog flink drinken. Ook tot het op is. Nog steeds niet zeuren. Geen ruzie maken over dessert. Wachten tot iedereen klaar is voor je weer gaat spelen.
Misschien verstaan andere mensen dat onder goeie tafelmanieren voor kinderen. Het is gewoon teveel! Ons kadeekes krijgen het gewoon (nog) niet voor elkaar. En mama en papa intussen maar proberen er geen machtsstrijd van te maken. Alle truuken uit de kast halen. Vallen en opstaan.
We gooien het sinds gisteren over een andere boeg. We eten gedurende een ruim half uur (wat langer voor warm eten). Eten doen we alleen maar aan tafel. En alleen maar als het er de tijd voor is. Wenen en zagen doen we ergens anders. Intussen proberen we het gezellig en leuk te houden. We blijven natuurlijk wel aanmoedigen. Ik voel me soms de sprekende klok: "We eten nog tien minuten. Je hebt vast nog een plaatsje voor die patatjes, jongen!" Na het half uur ruimen we de tafel helemaal af. Wie daarna nog honger heeft, heeft pech. Wie niet flink gegeten heeft, geen dessertje. Het is een poging om eten terug leuk te maken.

vrijdag 24 juli 2009

Soleil

Sommige mensen hebben de zon in hun ogen. Daarvan word ik warm vanbinnen.

Reisverslag (1): inpakken en wegwezen

Op vakantie gaan is voor ADHD'ers een hele uitdaging. Het inpakken alleen al. Het heeft een aantal jaar gekost, maar bij ons wordt dat stilaan een geoliede machine. De lijstjes staan in excell. En ik probeer ze om de paar jaar toch te verbeteren. Ik schrijf er achteraf ook bij wat we teveel bij hadden. We proberen elk jaar 'lichter' te reizen. Intussen zijn pampers en potjes geschrapt. Maar zijn er andere dingen in de plaats gekomen.
De beste vondst van dit jaar was onze geïmproviseerde toiletzak. Bij gebrek aan beter hebben we een koel-rug-zakje (lang leve Decathlon) volgestopt met alle shampoo's, tandenborstels, enz. Dat kan tegen een stootje, is afwasbaar en groot genoeg om alles in te krijgen. Rugzak op de rug en handdoeken mee: zo trokken we met z'n vieren naar de douche. Echt handig!
Zonder die lijstjes zou het inpakken echt in het honderd lopen! Nu is het gecontroleerde chaos.

dinsdag 7 juli 2009

Tentje bouwen

Ik hoop dat we vandaag ergens onze tentjes kunnen opzetten: in een zonnig oord, op een goed plekje in de schaduw, hangmatje hangen, lekker relax. Morgen mag ook. Ik duik een paar weekjes onder! Toedeloe!

maandag 6 juli 2009

Drijfveer

Frustratie is een efficiënte drijfveer. Op dit moment word ik er vastberaden van: korte metten ermee! Soms spijtig dat een mens ook moet koken, eten, slapen, spelen, ... en gezond blijven natuurlijk. Evenwicht! En een beetje korte metten toch ook!

zaterdag 4 juli 2009

Haalbare proporties

We hebben heel wat schitterende ideeën voor ons huis. In volle gezondheid, zonder iets anders omhanden en met 48 uur in een dag zou het allemaal snel kunnen gebeuren. Intussen zijn we realistischer geworden. We kijken wat er met kleinere inspanningen al een flinke stap in de goeie richting zou zijn. En de rest volgt dan nog, of niet. Naargelang.

vrijdag 3 juli 2009

Gulheid

Van zodra ik me een beetje beter voelt, heb ik de neiging om mijn aandacht, hulp, mezelf vol overgave aan te bieden aan al wie er nood aan heeft. Het probleem is dat het nog snel teveel wordt. Het is soms best nog lastig om mijn grenzen in het oog te houden. Anders beloof ik dingen die ik niet kan nakomen. En dat is nog lastiger.

donderdag 2 juli 2009

Reïncarnatie

"Mama, soms denk ik dat dit allemaal een droom is."
"Wat dan?"
"Gewoon, alles. Alles wat we doen."
"Hoe dan?"
"Dat we wakker worden als we dood gaan. En dat we dan nog heel vaak gaan slapen en terug wakker worden."
"Wist je dat sommige mensen geloven dat dat echt zo is? Dat heet reïncarnatie."
"Ik geloof dat soms ook."
"Ja? Dat kan."
"Mama, geloven is niet iets zeker weten, hè."
"Hoe bedoel je?"
"Het is denken dat het misschien wel zo is."
"Dat heb je helemaal goed, lieve schat. Wat ben jij al een slimme meid."

Routine

Een routine met varianten. Dat is pas lastig om gewoon te geraken.

woensdag 1 juli 2009

Kwel uzelf niet

... en ga niet shoppen tijdens de eerste dagen van de solden. En al zeker niet met dit weer.

Joepie vakantie

Het is zomer! De boekentassen staan op stal. De brooddozen op non-actief. De wekker mag ik een tijdje negeren. Ik probeer ervan te genieten. Moet lukken, niet?