Nirwana

Ik dacht dat ik het Nirwana bereikt had. Ik zat te schrijven en te schrijven en te schrijven en te schrijven. En ik had nog altijd zeeën van tijd. Eindelijk! De tijd had zich aangepast aan mijn ambities voor vandaag: ik kon mijn goesting doen en dan nog tijd over om de dingen te doen die ik nog moest doen. Zo dacht ik althans. Het was een moment van gelukzaligheid. Tot ik besefte dat het klokje van de pc 1,5 uur achter stond dank zij de stroompanne van gisterenavond. De tijd die ik dacht dat me nog restte was in één tel foetsie! Van zalige rust flipte ik over naar nerveuze haast. Ik repte me naar de plaats van afspraak en kwam nog net op tijd. Oef! (Maar dat momentje gelukzaligheid heb ik toch maar lekker gehad)