Faalangst

Schrijven is leven - wij hinken voorop

Hoe vaak vullen we veelzeggende stiltes op met nietszeggende woorden? Niet in dit interview van Ruth Joos met Leonard Nolens.

Beluister het interview van Radio 1

Beautiful people

Letters!

Dit is grappig. Klik op de link en maak je eigen tekst!

An awesome book

En dit is het eerste boek van Dallas Clayton. Opdat niemand zou stoppen met dromen. Awesome guy!
(op de site moet je onderaan de balk verschuiven om alle pagina's te bekijken)

An awesome book of thanks

Bij Action for Happiness kon je al zien dat dankbaar zijn voor wat er is en wat je hebt een goeie stap is richting gelukkig zijn. Dit is een heel fijn boekje om dat te illustreren. Eentje om simpelweg blij van te worden. (op de site moet je onderaan de balk verschuiven om alle pagina's te bekijken)

Happymess

Soms voel ik me wel ambetant. Als je alles hebt om gelukkig te zijn, maar je bent het niet, doe je het dan jezelf niet gewoon aan? Heel veel mensen denken zo. Het is natuurlijk niet zo eenvoudig. Ook mijn verdriet, hoe relatief ook, heeft zijn bestaansrecht. Het komt ergens vandaan en ik moet er wel mee aan de slag. Wegwuiven of minimaliseren helpt niet. Je moet het ook niet groter maken dan het is. Het is wat het is.

(Neemt niet weg dat ik heel blij ben dat het ten huize eventjeswicht tegenwoordig nogal zonnig is en niet alleen buiten.)

Companie Barbarie heeft een stuk gemaakt over het recht op verdriet met de grappige titel Happymess. Vanavond in première in Leuven.

De bemiddelaar

Gisteren was ik op zoek naar een boek in de Bib (dat er niet was) en stootte op Enneagram voor Dummies van Jeanette van Stijn. Weer zo'n boek voor zelfkennis en -ontplooiing. Omdat ik mezelf nog niet genoeg heb leren kennen en ontplooid de afgelopen jaren - huhum - ben ik beginnen bladeren. 

Het enneagram is een model dat mensen indeelt in negen persoonlijkheidstypen. Alsof IK in een hokje gestopt kan worden. Maar goed, ik was toch nieuwsgierig of er iets 'bruikbaar' in stond. Ik begon diagonaal te lezen bij type 1, 2, 3, ... en bij de meeste vond ik wel iets dat op mij van toepassing was, maar toch niet helemaal. 'Zie je wel! Iedereen is een stukje van al deze types!' 

Ik las verder en kwam uiteindelijk bij - het laatste - type 9: de bemiddelaar. En toen viel mijn mond open. Dat ging over mij! En niet zo'n beetje. Dat ging alleen en helemaal over mij. Op internet vond ik bovenstaande figuur. Zoek het figuurtje dat je associeert met eventjeswicht en je weet waar type 9 in een enneagram wordt afgebeeld.

Enkele kenmerken:

- zorgzaam, oog voor anderen, empathisch, aanpassingsvermogen, gevoelig, niet oordelend, ... kortom door en door goed voor een ander eigenlijk

- alle middelen zijn goed om de vrede en harmonie te bewaren en conflicten te vermijden, vooral aanvoelen en doen wat een ander verlangt

- verliest elke voeling met zichzelf in het bijzijn van anderen

- vergeet voor zichzelf te zorgen, cijfert zichzelf helemaal weg

- wiegt zichzelf in slaap of raakt verdoofd als zelfbescherming tegen conflicten en merkt problemen daardoor pas op als het te laat is

- snel afgeleid van wat echt belangrijk is

- wordt alleen maar boos als écht tekort gedaan

- onder stress soms wel onuitstaanbaar, maar efficiënte werker als alles relax is

- sterk buikgevoel

Gelukkig stonden in het boek ook tips over wat je best doet om niet in de valkuilen van dit type te trappen: WAKKER blijven ook al doet het zeer, conflict niet uit de weg gaan, jezelf niet vergeten, wordt weer als een kind en speel mee! Wel een geruststelling: het komt ongeveer neer op de dingen waar ik de laatste jaren/weken probeer aan te werken. Enfin. Confronterend en leerrijk, dat enneagram. 

Omdat een mens zichzelf blijkbaar nooit té goed kan kennen: meer info over het enneagram vind je makkelijk op het net, zoals bijvoorbeeld www.enneagram.nu

The bigger picture

Kom even los van de dagelijkse sleur en vul aan: Before I die I want to ...
(candychang.com/before-i-die-in-nola/)

Japan voor en zelfs nog niet na

Ik heb er nog niks over geschreven. De beelden overspoelen al mijn pogingen.
(gezien bij Appelogen, klik op de foto voor de satelietbeelden 'voor en na' van ABC News)

Onzin!

Was me net aan het afvragen of ik kwaad was op mezelf om de ene dan wel de andere reden. En bedacht meteen dat dat toch wel regelrechte onzin is. Vraag me nu af om welke van de 100 mogelijke redenen ik eigenlijk een dikke gelukzak ben. Veeeeeeeeel beter!

Oef! Af!

Bij haar of haar of haar of ... lijkt het vaak zo gemakkelijk en rap af. Het is bij mij meestal puur op karakter doorzetten. Ik heb serieus gevloekt op die ananassteek. Maar goed. De sjaal is af. Ik ben nog niet zeker hoe dat met die knoop moet werken. Of dat de kleur me wel staat. Maar ik ben in elk geval blij dat ie af is. Voila!

SAMEN

Telkens IK terugkom
in het HIER en NU
ben JIJ er ook.

Belle en Mario

Voor de goede orde: dit is wel de versie van Mario die vuurballen gooit, hè. Anders moest zijn broek blauw. En rood is zijn lievelingskleur, dus voila. De snor van Super Mario moest er wel terug af. Onze kleine man vindt verkleden altijd een beetje spannend. Onze Belle Perez was helemaal blij met haar outfit. En mama ook. Met beide.

1m²

Ik heb deze tijd van't jaar maar 1m² zon op mijn koertje, maar op dat plekje was het daarnet nog 22°C. Zalig!

Weer een stap gezet

Het is goed gegaan. Ik had het gevoel dat ik daar/er mocht zijn. Dit was een hele stap. Ik ben nadien gaan genieten van een verse muntthee op een terras. Met mijn snoet in het zonnetje. Dat had ik dubbel en dik verdiend.

Vermijdingsgedrag

Ik heb er - met onderbrekingen - 6 jaar (mensen op hun zenuwen) gewerkt en 3 keer mijn gezondheid verknoeit. Ze missen me niet, denk ik. Maar eigenlijk wil ik het niet weten. Of ze me missen of niet, het is nooit goed. Ik heb de plek en de meeste mensen -  dag op dag - negen maanden lang gemeden. Ik denk dat ik me nog steeds schaam, ook al zegt iedereen die me graag ziet dat het niet hoeft. Tijd om komaf te maken met dat gevoel van mislukking. Het is niet omdat je er in bochtjes omheen loopt, dat het er niet is. Straks moet ik er naartoe. Bang wie ik zal tegenkomen. Hoe ze reageren. Hoe ik zal reageren. Ik denk nog bijna dagelijks aan wat er wel of niet fout is gegaan. Dat is niet hetzelfde als missen. Vannacht heb ik zelfs nog gedroomd van de mensen die ik er in de steek liet door vooral niet voor mezelf te zorgen.  Ik denk niet dat ik ooit nog zo verknocht zal geraken aan een job. Het is nu tijd om los te laten. Ik geef het die tijd.

Intolerant

Niet echt een eigenschap die ik mezelf snel toedicht. Maar voor lactose ben ik blijkbaar erg intolerant. Lactose zit in melk en in heel wat producten waarin melk of een afgeleid product verwerkt is. In een heleboel eigenlijk. Sinds ik weet dat ik lactose-intolerantie heb, kan ik er mijn klok op gelijk zetten: van zodra ik lactose eet, sputtert de motor. Als ik terugdenk heb ik dit minstens al een paar jaar. Niet te verwonderen dat mijn lichaam een 'scheikundig rampgebied' is. En achteraf gezien is het stom. Blijkbaar gaan we heel ver in het negeren van de signalen die ons lijf heel duidelijk geeft. Of we zoeken de oorzaak in iets anders, in iets dat we wél kennen wellicht. Maar de kern ligt toch in het al dan niet goed aanvoelen van ons eigen lichaam en écht luisteren wat het ons vertelt. Is het verwonderlijk dat het algemeen beter met me gaat sinds ik een lactose-arm dieet volg? Ik denk het niet!

Balans