Ik had nog wat Waxen liggen omdat er nog interessante stukken in staan. En omdat ik niet wil dat ze in de vergetelheid verzanden gezien die krant die interessante stukken niet interessant genoeg vindt om online te zetten. Maar dat wisten jullie al, niet?
'Opgemerkt' door Cathérine Ongenae in DMWax van 20 februari:
(...)"Ik ben samen met mijn vriend een boek aan het lezen", meldt het meisje. "Maak van een mug geen olifant, heet het." Het boekje is van de Amerikaanse stressspecialist Richard Carlson, die honderd suggesties verzamelde voor mensen die al eens durven te worstelen met de druk van het dagelijkse leven. Heeft een negentienjarige dan zoveel stress dat ze e al eens durven te worstelen met de druk van het dagelijkse leven. Heeft een negentienjarige dan zoveel stress dat ze er al een boek over moet lezen? "Niet bepaald", zegt ze, "maar het is wel een boek dat je even doet stilstaan bij jezelf."
Ook jonge relaties zijn niet eenvoudig, zo blijkt. Er wordt wel eens ruzie gemaakt. "Misschien is het geen slecht idee om, als je geïrriteerd bendoor iets of iemand even na te denken over de vraag waarom die zaken je irriteren, in plaats van de ander meteen de volle laag te geven. Carlson zegt bijvoorbeeld dat mensen soms vergeten vriendelijk te zijn tegen elkaar."
"Dat had ik je ook wel kunnen vertellen", grapt de moeder. "Ja, mama", zegt ze onverstoorbaar, "maar als jij het zegt klinkt het als persoonlijke kritiek. Als iemand die ik niet ken het zegt, dan klinkt het eerder als een wijze suggestie."
Daar hadden we niet van terug. Ze heeft gelijk, natuurlijk. Je kunt je dierbaren af en toe wel eens een liefdevolle spiegel voorhouden, maar opmerkingen krijgen over je gedragvan iemand die je na staat, doet vaak veel meer pijn dan als een buitenstaander het op papier heeft gezet. Dat betekent namelijk dat er nog mensen zijn die soms in de clinch liggen met zichzelf, en daardoor met hun omgeving. Het besef datje niet de enige bent, maakt het minder bedreigend.
Ik van het sterk dat zo'n jonge vrouw al zo bewust bezig is met dynamieken tussen mensen, en vooral, met de consequenties van haar eigen gedrag. Nog sterker vind ik dat ze wil werken aan zichzelf. Hoewel ze zelfzeker overkomt, een toonbeeld van jeugdige wijsneuzerij, schuilt er ook in haar een onzeker meisje. Op dat gebied is er trouwens weinig verschil tussen haar, mezelf en haar moeder. Al gaan we elk anders om met die onzekerheid.
Op een bepaald moment neemt de ervaring het over voor een stuk. Dat merk ik aan de moeder, die weet gewoon van aanpakken. Voor mezelf ligt dat nog anders. Ik probeer tegenwoordig vooral ee onderscheid te maken tussen slechte ervaringen en levenslessen. Het stemmetje van het kleine trauma klinkt vaak boos en angstig, terwij dat van de levenslessen rust en vertrouwen schept. Die twee uit elkaar houden is niet altijd gemakkelijk, want de angst is gemeen. Ze vermomt zich als intuïtie, en duw geregeld zonder reden op de alarmbel. Dan komt het er op aan dat gevoel te detecteren, he bij het nekvel te grijpen en het terug te zetten waar het thuishoort. In het verleden. (...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten