Zalige Kerstfeesten?

Zoals gewoonlijk zijn deze dagen in de familie Eventjeswicht een 'beetje' overladen. We hebben al twee (en ikzelf al drie!) heel leuke feestjes achter de rug op evenveel dagen en vanmiddag volgt er nog eentje. Daarna een korte pauze van drie dagen en beginnen we opnieuw te schransen. Ik zou ze stuk voor stuk niet willen missen, maar het is eerlijk gezegd alles bij elkaar nogal veel.
Als leuk intermezzo hadden we vanmorgen toegezegd om met kleine man naar een voetbaltoernooi te gaan. Iets actief ontspannend tussen het feesten door. Het paste nog net binnen de planning. Maar vroeg opstaan en alweer de hele dag op schok is er duidelijk voor ons allemaal veel te veel aan. Zoonlief zegt al twee dagen heel duidelijk dat hij er geen zin in heeft. Vanmorgen kwam de wekker voor iedereen veel te vroeg. We konden twee dingen doen: doorgaan tegen beter weten in en hopen dat het meevalt (maar straks gegarandeerd moe aan het feest beginnen en morgen helemaal uitgeput zijn van het kerstweekend); of het signaal ernstig nemen en de plannen aanpassen. Bij het eerste moet je de Anderen niet teleurstellen, want alles verloopt volgens plan. Het tweede is duidelijk hetgeen we Zelf nodig hebben. Nog vooraleer aan een grote ochtendscène te beginnen hebben we de boel afgebeld. Ik laat mijn lievelingen vanmorgen zalig uitslapen. En vanavond na het feest gaan we gewoon lekker vroeg naar huis. Misschien zullen we het ooit eens leren om onszelf wat ademruimte te geven tussen de feesten. En anders hoop ik dat onze kinderen het op deze manier wel zullen leren. Het moet zalig blijven, hè!
Ik wens iedereen een zalige Kerst: de warmte, het gezellig samenzijn, de liefde en vriendschap, een sterke gezondheid voor jou en al jouw dierbaren. En dat je mag leren doen wat nodig is om het ook zo te houden. Het is je gegund, van ganser harte!!!

Voeg je bij het Open Flater Front!

Doe gerust je eigen verhaal bij elza. Ik sta er ook tussen! Lang leve de imperfectie!

Consuminderen

Een scène goed besteden

Als er een scène op komst is, kun je nog proberen om er omheen te fietsen, maar vaak moet het er toch gewoon van komen. De aanleiding vanmiddag voor de grootste scène sinds maanden was enorm banaal. Maar het was al snel duidelijk dat er geen ontkomen aan was. Op zo'n moment is het van cruciaal belang om de scène goed te benutten. Als je er toch doorheen moet, dan maar all the way. Scènes dienen namelijk om van te leren. Dat laatste geldt trouwens voor moeder én kind. 

Onze kleine man wou geen warm eten vanmiddag, maar zijn vertrouwde boterhammen. Al waren het lekkere worsten met stoemp. Dat maakte allemaal niet uit. Hij moest en zou boterhammen eten. Eten wat op tafel staat, bleef ik herhalen. Net een plaat die bleef hangen. We deden time-out, probeerden daarna nog eens zonder succes, nog eens time-out, huilen, smeken, hij kreeg me niet overhaald. Ik moet een enorm vertrouwen uitgestraald hebben. Dat was niet zozeer vertrouwen dat ik het zou halen, maar eerder vertrouwen dat hij wel uit z'n scène zou geraken. Uiteindelijk ging de storm liggen en daarna was onze jongen gewoon zijn eigen flinke zelf  ... op nog een paar grote snikken na. Hij heeft nog twee borden worst met stoemp gegeten. En vond het nog lekker ook.

Dat was nog eens een goed benutte scène. Nu kunnen we er weer tegen tot het eind van het jaar. Hoop ik.

Tot je knieën in de modder

Het leven draait NIET om de WOW-momenten, het ultieme ZEN-gevoel op je meditatiekussen, de dagen dat ALLES gesmeerd verloopt. Het gaat WEL over tot je knieën in de MODDER zitten ploeteren. Wil je gelukkig zijn dan moet je net DAT voor lief nemen. Het LIJKT alleen maar zo dat een ander nooit kniediep onder de smurrie zit. Want WE PLOETEREN ALLEMAAL!

Appeltjes voor de dorst

Moeder en dochter hebben gisteren nieuwe kleurpotloden uitgeprobeerd. Een groene bol werd al gauw een appel en toen waren we vertrokken voor een reeksje. Zijn ze niet om in te bijten? "Morgen beginnen we aan 'peren'!", zei dochterlief nadien. (De laatste is in stift, want die maakte ze later in bed nog snel even.)

Rode punt

Focus op de rode stip en merk wat er gebeurt.

Ik bereid me voor

Af en toe krijgen we een flash-forward. Onze kleine meid wordt binnen een paar maanden een tiener. Ze is tegelijk nog klein en kwetsbaar, maar stilaan verandert het één en ander. Zo nu en dan krijgen we een voorsmaakje van de pubertijd. Ik heb net Praten met je tiener uit van Peter Adriaenssens. Hij geeft een inkijk onder de hersenpan, legt uit welke gigantische evolutie er in dat kleine kopje wordt voorbereid. Hoe dat kind in al zijn impulsiviteit met vallen en opstaan leert om een 'redelijke' grote mens te worden. Dat puberen blijkt heel belangrijk om daar te geraken. Zo zal zij zichzelf ontwikkelen tot uiteindelijk een (hopelijk) wijze volwassene. Het is aan ons om haar daarin te begeleiden, bijsturen waar nodig. De beroemde kinderpsychiater laat zien hoe de 'wijsheid' ook bij onszelf soms overschaduwd wordt door emoties die het resultaat zijn van wat we tot nu toe zelf hebben meegemaakt. Ouders zijn ook maar mensen. De kinderen mogen dat trouwens ook weten. Heel wat valkuilen passeren de revue gevolgd door heel concrete handvatten waarmee we aan de slag kunnen. Wondermiddelen zijn er niet al zouden we dat maar al te graag willen. Een puber (bege)leiden tot een gezonde volwassene is hard werken, daar ben ik zeker van. Maar het is het waard.

Als je het mij vraagt: zeer nuttige lectuur voor alle ouders met pubers (in de dop).

Intolerant (2)

Zalig. Gisteren zijn we Marokkaans gaan eten. Met goed gezelschap. Heel gezellig, heel lekker. Maar na afloop blijkt mijn lijf toch weer wat minder tolerant te zijn dan ik dacht. Gezien de Marokkaanse keuken weinig of geen melkproducten gebruikt, ligt de oorzaak van mijn mottigheid (figuurlijk natuurlijk) wellicht niet aan mijn lactose-intolerantie. Is het een beestje, was het het eten, nee, ik weet het niet*. In plaats van u allemaal te voorzien van beukenhaag en perenboom in Het Plantenhuis, lig ik onderuit op de zetel te doen waar ik de laatste tijd maar heel weinig tijd voor heb: surfen, lezen, schrijven, huis-tuin-en-keuken-programma's kijken. Hoewel, nee, geen keukenprogramma, wegens mottig (figuurlijk, ja, figuurlijk!).

(* vrij naar Mega Mindy)

In de cockpit

Een opvoeder is een beetje een piloot. En de kinderen zijn dan de passagiers. Jij houdt al die metertjes en wijzertjes en hendeltjes in bedwang. Het is altijd makkelijker als je een co-piloot hebt. Belangrijk: jij en de co-piloot gaan liefst dezelfde richting uit. De passagiers weten wél graag waar het vliegtuig naartoe gaat. Soms hebben ze inspraak in de bestemming of mogen ze even in de cockpit kijken en soms ook niet. Maar uiteindelijk bepalen de piloten waar het naartoe gaat. Wanneer de kinderen klein zijn, ben je piloot én de steeds zorgende steward(ess). Dan loop je je te pletter. Nu de kinderen in de 'latente fase' zijn, kunnen we af en toe eens op automatische piloot. Dan kan je als piloot al eens achterover leunen. Maar het duurt nog heel lang voor onze passagiers zelf mogen/kunnen vliegen.

Ik probeer

Ik probeer te stoppen op mezelf te duvelen terwijl ik niks verkeerd heb gedaan. Ik probeer!

Wandeling

Onze gedachten gaan met ons op wandel. Dat is gewoon zo. Probeer die wandeling maar eens tegen te houden. Dat lukt niet, hoor. Och. Wandelen is gezond. Belangrijk is wel dat je steeds vanuit de thuisbasis vertrekt. Dat ben je zelf. Het is ook belangrijk dat je heel regelmatig eens opnieuw thuis passeert. Jezelf niet voorbij hollen naar weet niet waar. Wandelen met aandacht. En dan thuiskomen.

Telkens weer

"See the positive side, the potential, and make an effort." - Dalai Lama

Te Gek

Te Gek is een programma dat sinds 4 oktober elke dinsdag loopt op canvas. Het belicht een aantal psychische verschijnselen die alsmaar vaker voorkomen. Zo vaak dat je zelfs zou denken dat onze hele samenleving eraan lijdt en niet enkel individuen.

In de eerste aflevering zag ik onder andere een getuigenis over burn-out. Ik kan er nu van op iets meer afstand naar kijken, het verhaal herkennen en beseffen dat het ook met mij tot enkele maanden geleden behoorlijk erg gesteld was. Burn-out is moeilijk te begrijpen, als je er nog niet mee geconfronteerd bent, maar Te Gek doet zeker een mooie poging om te laten zien welke impact het heeft op je leven.

De afleveringen van Te Gek zijn te bekijken via Ooit Gemist. Er is ook een boek verschenen met dezelfde titel.

Stevig

Ik sta versteld van de stevigheid van mijn lichaam. Wie had gedacht dat die kwabjes al na een paar weken handenarbeid zouden verdwijnen. Ik geniet en hou van mijn nieuwe lijf en besef dat het er altijd geweest is. Het zat alleen een beetje verstopt onder de luxe van een zittend beroep. Luxe maskeert veel, is mijn ervaring nu. Het verdoezelt de blik op de essentie.

Dat verbouwen is er teveel aan

Het zijn de laatste loodjes. Ken je dat? Maar intussen ben ik het helemaal beu om de boel weer af te plakken vóór en op te kuisen ná dat zo'n werkmens over de vloer is gekomen. De kinderen moeten vannacht en morgennacht ook nog in die kamers slapen, hè. Verbouwen én tegelijk nog in datzelfde huis wonen: 't ligt even buiten mijn comfortzone op dit moment. Ik ben het effe zat. Ik hoop dat mijn studiereis morgen en een lekker dagje werken overmorgen voor voldoende tegenwicht/evenwicht zorgen.

Haperingen

Net toen ik dacht dat het allemaal wel vlotjes liep, kregen we, oeps, een hapering. Terugschakelen. Krrrr. Balen. Krrrr. En we zijn weer vertrokken. Pffff.

Kostbaar (2)

Maandag: werken in Het Plantenhuis
Dinsdag: werken in Het Plantenhuis
Woensdag: half van mij, half voor de kinderen (taxi spelen)
Donderdag: is van mij (vrij en studeren)
Vrijdag: is van mij (studeren)
Zaterdag: werken in het Plantenhuis
Zondag: een beetje heilig, want van ons 4

De tijd tussen werken en studeren door is kostbaar. Ik koester elk moment!

Kostbaar (1)

Ik geniet van elke dag op mijn nieuwe werk. Ik ben bijna heel de dag buiten. Het voelt goed om fysieke arbeid te verrichten. Ik geniet van 'onder de mensen zijn'. Mijn lijf is 's avonds lekker moe en ik ben tegelijk mentaal nog fris en vrolijk. Ik denk dat ik mijn plek heb gevonden.

Zelfhulp

Geplukt van Dallas Clayton:

SELF HELP
Consider the success of instructional videos. Consider the success of self help. Think about what it is you’d like to be doing this time next year and set aside thirty minutes each day to practice that thing. No magical formulas, no great and powerful scheme. Thirty minutes. Every day. And then what?
Will you be doing that same thing this time next year, earning a fortune, poolside on an exotic island no one knows about? Perhaps, but more likely you’ll be in the same exact place you are now only you’ll be a bit better at that thing we just discussed. And what if you’d spent an hour? Would you be twice as good? Twice as fast?
What if you’d spent four hours? Those four hours you’ve been known to spend with the TV, with the computer? Could you? What would happen?
What if you spent all day? One whole day from morning to night. Then one day after that. And so. And so. There’s no way you could spend all day practicing something without wanting to go out and meet other people who did what you do. Talk to them. Share ideas. Let them in on what you’ve been up to. It’s bound to happen, right? You might even need to move to a city where more and more people do that same thing you do, just to try and learn from them. Just to get closer to the source.
And maybe in that city they’ve got jobs, jobs that pay money to people just like you, jobs doing that thing you’ve gotten so good at. And what if eventually, you got one? What if now instead of going to work you got so good at practicing that thing that you figured out a way to make it your job and then every single day you woke up and someone, somewhere paid you - just to keep practicing.
Or what if you didn’t, and instead you pictured what you wanted to be doing one year from now, and you took the thirty minutes you could have been spending learning that thing and instead you spent it watching other people practice from afar. You spent it thinking about how good or bad those people were, talking about it with your friends, having a good laugh, and thinking about how you would do it differently if you had the chance… but you don’t.
Consider the success of instructional videos. Consider the success of self help. It’s all up to you really. The rest of the world isn’t exactly sitting around waiting. There’s plenty out there for all of us to gobble up. We’re busy. The rest of the world doesn’t much care how you spend your next thirty minutes. Do you?

[ DALLAS CLAYTON ]

Mind the gap!

Regenplan - terugblik

Ik kreeg pas nog de vraag: en hoe is het nu gegaan met het regenplan tijdens de vakantie? Wel, het is gelukt!!! Ik sta er zelf versteld van eigenlijk. Onze jongeman is soms nog wel eens bang van weer en wind, maar het slaat niet meer over in paniek. En dat is normaal, want wie vond de beelden van Pukkelpop nou NIET eng? We kunnen er nu ook gewoon over praten en dat helpt al om de angst wat te kalmeren. Ik ben wel blij dat we hier vanaf zijn.

Een nieuwe begin

Enkele weken geleden hebben we besloten Het Systeem te laten voor wat het is. We gooien het roer helemaal om in plaats van nog maar weer eens hetzelfde te gaan doen (lees: in dezelfde val te trappen). Ik heb een deeltijdse job aangenomen in een plantenkwekerij en ga vanaf volgende week (deeltijds) tuinarchitectuur studeren. De idee: het is nu of nooit (lees: of wachten tot ik nog eens een jaar thuiszit van de stress en het dan alsnog anders moet gaan doen = niet nog eens!!!).
Gisteren was mijn eerste werkdag in het Plantenhuis en vandaag mijn tweede. Mijn lijf is moe, maar in mijn hoofd is alles rustig en ontspannen. Nooit geweten dat werken ook aangenaam kan zijn. De ochtendspits in ons gezinsleven vergt wel wat meer organisatie, maar het lukt vrij aardig.
Ik heb nu echt het gevoel dat ik nog eens helemaal opnieuw mag beginnen. Schone lei, leeg strafblad, een nieuwe start!

Duim voor me

Ik begin morgen te werken in een plantenkwekerij ... duim voor me!!!!

Het Systeem (3)

Vervolgens vroegen ze aan Het Systeem om zich aan te passen zodat Het kon loslaten zonder blijvende schade. Maar de Beheerders van Het Systeem zagen geen probleem. Het Systeem functioneerde toch al niet, dus wat zou het nut zijn Het aan te passen?

Het Systeem (2)

Een tijdlang dachten ze dat Het Systeem vanzelf wel los zou laten als ze maar lang genoeg onbeweeglijk bleven zitten. Na een half jaar wachten lieten ze die hoop maar varen. Het Systeem was daar niet op voorzien

Het Systeem (1)

En opeens realiseerden ze zich dat ze, zonder dat ze het gemerkt hadden, verstrikt waren geraakt in Het Systeem. Ze zouden zichzelf enkel kunnen bevrijden door óf in zichzelf óf in Het Systeem te knippen. Hetgeen allebei een pijnlijke aangelegenheid is.
(NB Het Systeem kan vrij vervangen worden door Het Statuut, De Sleur, De Gewoonte, Het Dogma, De Leer, De Firma, ...)

I feel like dancing!

Ik loop hier heel de dag te zingen

Dirty Dancing - Final Dance - Time of my Life door Schutzengerl1205

Als je iemand voorbij ziet rijden met het raampje open, schaamteloos luid meekwelend met Radio Nostalgie ... dan ben ik dat misschien wel. Ze zitten aan dag 9 van hun 10 days of 80's en ik zing die nummers van 1988 stuk voor stuk mee. Het was de tijd van cassetjes opnemen van de top 30, dus die nummers zitten in mijn geheugen gebrand. Ik was toen 15. In mijn dromen was ik Jennifer Grey en in realiteit een echte bakvis. En ik heb nu The time of my life (Bill Medley & Jennifer Warnes)!

Schoon lei

Ik ben mijn lei aan't kuisen. Met een schone lei opnieuw beginnen, zeggen ze toch, hè? Ik ben eraan toe, dus: spons erover. Niet alle episodes laten zich zomaar wissen. Het één en ander is serieus ingekrast. Het krijt mag er nu wel af. De lei is schoon, niet nieuw.

Niet zomaar koppijn

Ons meisje geeft haarfijne beschrijvingen van migraine. We hebben te maken met een ervaringsdeskundige. We hadden dit genetisch draadje veel liever doorgeknipt. Zij is wel degelijk haar vaders dochter!

Mijn Russisch is nochtans niet zo geweldig

Vandaag slaat mijn statistiek tilt door 180 pageviews in Rusland. Mijn Russisch is nochtans niet zo geweldig. Tiens!

Brief aan Roel Verniers

Geachte heer Verniers, beste Roel,
Ik zat ooit nog in je living. Mijn collega nam me op sleeptouw naar Tweetakt.UIT. Het was in het jaar 2005 als ik het goed heb. Ik herinner me een piano. Met een vijftal mensen op de sofa. Koekjes. En vooral een gezellige culturele onderdompeling. Prikkelend. Inspirerend. Fijn. Dat was niet toevallig, want helemaal je bedoeling.
Sinds een paar maanden kunnen we je verhaal volgen in De Morgen. Dit keer vertel je ons niet over het volgende grote culturele project, maar over je strijd tegen kanker. En opnieuw vind ik je verhaal inspirerend en prikkelend. In de krant van gisteren lees ik dat dit stuk geen happy end krijgt. Het grijpt naar de keel, maar ook dan is het verhaal het vertellen waard. Prikkelend. Inspirerend. Nog steeds. Bedankt, Roel.
E
NB Roel Verniers stierf op donderdag 22 oktober. Hij laat een vrouw en twee kinderen na. Bart Eeckhout schreef een beklijvend stuk in De Morgen naar aanleiding van de dood van zijn goede vriend.  

Zen

Gisteren had ik - op z'n zachtst gezegd - een beetje last van wisselende stemmingen. Het ging van 'lekker rustig in een boekje bladeren' over 'paniek, want ik krijg die rotfietsen niet in de auto' en 'help, wat een drukte op de weg, we komen hopeloos te laat' naar glimlachen omdat ik mezelf bezig zag en bedacht: 'Er is niks heiligs aan dit bestaan and I love it!'. Waarna we vrolijk zingend verder reden en lachten omdat mama toch wel een stresskip is af en toe en dat dat voor niks nodig is. En we kwamen zelfs mooi op tijd op onze bestemming.

Een nieuwe start

Op vakantie in Zuid-Frankrijk hebben we bewust geen computer meegenomen. Het zijn zowat de enige 17 dagen zonder internet op een jaar en dat wil ik zo houden. We doen dan alsof we liever naar de vogeltjes en de visjes willen kijken dan naar zo'n schermpje. Dit scherm en dit medium is ietwat verslavend. Op vakantie wil ik mezelf bewijzen dat ik zonder kan. Vergelijk het met de verstokte roker die denkt dat hij altijd kan stoppen als hij zou willen. Ik heb het schrijven en surfen weinig gemist. Ik ben dan toch wat afgekickt, vrij van dwang, zo je wil. Tot nu schreef ik enkel over het onontkoombare. Maar nu gaat het wel weer kriebelen. En intussen is er heel wat om over te schrijven. Tijd om opnieuw te starten dus en dat op meer dan alleen maar het 'blogvlak'. We beginnen nog eens helemaal opnieuw! Voila!

The day after is iedereen er nog stil van

Afkicken

Ik ga de volgende drie weken genieten van een internetloze/internetarme vakantie. Eens zien wat dat geeft.
Toedeloe!

Slow working

Just what I need!

Dit was het stukje goeie raad dat ik nét kon gebruiken! The Happiest Mom struikelt net als ik even door haar eigen rondgehol. Even doen wat ik nodig heb - zoals zij me aanraadt en ik zelf eigenlijk al wist maar weer even was vergeten - en dan kunnen we er weer tegen!

http://thehappiestmom.com/?p=3936

Ik heb gelijk!

Gelijk hebben of weten dat we gelijk hebben is vaak niet genoeg. We willen gelijk krijgen. We willen dat de ander erkent dat we gelijk hebben. Waarom wil gelijk krijgen meestal zeggen dat de ander geen gelijk krijgt of dat de ander zegt dat hij/zij het fout zag? Kunnen we niet allebei gelijk hebben? Vanuit het eigen standpunt? Ik snap waarom jij gelijk hebt en ik wil dat ook erkennen. Maar tegelijk vind ik dat ik ook een punt heb. Dus ik wil dat ook erkend zien. En hierin heb ik gelijk, daar ben ik zeker van!

Regenplan - dag 8

Gisteravond stopt hij voor hij in de auto stapt. Het regent. Hij kijkt omhoog terwijl de druppels op zijn gezichtje spatten. "Ik vind dit helemaal niet erg meer!" en hij danst en gilt van plezier.
("Nu de wind nog", fluisteren papa en mama)

Regenplan - dag 7

Het druppelt. Tot zover alweer een mini-zomertje. Hij wou net buiten spelen met zijn boevenauto van playmobil. Eerste reactie: nee, het regent. Maar ik kon me nog net corrigeren. Wil je graag buitenspelen in de regen? Doe maar. Zijn boeven moeten maar tegen de regen kunnen, me dunkt.

Passiespel

 Kruisafname

Piëta

Regenplan - dag 6

Vandaag ging onze jongste met papa naar toilet in de supermarkt en daar hadden ze een toestel dat heel krachtig je handen droog blaast. Maar daar stak meneer zijn handen niet in. Dat maakt teveel lawaai. Het gaat al beter, maar we zijn er nog niet helemaal.

Make everything OK!

Een magische knop. Probeer 'm maar! Het duurt maar een paar tellen.

Regenplan - dag 5

Vandaag ging ik samen met de kinderen fietsen. Wat twee weken geleden nog een rampscenario was, is nu al niet meer zo erg: het begon te druppelen. Ik nam de twee op sleeptouw terug naar huis, 'Singin' in the rain' zingend. De kinderen vonden het heel grappig. En ik denk ook de mensen die ons voorbij zagen komen. Het heeft niet echt doorgeregend. Maar voor onze jongen was dit alweer een flinke stap vooruit.

Pink dress

Despair is a black leather jacket in which everyone looks good or at least feels confident.
Hope is a pink frilly dress which embarrassing exposes your knees and few dare to wear.
Rebecca Solnit on Hope (The School of Life)
(jammer dat haar lezing niet zo vrolijk en kleurig is als die roze jurk)

Regenplan - dag 4

.
Fiet wil rennen. Tegen de wind in. En dat is lastig. En iedereen heeft heel de tijd maar goeie raad. Maar Fiet wil alleen maar rennen. Vandaag lezen we dit boekje en kijken we hoe Fiet de wind overwint.
(Dit regenplan is eigenlijk best wel leuk)

Regenplan - dag 3

Gisteren kregen we in de auto een enorme plensbui over ons heen. Kleine man zat weer met opgetrokken knieën en met zijn vingers in de oren in de kinderstoel.
'Ik doe mijn oren dicht, maar ik ben niet bang, hoor, mama!'
Dat maak je mij niet wijs, dacht ik.
'Dat snap ik, het maakt ook wel veel lawaai. Maakt dat jou toch niet een beetje bang?'
'Een beetje bang, wel, maar niet heel bang.'
'Dat is goed, hoor, jongen.'
In dit stadium mag hij best eens een beetje bang zijn. Zodat wij kunnen zeggen dat het mag.

Regenplan - dag 2

Gisteren las je dat we onze kleine man in enkele weken van zijn regen-en-wind-angst willen afhelpen. Een belangrijke 'trigger' voor zijn angst zijn de geluiden die regen en wind maken. Hij steekt dan ook zijn vingers in z'n oren als het regent of hard waait. Op internet vond ik verschillende windgeluiden en ik liet ze horen terwijl zoonlief gewoon zat te spelen vlakbij. Geluiden die uit een computer komen, maken hem altijd nieuwsgierig en hij kwam al snel kijken. Ik vroeg of dit voor hem spannend voelde. Het eerste was nogal een ferme wind, dus ja, dat was wel spannend. We gaven samen commentaar op de verschillende geluiden. En we speelden met het volume van de computer. Zachter was ook minder eng. De derde was maar een korte. Een zuchtje eigenlijk. Door de geluiden te beschrijven wordt hij zich meer bewust wat er bij hem gebeurt als hij dergelijke geluiden hoort. Het helpt om wat ruimte te creëren tussen hem en het geluid. Tussen hem en zijn angst ook. Met kleine oefeningetjes als deze, maken we die ruimte stapje voor stapje een beetje groter.
Het idee van de windgeluiden vond ik bij lesmateriaal over het boek Fiet wil rennen. Dat haal ik één van de dagen in de bib en daar gaan we ook nog mee aan de slag.

Humo promoot The School of Life

Een paar weken geleden maakten we al kennis met The School of Life. Deze en ook volgende week lezen we in Humo hoe die School of Life ontstaan is. Stefanie de Jonge ging praten met Alain de Boton, filosoof en auteur, en Ruby Wax, jawel, de Britse pitbull die je kent van TV. Ga die Humo kopen. Het is de moeite!
www.theschooloflife.com

Regenplan - dag 1

Sinds een aantal maanden is onze jongste doodsbang van regen en wind. Dreigende wolken, een rukwindje en een paar druppels zijn al genoeg om hem volledig in paniek te laten schieten. Over drie weken gaan we kamperen. Naar Frankrijk. Lezers van het eerste uur weten intussen dat de kans op slecht weer bij ons behoorlijk groot is als we op vakantie zijn. Reden genoeg om onze zoon van zijn regen-en-wind-angst heen te helpen. De volgende dagen en weken wil ik hem elke dag met spelletjes en een snuifje mindfulness vertrouwd maken met regen en wind én met zijn angst. En hier lees je hoe ik dat aanpak. Ik ben benieuwd of het werkt.
Vandaag zijn we voorzichtig gestart. Ik heb mijn meditatiemat, mijn kussen en bankje op het terras gelegd en ben gaan zitten. Hij kent dit allemaal van zijn yogales en kwam naast me zitten. 'Even rustig worden!' Ik vroeg hem waar zijn ademhaling dan zit als hij zo twee seconden op het kussen zit (langer blijven zitten, is blijkbaar nog geen optie). In zijn buik. 'Goed zo!' Voelen waar je adem zit, is de basis waarmee we regelmatig gaan oefenen de volgende dagen.

Een lekker bad

Mindfulness is als een lekker bad. Je gedachten dwalen telkens weer af naar de pietluttige dingen van de dag, maar elke keer opnieuw wijs je jezelf de weg terug omdat het hier en nu eigenlijk wel ok is.

One-moment meditation

Pokémon voor dummies

"If your Active Pokémon has lots of damage counters on it, you might want to retreat it and bring in one of the Pokémon on your Bench to fight instead. But on most turns, you probably will not retreat.
To retreat your Active Pokémon, you must discard one Energy from it for each * listed for its Retreat Cost. If there are not any * for its Retreat Cost, it retreats for free. (You will read more about costs in the "Attack!" section.- gelukkig maar -) Then you can switch it with a Pokémon from your Bench. Keep damage counters, Evolution cards, and Energy cards (other than the ones you had to discard) with each Pokémon when they switch.
A Pokémon that is Asleep or Paralyzed cannot retreat.
When your Active Pokémon goes to your Bench (wether it retreated or got there some other way), some things about it do go away - Special Conditions (Asleep, Burned, Confuses, Paralyzed, and Poisoned) and anything else other than damage, that might be the result of an attack some Pokémon made earlier.
If you retreat, you can still attack that turn with the new Active Pokémon."

En nu snappen we er alles van...

The school of life!

Mark Williams on Mindfulness from The School of Life on Vimeo.

In dit filmpje van 60 minuten krijg je een mooie introductie op mindfulness en het toont je hoe ik hier terechtkwam.

3...2...1...Let it rip!

Er wordt hier hevig gebattled. De tollen vliegen ons om de oren.  Onze zoon wordt vandaag 7 en is sinds zijn feestje van gisteren helemaal uitgerust met 'beyblades'. Wie zal het halen? Wie is de sterkste? Pegasus of Leone?

Energie

Ik heb energie over. Mensen die het kunnen weten, zeggen dat het verschil groot is. De levenslust spat eraf! Wat een fantastisch gevoel! Ik geniet ervan, maar zonder me te laten meeslepen. Dit keer wil ik het zo ook houden. Dus voorlopig niet te veel overmoedige en zotte dingen. En geen te grote teugen ineens. Ik houd mezelf in toom bij het uitdelen. Dagelijks heel veel korte eventjes evenwicht en soms al eens wat langer.

De zoektocht naar geluk

Zoek niet verder! Ik weet waar het zich verstopt heeft. Het is hier en nu en nergens anders. Waar je ook bent en wanneer je dit ook leest, daar en in datzelfde moment kan je gelukkig zijn en nergens anders (want daar ben je niet!). Je hebt een gelukkig moment als je hier en nu beseft hoe goed je het hebt. En dat lukt niet altijd, dat moet je mij niet vertellen. Maar ik verzeker je als je het ergens anders of in de toekomst of het verleden gaat zoeken ga je't nooit vinden. Nu, op dit moment, rijg ik gelukkige momenten aan elkaar en heb ik het gevoel dat ik het geluk gevonden heb!

Maar ...

Het gaat goed met ons eventjeswicht, maar ... dat wil niet zeggen dat het alle dagen hip hoi vakantie is, hier thuis. Heel regelmatig word ik nog eens een paar maanden 'teruggesmeten'. Net of dat goed gevoel van de laatste weken ineens weg is. Dan kletst de boel nog eens in mijn gezicht: schuldgevoel, zelfmedelijden, kwaadheid, allesbehalve mildheid voor mezelf en de rest van de wereld. Ik weet intussen wel wat ik op zo'n moment wel of niet moet doen. En het gaat tegenwoordig gelukkig snel weer over. Maar het blijft zeer doen. En ik ben er achteraf nog wel effe mottig van. Maar ook dat gaat met de juiste zorg voor mezelf weer voorbij.

Wildgroei

Ik ben fulltime thuis en toch slagen we erin onze agenda zo vol te laten groeien dat ik in het vooruitzicht alleen al verstrikt geraak. Er zijn heel veel leuke afspraken bij en sommige liggen al maandenlang vast, maar op die manier worden het stuk voor stuk verplichtingen en dat is zonde. Snoeien! Er zit niets anders op. En de boel in de toekomst wat korter houden.

Het gaat goed met ons eventjeswicht

Ik ben alweer een jaar thuis. Het is wat. Ach, nu gaat het eigenlijk heel goed. Dus we kijken niet zo vaak meer achterom. Ik heb energie over. Ruimte in mijn hoofd zat. Aandacht in overvloed. Het gaat eindelijk weer goed met ons eventjeswicht. Nu nog werk vinden, maar dat komt wel.

Zwemclub

Sinds een maand of zo ga ik wekelijks naar een zen-groep voor een goeie lange en stille meditatie. Ik bleef de laatste keren wat op mijn honger zitten op de terugkomdagen van de mindfulness-cursus. Zen is tegelijk hetzelfde en iets helemaal anders dan mindfulness. De vormelijkheid schrikte me vooraf wat af. Een zendo is opgebouwd volgens bepaalde regels en je doet niet gelijk wat als je de zendo binnenstapt. Dat is heel wat anders dan de kriskras door elkaar liggende matjes van de mindfulness-trainingen. De meditaties zijn niet geleid maar in stilte en  je bent dus op jezelf aangewezen tijdens de sessie in plaats van je te laten leiden door een verhaal of de instructies van je mindfulness-trainer. Maar ik voelde me snel thuis, want er heerst eenzelfde milde en open aandacht en het effect van de lange meditatie op mijn eventjeswicht doet evenveel deugd als de mindfulness-trainingen.

Onze jongste kan zich bij het begrip zen-groep niet zoveel voorstellen. Hij zegt consequent dat mama naar de zwemclub gaat en dan lachen we samen om zijn grapje. Dat haalt het 'sérieux' er wel wat af en dat is maar goed ook. Daarna zegt hij me dat ik me maar eens goed moet gaan ontspannen en geeft me een dikke knuffel. Ik denk dat hij er meer van snapt dan hij zelf wil bekennen.

Perfecte vrouwen (2)

Meer dan twee jaar geleden moest ik dit boek wegleggen, omdat ik er niet klaar voor was. Nu heb ik het uitgelezen en het is pijnlijk herkenbaar, met de nadruk op pijnlijk. Het gaat over vrouwen (van rond de 40) die zich los wrikken uit patronen die al generaties lang meeslepen. Ik parafraseer de laatste zin van het boek: het is het einde van een illusie, maar het is misschien het begin van mijn leven.

Het warmste plekje van Antwerpen

Het warmste plekje van Antwerpen op dit moment is ongetwijfeld in de Van Praetlei 135 in Merksem. Onder een stralende zon hebben de familie en vrienden van Roman daar immers een super gezellig en hartverwarmend feest georganiseerd. Je kan er nog de hele avond genieten van een heerlijke mojito of een lekkere pint, van tal van optredens en een leuke dansavond. Allemaal in zuiderse sferen die je doen denken dat het (bijna) vakantie is. En elke euro die je er op doet gaat naar de verzorging van de kleine knaap. Als je dus nog een terras zoekt om deze heerlijke (zomer-)avond door te brengen, is dat hét adres.

Roman

Op 28 september 2010 ziet Roman het daglicht. Hij is de kleine broer van Elena, een vriendinnetje van onze grote meid. Roman wordt geboren met een uitzonderlijk en uitgebreid lymfangioom. Zo'n lymfangioom is een malformatie van lymfevaten en bloedvaten. Daardoor ontstaat er een ophoping van lymfevocht, wat voor een zwelling zorgt. Ondertussen heeft Roman vier zware operaties achter de rug en een behandeling in een gespecialiseerde kliniek. Roman krijgt nu alle dagen een speciale massage en moet twee keer per week naar de kinesist. Hij krijgt nu ook een speciaal pak dat op maat voor hem is gemaakt. Dat moet ervoor zorgen dat de zwellingen niet te erg terugkomen. In de toekomst zullen er nog bijkomende behandelingen nodig zijn. En dank zij de goeie zorgen van alle mensen rond hem, groeit Roman intussen op tot een blozende vrolijke baby.

Zaterdag is er in Merksem een groot benefietfeest voor Roman. Want al die behandelingen die zo belangrijk zijn voor Roman, worden niet allemaal even vlotjes terugbetaald door de ziekteverzekering en kosten handenvol geld. Het wordt een superfeest voor een kleine superman. Dus wie zaterdag in de buurt is van Merksem moet zeker langsgaan bij De Garve, Van Praetlei 135, 2170 Merksem (Antwerpen). Er is vanaf 13u vanalles te beleven: grote rommelmarkt, heel veel kinderanimatie, vlijtige vriendinnen verkopen leuke zelfgemaakte spulletjes en natuurlijk is er taart in de namiddag. En 's avonds eten we overheerlijke paëlla, zijn er allerlei leuke optredens en worden de beentjes losgegooid. Je mag 's middags ook spulletjes meebrengen voor de rommelmarkt, maar kom zeker ook eens snuisteren, want Roman heeft massa's hippe vriendjes en vriendinnetjes, dus er zijn zeker leuke dingetjes te koop.

Lees het hele verhaal van Roman en alles over het superfeest voor deze superman op www.romandelie.be . En vooral: kom zaterdag langs op zijn feest!

Waar zijn ze gebleven?

Ik zoek mijn stoute schoenen. Doeme toch, waar heb ik ze gelaten? Ik heb ze lang niet meer aangetrokken. De laatste keer dat ik ze zag, was een half jaar geleden of zo. Maar toen zaten ze al serieus onder 't stof ergens in een hoekje weggemoffeld. Ik heb ze toen niet durven aandoen. Iemand een goed adresje voor nieuw stoute schoenen?

Tuinonderhoud

Ieder van ons heeft een tuin in zich

en ieder moet naar zijn of haar tuin terugkeren
om ervoor te zorgen
Misschien heb je hem lang verwaarloosd
Je moet precies weten wat er in je tuin gebeurt
en proberen orde op zaken te stellen.
Herstel de schoonheid
de harmonie in je tuin
Als je hem goed onderhoud
zullen veel mensen van je tuin genieten..
-Thich Nhat Hanh-
(Zen boeddhist)

gepikt van ingthings

Zo moeder zo dochter

Ze trekt met haar vriendinnetje naar haar kamer en komt een uur later terug beneden. Ze hebben een verrassing in petto en we moeten mee komen kijken. Blijkt dat twee meisjes van 9 de volledige kamer opnieuw hebben ingericht. Het bed staat helemaal aan de andere kant van de ruimte en de kast, de zetel, het bureau en al de rest ook. Geen idee hoe ze't geflikt hebben. Ik herinner me dat ik vroeger ook in m'n eentje een kast versleepte waar ik ongeveer 10 keer in paste én m'n bed, bureau, zetel en al de rest. Ik wou het vooral zelf doen. Het bloed gaat waar het niet kruipen kan.

Een nieuw motto

Ik wil Vrede hebben met wat was
Vertrouwen in wat komt
en Genieten van NU!

Goesting in wat nodig is

Het is niet omdat je iets nodig hebt, dat je d'r ook zin in hebt. Ik zeg zelden: "Joepie, tijd voor mijn meditatie!" En zeker niet als ik dringend nog eens op dat matje moet kruipen. En de dingen die je wel graag wil doen, zijn niet altijd de verstandige keuze. Getuige het lusteloos neerploffen voor tv of kiezen voor frieten als je geen zin hebt om een voedzame maaltijd te koken. De kunst is goesting te krijgen in wat je op dit moment nodig hebt. Maar dan moet je eerst wel kunnen uitmaken wat je nodig hebt. En dat is minder gemakkelijk dan het lijkt.

Liefde is ...

... de ander steunen in wat hij of zij echt nodig heeft.

De gejuur van growentesojep

We peppen haar op met liters soep van kilo's tomaten en een dessertje van verse ananas en aardbeien. In elk geval een fijne afwisseling voor het ziekenhuisdieet. Ze kikkert de laatste dagen flink op en mag misschien binnen een paar dagen alweer naar huis. Doeme toch. Haar hofje is nog maar half af.

Een zeetje

Tot rust komen gaat voor mij het best als ik het gevoel heb dat ik zeeën van tijd heb. Maar dat is minder evident dan het lijkt. Heb je een zee van tijd, dan heb je vaak nog niet dat gevoel. Omdat je denkt aan alles wat je te wachten staat. Of niet kan laten gaan waar je mee bezig was. En soms heb je een zee van tijd in je hoofd ook al heb je maar een half uur ter beschikking. Het komt erop neer dat het vooral in je hoofd zit. In drukke periodes is het al helemaal niet gemakkelijk om dat gevoel te creëren. De tijd is versnipperd tussen alle dingen die moeten. Ik probeer manieren uit om in de drukte toch zeetjes van tijd te maken. Gisteren tussen 9u en 9u15 en tussen 11u30 en 12u of vanmorgen tussen 10u en 10u30. Een korte pauze die, zolang ze duurt, eindeloos lijkt.

Een ongewone dag in de tuin

Gisteren was de dag van de grote operatie. Wat doe je dan als familie? Onvermijdelijk denk je met z'n allen aan niet veel anders dan aan haar. Bij grote stress maakt je lijf zich eigenlijk op om een enorme lichamelijke krachtinspanning te leveren. Dat geeft een heel gespannen gevoel. Wij hebben samen die grote hoeveelheid energie gebruikt om ook effectief een grote inspanning te leveren. Haar tuintje is omgespit en we gaan het de volgende dagen nog mooi aanleggen. Als ze binnen enkele weken thuis komt, kan ze revalideren in een mooi hofje. Hopelijk is het dan nog steeds zo'n mooi weer ...

Ik wil het niet weten

Slecht nieuws wil ik liever niet weten. Ik ga de confrontatie uit de weg. Ik stel het uit. Maar dat uitstel maakt problemen vaak erger dan ze eerst waren. Hoe anders is hij! Niet weten is voor hem een hel. Hij heeft de crisis liever omlijnd, afgebakend, gekend. Hoe concreter, hoe beter voor hem en hoe lastiger voor mij. Maar samen durf ik het aan.

De ziekte met de grote K

... is ons leven binnengevallen, heftig, drastisch, oneerlijk, per toeval zelfs.
... is compleet willekeurig in het kiezen van een doelwit.
... maakt duidelijk dat we Haar nooit zouden kunnen missen.
... zegt ons dat we nu met z'n allen voor Haar moeten zorgen en dus niet Zij voor iedereen.
... kegelt alles omver op enkele dagen tijd. het weten verandert alles. niets is nog hetzelfde.
De ziekte met de grote K heet Kanker - voila, ik heb het genoemd - en heeft een slechte reputatie. maar onze strijdlust is groter. samen sterk. en die K die krijgen we - figuurlijk - klein! en dat is ook met een k, maar dan een heel kleintje.

Eén om te onthouden

Als ik het goed begrijp ... snap ik er niks van!
(onze dochter vorige zondag!)

Scheur maar af!

Scheur maar af. Ik heb wat teveel. Gevonden op: www.powertotheposter.org

And ... ACTION!

Vandaag gaat Action for Happiness officieel van start met een groots evenement in Londen. Eindelijk is er ook een nieuwe website die ik straks eens rustig ga uitspitten. Te beginnen bij de 10 sleutels voor een gelukkiger leven.

Join the movement. Be the change!

Goeie moed!

The battle of life

Natuurlijke samenstelling

Als je in de stad woont, moet je de natuurgeluiden zelf componeren. Klik op de foto voor de soundtrack bij de foto. Lijkt me fijn om bij te mediteren. En maak daarna je eigen natuurlijke samenstelling op naturesoundsfor.me.

Eindelijk 38

Dat werd tijd!
37 vond ik toch ongeveer 11 van de 12 maanden een sukkel-leeftijd.
En wat heb ik vandaag gedaan om dit te vieren?
We maken er de eerste dag van de rest van ons leven van en ik geniet met volle teugen!

To be or not to be?

Volgens Lauren Rosenfeld had Shakespeare het in Macbeth Hamlet al bij het rechte eind en is dat dé fundamentele vraag. Wie willen we eigenlijk zijn? En waarom beginnen we daar pas aan nadat we eerst alles van onze to-do-lijst hebben afgewerkt? Wat dus nooit gebeurt, gezien we nooit een lege to-do-lijst hebben. 'Today's your day. Stop waiting. Start being' is het motto van yourtobelist.com. Bedoeling is om ouders de kans te geven relaxe en gelukkige ouders te worden. De belangrijkste leidraad hiervoor is een lijst met hoe of wie ze willen zijn. Op yourtobelist.com kan je je aanmelden voor een gratis 10-daagse video-cursus waarin Lauren Rosenfeld een stukje van haar ervaring als life coach en ouder van 4 met ons deelt . Bedoeling is om reclame te maken voor het peperdure totaalpakket van 10 maanden. Maar die 10 leerrijke tips en het materiaal op de blog is toch maar mooi en gratis meegenomen.

Faalangst

Schrijven is leven - wij hinken voorop

Hoe vaak vullen we veelzeggende stiltes op met nietszeggende woorden? Niet in dit interview van Ruth Joos met Leonard Nolens.

Beluister het interview van Radio 1

Beautiful people

Letters!

Dit is grappig. Klik op de link en maak je eigen tekst!

An awesome book

En dit is het eerste boek van Dallas Clayton. Opdat niemand zou stoppen met dromen. Awesome guy!
(op de site moet je onderaan de balk verschuiven om alle pagina's te bekijken)

An awesome book of thanks

Bij Action for Happiness kon je al zien dat dankbaar zijn voor wat er is en wat je hebt een goeie stap is richting gelukkig zijn. Dit is een heel fijn boekje om dat te illustreren. Eentje om simpelweg blij van te worden. (op de site moet je onderaan de balk verschuiven om alle pagina's te bekijken)

Happymess

Soms voel ik me wel ambetant. Als je alles hebt om gelukkig te zijn, maar je bent het niet, doe je het dan jezelf niet gewoon aan? Heel veel mensen denken zo. Het is natuurlijk niet zo eenvoudig. Ook mijn verdriet, hoe relatief ook, heeft zijn bestaansrecht. Het komt ergens vandaan en ik moet er wel mee aan de slag. Wegwuiven of minimaliseren helpt niet. Je moet het ook niet groter maken dan het is. Het is wat het is.

(Neemt niet weg dat ik heel blij ben dat het ten huize eventjeswicht tegenwoordig nogal zonnig is en niet alleen buiten.)

Companie Barbarie heeft een stuk gemaakt over het recht op verdriet met de grappige titel Happymess. Vanavond in première in Leuven.

De bemiddelaar

Gisteren was ik op zoek naar een boek in de Bib (dat er niet was) en stootte op Enneagram voor Dummies van Jeanette van Stijn. Weer zo'n boek voor zelfkennis en -ontplooiing. Omdat ik mezelf nog niet genoeg heb leren kennen en ontplooid de afgelopen jaren - huhum - ben ik beginnen bladeren. 

Het enneagram is een model dat mensen indeelt in negen persoonlijkheidstypen. Alsof IK in een hokje gestopt kan worden. Maar goed, ik was toch nieuwsgierig of er iets 'bruikbaar' in stond. Ik begon diagonaal te lezen bij type 1, 2, 3, ... en bij de meeste vond ik wel iets dat op mij van toepassing was, maar toch niet helemaal. 'Zie je wel! Iedereen is een stukje van al deze types!' 

Ik las verder en kwam uiteindelijk bij - het laatste - type 9: de bemiddelaar. En toen viel mijn mond open. Dat ging over mij! En niet zo'n beetje. Dat ging alleen en helemaal over mij. Op internet vond ik bovenstaande figuur. Zoek het figuurtje dat je associeert met eventjeswicht en je weet waar type 9 in een enneagram wordt afgebeeld.

Enkele kenmerken:

- zorgzaam, oog voor anderen, empathisch, aanpassingsvermogen, gevoelig, niet oordelend, ... kortom door en door goed voor een ander eigenlijk

- alle middelen zijn goed om de vrede en harmonie te bewaren en conflicten te vermijden, vooral aanvoelen en doen wat een ander verlangt

- verliest elke voeling met zichzelf in het bijzijn van anderen

- vergeet voor zichzelf te zorgen, cijfert zichzelf helemaal weg

- wiegt zichzelf in slaap of raakt verdoofd als zelfbescherming tegen conflicten en merkt problemen daardoor pas op als het te laat is

- snel afgeleid van wat echt belangrijk is

- wordt alleen maar boos als écht tekort gedaan

- onder stress soms wel onuitstaanbaar, maar efficiënte werker als alles relax is

- sterk buikgevoel

Gelukkig stonden in het boek ook tips over wat je best doet om niet in de valkuilen van dit type te trappen: WAKKER blijven ook al doet het zeer, conflict niet uit de weg gaan, jezelf niet vergeten, wordt weer als een kind en speel mee! Wel een geruststelling: het komt ongeveer neer op de dingen waar ik de laatste jaren/weken probeer aan te werken. Enfin. Confronterend en leerrijk, dat enneagram. 

Omdat een mens zichzelf blijkbaar nooit té goed kan kennen: meer info over het enneagram vind je makkelijk op het net, zoals bijvoorbeeld www.enneagram.nu

The bigger picture

Kom even los van de dagelijkse sleur en vul aan: Before I die I want to ...
(candychang.com/before-i-die-in-nola/)

Japan voor en zelfs nog niet na

Ik heb er nog niks over geschreven. De beelden overspoelen al mijn pogingen.
(gezien bij Appelogen, klik op de foto voor de satelietbeelden 'voor en na' van ABC News)

Onzin!

Was me net aan het afvragen of ik kwaad was op mezelf om de ene dan wel de andere reden. En bedacht meteen dat dat toch wel regelrechte onzin is. Vraag me nu af om welke van de 100 mogelijke redenen ik eigenlijk een dikke gelukzak ben. Veeeeeeeeel beter!

Oef! Af!

Bij haar of haar of haar of ... lijkt het vaak zo gemakkelijk en rap af. Het is bij mij meestal puur op karakter doorzetten. Ik heb serieus gevloekt op die ananassteek. Maar goed. De sjaal is af. Ik ben nog niet zeker hoe dat met die knoop moet werken. Of dat de kleur me wel staat. Maar ik ben in elk geval blij dat ie af is. Voila!

SAMEN

Telkens IK terugkom
in het HIER en NU
ben JIJ er ook.

Belle en Mario

Voor de goede orde: dit is wel de versie van Mario die vuurballen gooit, hè. Anders moest zijn broek blauw. En rood is zijn lievelingskleur, dus voila. De snor van Super Mario moest er wel terug af. Onze kleine man vindt verkleden altijd een beetje spannend. Onze Belle Perez was helemaal blij met haar outfit. En mama ook. Met beide.

1m²

Ik heb deze tijd van't jaar maar 1m² zon op mijn koertje, maar op dat plekje was het daarnet nog 22°C. Zalig!

Weer een stap gezet

Het is goed gegaan. Ik had het gevoel dat ik daar/er mocht zijn. Dit was een hele stap. Ik ben nadien gaan genieten van een verse muntthee op een terras. Met mijn snoet in het zonnetje. Dat had ik dubbel en dik verdiend.

Vermijdingsgedrag

Ik heb er - met onderbrekingen - 6 jaar (mensen op hun zenuwen) gewerkt en 3 keer mijn gezondheid verknoeit. Ze missen me niet, denk ik. Maar eigenlijk wil ik het niet weten. Of ze me missen of niet, het is nooit goed. Ik heb de plek en de meeste mensen -  dag op dag - negen maanden lang gemeden. Ik denk dat ik me nog steeds schaam, ook al zegt iedereen die me graag ziet dat het niet hoeft. Tijd om komaf te maken met dat gevoel van mislukking. Het is niet omdat je er in bochtjes omheen loopt, dat het er niet is. Straks moet ik er naartoe. Bang wie ik zal tegenkomen. Hoe ze reageren. Hoe ik zal reageren. Ik denk nog bijna dagelijks aan wat er wel of niet fout is gegaan. Dat is niet hetzelfde als missen. Vannacht heb ik zelfs nog gedroomd van de mensen die ik er in de steek liet door vooral niet voor mezelf te zorgen.  Ik denk niet dat ik ooit nog zo verknocht zal geraken aan een job. Het is nu tijd om los te laten. Ik geef het die tijd.

Intolerant

Niet echt een eigenschap die ik mezelf snel toedicht. Maar voor lactose ben ik blijkbaar erg intolerant. Lactose zit in melk en in heel wat producten waarin melk of een afgeleid product verwerkt is. In een heleboel eigenlijk. Sinds ik weet dat ik lactose-intolerantie heb, kan ik er mijn klok op gelijk zetten: van zodra ik lactose eet, sputtert de motor. Als ik terugdenk heb ik dit minstens al een paar jaar. Niet te verwonderen dat mijn lichaam een 'scheikundig rampgebied' is. En achteraf gezien is het stom. Blijkbaar gaan we heel ver in het negeren van de signalen die ons lijf heel duidelijk geeft. Of we zoeken de oorzaak in iets anders, in iets dat we wél kennen wellicht. Maar de kern ligt toch in het al dan niet goed aanvoelen van ons eigen lichaam en écht luisteren wat het ons vertelt. Is het verwonderlijk dat het algemeen beter met me gaat sinds ik een lactose-arm dieet volg? Ik denk het niet!

Balans

Druk ...

... met me beter voelen. En ervan genieten. En even niet schrijven dus. En carnavalkostuums maken. Belle Perez en Super Mario. Ze mochten zelf kiezen. En ik amuseer me daar nu kostelijk mee.

Gepikt van Einstein

The only real valuable thing is intuition.

Be kind!

Wist je dat je gelukkiger wordt als je iemand anders helpt? Meedoen aan Random Acts of Kindness kan je dus gewoon doen vanuit puur eigenbelang. Doen!
NB heeft iemand een betere vertaling voor 'kindness'? Ik vind 'vriendelijkheid' te slap en 'goedhartigheid' te flauw.

Dit is mijn protest

Tante Annie op retraite

'k Heb zitten wachten tot 'Weer een stukje' online kwam, zodat ik hier een link kon leggen. Ik hoop dat tante Annie zichzelf een beetje is tegengekomen in't klooster.

Five Ways to Well-being

Open publication - Free publishing - More happiness

It really doesn't matter

Ik ga nog een beetje reclame maken voor Vacature. Bij het doornemen van de verplichte lectuur - ik ben op zoek naar een nieuwe job - steek je al eens iets op. Van het verhaal van de Nederlander Jacob Gelt Dekker bijvoorbeeld - succesvol serieel ondernemer, mecenas in ontwikkelingssamenwerking en romanschrijver. Boven de deur van zijn huis hangt het opschrift: 'It really doesn't matter'. "Je moet nooit te veel verwachten, anders raak je alleen maar teleurgesteld. Want hoe het ook loopt, uiteindelijk ga je toch dood, dus wat maakt het uit? Dat klinkt erg relativerend, ja, maar is het niet vreselijk dat tieners zelfmoord plegen of aan de drugs raken, omdat ze dat ene doel niet kunnen bereiken? Onze dwaze doelcultuur maakt zoveel slachtoffers."

Zinnelijk Zijde

De 'Uitgelezen live'-tip van de week in De Morgen komt van Peter Van den Eede: Zijde van Allessandro Baricco. Mannen, dit is een valentijnscadeau waar je nog eens écht mee scoort. Trust me!

Voor het eerst maakte ze haar ogen los van Hervé Joncour en richtte ze op het kopje.
Langzaam draaide ze het totdat ze het exacte punt waar hij had gedronken onder haar lippen had.
Ze sloot haar ogen half en dronk een slokje thee.
Ze nam het kopje van haar lippen weg.
Ze liet het terugglijden naar waar ze het had gepakt.
Ze liet haar hand onder de jurk verdwijnen.
Ze legde haar hoofd weer op de schoot van Hara Kei.
Haar ogen open, recht in die van Hervé Joncour.

Allessandro Baricco, Zijde, De Geus, 2008, 128p.
(NB ik vond de vorige uitgave wel mooier)

Brief aan Cécile Vigneron

Geachte mevrouw Vigneron, beste Cécile,
In Vacature las ik dat je getrouwd bent met je werk. En hoe. Ik denk dat er weinig mensen zo geëngageerd in het huwelijk staan als jij in je werk. Ik voel me verplicht om je iets heel vervelends te vertellen: je houdt dit hoogstwaarschijnlijk niet vol. En dat ligt niet aan je omgeving of aan je werkgever.
Je werkt jezelf te pletter. En dat mag je gerust letterlijk nemen. Op een bepaald moment kom je de man met de hamer tegen en dan ga je niet meer kunnen kiezen of je harder of minder hard werkt. Die - o zo belangrijke! -  keuzevrijheid die je nu denkt te hebben. Dan is het in één klap voor een lange periode gedaan met werken. Zelfs de telefoon opnemen zal te zwaar zijn.
En ongetwijfeld sterkt alle tegenwind die je krijgt je in je overtuiging. Jij kan ongetwijfeld wel wat die goed bedoelende familie en vrienden vrezen van niet. Dat dacht ik ook, hoor. Ik heb het eerst moeten meemaken (en nog eens en nog eens en nog eens). Ik hoop echt uit de grond van mijn hart - en ik ken je niet eens - dat je even stopt en kijkt waar je mee bezig bent. Stoppen is alles even laten zijn wat het is. En stoppen is dan minstens 7 dagen zonder portable of gsm ergens alleen op een berg gaan zitten, hè. Minder dan dat gaat bij jou geen effect hebben. Zie het als een experiment. En daarna kijk je eens goed naar jezelf. Heel mild en met de beste bedoelingen. Misschien maak je daarna dezelfde keuzes opnieuw, maar misschien voel je dan hoe slopend je leven wel is en maak je andere keuzes.
Dat stoppen zie je wellicht niet zitten. Wat kan er gebeuren? Waar ben je bang voor? Dat je jezelf tegenkomt? Dat je de alternatieven zal zien? Als je het een keer probeert, heb je jezelf tenminste de kans gegeven om bewust te kiezen. Dat lukt niet als je de hele tijd doorgaat en doorgaat en doorgaat. Al denk je van wel.
Ik hoop dat je het experiment doet en dat de man met de hamer niet bij jou passeert. Want geloof me, wanneer hij langskomt, ga je willen dat je de tijd kon terugdraaien. En dat experiment heeft nog nooit iemand klaargekregen.
Met oprechte groeten
eventjeswicht

Brief aan Tom Naegels

Geachte heer Naegels, beste Tom,
Ik was vandaag in jouw buurt. Dat is de buurt van de Statiestraat in Berchem. Ik had namelijk net een uur 'onderduiken in de Bib' achter de rug en was op weg naar huis. Sinds kort probeer ik zo veel mogelijk te voet te doen. Tenminste als het maximum een half uur stappen is. Niet dat ik een groene ben. Die pretentie heb ik niet als kilometervreter. Ik heb een tekort aan vitamine D dus ik moet buiten op doktersvoorschrift. En de band van mijn fiets is plat. Op wandel dus in één van de gezelligste buurten van Berchem. De bespaarde luchtvervuiling is maar een prettig neveneffect.
Op de terugweg naar huis wou ik liever niet opnieuw langs de grote graafmachines van de Driekoningenstraat manoeuvreren. Dus achterom dan maar.  Ik ken weinig wijken in Antwerpen waar zo veel mensen een zitbank op de stoep voor de deur hebben staan als in jouw buurt. Zoals bij ons va en moe vroeger met de kermis. En met het prille lentezonnetje van deze middag leek het of de straten me met open armen wilden ontvangen.
Ik herinner me dat je daar ooit eens een stukje over hebt geschreven. Ik weet al niet meer waar of hoe. Over de warmte van je veelkleurige buurt. Ik dacht dus: 'Hier woont Tom Naegels ergens. Ik kan het geloven dat hij hier graag is!' Gevolgd door wat gefilosofeer over de romantiek van het schrijverschap en de bedenking dat het in realiteit wellicht niet zo simpel is om de kost te verdienen als auteur.
Je hebt de verbazing op mijn gezicht gelezen toen ik je ineens van je fiets zag springen aan de glascontainer. Een blik van eenzijdige herkenning. Zag je misschien mijn intentie om heel enthousiast goeiedag te zeggen en dat ik die neiging gelukkig nog net kon bedwingen. Ik zag bij jou even vertwijfeling. Ken ik die vrouw? En dan vastberadenheid: weer zo'n madam die mij kent van tv. We keken allebei weg van elkaars ongemakkelijke situatie. En gingen verder met wat we aan het doen waren. Jij: glazen in de container kletsen. Ik: verder stappen naar mijn Groenenhoek. Ook veelkleurig. Minder openhartig, vrees ik.
Dus bij deze, alsnog, beste Tom Naegels, een goeie dag gewenst! Het was fijn je te ontmoeten.
Vriendelijke groeten
eventjeswicht

Heden ben ik Hier (2)

En het is hier zalig in't zonnetje!

Heden ben ik Hier

In Hier, de projectstudio van Heden in de Weimarstraat - Den Haag, zal de komende maanden een reusachtig borduurwerk worden vervaardigd. Op twee borduurramen werkt Sara Vrugt vanaf morgen samen met buurtbewoners en andere geïnteresseerden aan de uitvoering van een borduurwerk van 100 m2, waarin traditionele borduurtechnieken op een eigenzinnige manier gebruikt zullen worden. Het project werd Heden ben ik Hier gedoopt. En dus nergens anders. Klinkt heel mindful als je het mij vraagt.

En wat hebben we vandaag geleerd?

... Dat eenvoudige oplossingen vaak de beste zijn.

Saai

Blijkbaar is er een zen-wijsheid die het volgende zegt:
Vind je iets saai? Herhaal het dan en kijk of je het nog steeds saai vindt. Is dat zo? Doe het dan 4 keer na elkaar. Is het nog steeds saai, herhaal het dan 8 keer. Daarna 16 enzovoort. Je zal zien dat je op een bepaald moment denkt: 'Interessant!'
Gehoord op Klara vanmorgen bij de aankondiging van de integrale uitvoering van 'Vexations' van Satie door de leraren en leerlingen van de Noord-Limburgse academie. "Deze compositie beslaat één bladje pianomuziek dat echter wel 840 maal herhaald moet worden. Ze beginnen vrijdagavond 4 februari om 20.00u en zullen de hele nacht doorspelen. Normaal gezien zouden ze er de volgende middag mee klaar zijn. Satie schreef het volgende boven de partituur : 'Om onderstaand motief 840 maal na elkaar te spelen, doet men er goed aan zich op voorhand voor te bereiden, en dit in de grootst mogelijke stilte en in een ernstige onbeweeglijkheid.' "

Om helemaal zen van te worden! Of kierewiet. Kan ook.

Doe eens 2 minuten niks

Ga naar deze site en kom twee minuten niet aan uw computer of uw muis.

(Bij mijn browser werkt het niet helemaal zoals het moet, maar dit verdient in elk geval een plekje op eventjeswicht. Tips zijn altijd welkom, want ik wil weten wat er gebeurt als je tot 0:00 geraakt)  http://www.donothingfor2minutes.com/

Nep wenen

Gisteren op de achterbank: drie kinderen die hun uiterste best deden om zo overtuigend mogelijk te doen alsof ze heel hard moesten wenen. Zelden zo hard gelachen met z'n allen.

Vitamine D

Dit weekend hebben we de Ardennen onveilig gemaakt. Mijn vitamine D-tekort smolt weg als sneeuw voor de zon - er was sneeuw en veel zon!

Effe stoppen

En stilstaan. Het is me even te druk. Voelen. Ademen. Voelen. Tijd genoeg. Gene stress. Het zal wel lukken. Eén ding tegelijk.

Sorry I'm late!

Cijfers

Mijn statistieken kruipen uit het dal. Samen met mij.

The Beckoning of Lovely

Ok. Het is een beetje klef. Ik weet het. Maar ontroerend schoon ook.

Happiness Challenge

BBC Breakfast daagt je uit in een 'happiness challenge'. Ze vragen je een experiment te doen en te kijken of je je na een week gelukkiger voelt:
1. mediteer elke dag 10 minuutjes
2. schrijf een brief over je dankbaarheid voor vanalles en nog wat
3. elke dag drie fijne dingen doen voor je medemens
Op de website kan je een werkschrift downloaden en op twitter of facebook kan je je vorderingen kwijt. Het initiatief gaat uit van een nieuwe beweging die actie wil ondernemen voor een groter algemeen geluksgevoel in de samenleving. Wil je actief deel uitmaken van deze beweging? Schrijf je dan in op www.actionforhappiness.org!

2 jaar later!

We zijn 2 jaar later en ik schreef bijna 400 korte en lange stukjes sinds de start van Eventjeswicht. Al bij al is het genoeg materiaal voor een boek. Mogelijke titels:

- Down and up and down and up and down again and up again ...

- Drie burn-outs en een depressie dag na dag

- 365 levenslessen in een handige kalender

- Dansen op een slappe koord

- Eventjeswicht, een handleiding

Zolang ik er zin in heb en het zin heeft, blijf ik schrijven. De inspiratie borrelt terug, dus dat zit wel goed. Fijn dat jullie blijven lezen!