Tijdens de paasvakantie is de diagnose behoorlijk definitief geworden: ik heb ADHD met of zonder H, als het kind maar een naam heeft. Ik denk dat de medicatie wel werkt, al is het nog wat zoeken naar de juiste timing en zijn er wat nevenwerkingen.
Ik loop daar dus al 36 jaar mee rond. Maar het is toch net of ik mezelf opnieuw leer kennen of bekijk van een andere hoek. Ik begrijp mezelf beter. Maar mijn probleemoplossend brein schiet van hier naar ginder in een poging om mijn leven opnieuw te organiseren - als het dat al ooit geweest is. Aanpakken die handel! Maar als je nog voorzichtig herstelt van burn-out en bijna-depressie dan moet je opletten dat je niet weer in 7e versnelling schiet en jezelf opnieuw uitput. Voortdurend opletten geblazen dus zelfs of zeker nu ik medicijnen neem. Ik wil niet nog eens die put in!
Mijn mindfulness-oefeningen hebben mij daarbij wel geholpen. Effe mediteren. Stilzitten. De boel de boel laten. Tot jezelf komen en dan eens kijken wat er gebeurt, wat je voelt, hoort, denkt, ... En ook dat laten zijn wat het is. Daar heb ik al veel deugd aan gehad!
Ik ben nu even blij dat de vakantie gedaan is. Ik heb een schoon muziekske opgezet. En doe even op mijn gemakske mijn goesting. Dat is toch weer een aantal dagen geleden. En het zonneke schijnt. Het leven kan schoon zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten