Plof!

Sommige avonden zou je eens willen 'doorspoelen' tot ze slapen. En nét dan, nét dan lijkt daar dus geen eeeeeeeind aan te komen. Vanavond was het dus van dat. Ik ben meestal wel voorbereid op de 'moeilijke vragen net voor het slapengaan', kaliber: "wie was de eerste mens?" en "waarom heeft de zon geen kindjes?". Vanavond deed ons meisje een schepje bovenop in de categorie 'onmogelijke vragen': "ik weet niet waarover ik moet dromen, mama. Kan jij eens iets zeggen?" Ik ben er - fout fout - wel eens in geslaagd om haar op leuke, maar rustige ideeën te brengen, wat dat betreft. Maar nu had ik echt geen inspiratie. Of toch, ik had wel inspiratie, maar mijn ideeën waren niet goed genoeg. Het mocht niks zijn dat al gebeurd was, maar graag wel iets concreet. Het mocht ook niet te spannend zijn, want dat is ook niet goed om rustig in slaap te vallen, maar toch interessant genoeg. Enfin. Ik heb het opgegeven en ben tien minuten later nog eens een knuffel gaan geven. Intussen is alles rustig boven. Dat was dat. Hoog tijd om in de zetel te ploffen.