Zen

Gisteren had ik - op z'n zachtst gezegd - een beetje last van wisselende stemmingen. Het ging van 'lekker rustig in een boekje bladeren' over 'paniek, want ik krijg die rotfietsen niet in de auto' en 'help, wat een drukte op de weg, we komen hopeloos te laat' naar glimlachen omdat ik mezelf bezig zag en bedacht: 'Er is niks heiligs aan dit bestaan and I love it!'. Waarna we vrolijk zingend verder reden en lachten omdat mama toch wel een stresskip is af en toe en dat dat voor niks nodig is. En we kwamen zelfs mooi op tijd op onze bestemming.