Afkicken

Ik ga de volgende drie weken genieten van een internetloze/internetarme vakantie. Eens zien wat dat geeft.
Toedeloe!

Slow working

Just what I need!

Dit was het stukje goeie raad dat ik nét kon gebruiken! The Happiest Mom struikelt net als ik even door haar eigen rondgehol. Even doen wat ik nodig heb - zoals zij me aanraadt en ik zelf eigenlijk al wist maar weer even was vergeten - en dan kunnen we er weer tegen!

http://thehappiestmom.com/?p=3936

Ik heb gelijk!

Gelijk hebben of weten dat we gelijk hebben is vaak niet genoeg. We willen gelijk krijgen. We willen dat de ander erkent dat we gelijk hebben. Waarom wil gelijk krijgen meestal zeggen dat de ander geen gelijk krijgt of dat de ander zegt dat hij/zij het fout zag? Kunnen we niet allebei gelijk hebben? Vanuit het eigen standpunt? Ik snap waarom jij gelijk hebt en ik wil dat ook erkennen. Maar tegelijk vind ik dat ik ook een punt heb. Dus ik wil dat ook erkend zien. En hierin heb ik gelijk, daar ben ik zeker van!

Regenplan - dag 8

Gisteravond stopt hij voor hij in de auto stapt. Het regent. Hij kijkt omhoog terwijl de druppels op zijn gezichtje spatten. "Ik vind dit helemaal niet erg meer!" en hij danst en gilt van plezier.
("Nu de wind nog", fluisteren papa en mama)

Regenplan - dag 7

Het druppelt. Tot zover alweer een mini-zomertje. Hij wou net buiten spelen met zijn boevenauto van playmobil. Eerste reactie: nee, het regent. Maar ik kon me nog net corrigeren. Wil je graag buitenspelen in de regen? Doe maar. Zijn boeven moeten maar tegen de regen kunnen, me dunkt.

Passiespel

 Kruisafname

Piëta

Regenplan - dag 6

Vandaag ging onze jongste met papa naar toilet in de supermarkt en daar hadden ze een toestel dat heel krachtig je handen droog blaast. Maar daar stak meneer zijn handen niet in. Dat maakt teveel lawaai. Het gaat al beter, maar we zijn er nog niet helemaal.

Make everything OK!

Een magische knop. Probeer 'm maar! Het duurt maar een paar tellen.

Regenplan - dag 5

Vandaag ging ik samen met de kinderen fietsen. Wat twee weken geleden nog een rampscenario was, is nu al niet meer zo erg: het begon te druppelen. Ik nam de twee op sleeptouw terug naar huis, 'Singin' in the rain' zingend. De kinderen vonden het heel grappig. En ik denk ook de mensen die ons voorbij zagen komen. Het heeft niet echt doorgeregend. Maar voor onze jongen was dit alweer een flinke stap vooruit.

Pink dress

Despair is a black leather jacket in which everyone looks good or at least feels confident.
Hope is a pink frilly dress which embarrassing exposes your knees and few dare to wear.
Rebecca Solnit on Hope (The School of Life)
(jammer dat haar lezing niet zo vrolijk en kleurig is als die roze jurk)

Regenplan - dag 4

.
Fiet wil rennen. Tegen de wind in. En dat is lastig. En iedereen heeft heel de tijd maar goeie raad. Maar Fiet wil alleen maar rennen. Vandaag lezen we dit boekje en kijken we hoe Fiet de wind overwint.
(Dit regenplan is eigenlijk best wel leuk)

Regenplan - dag 3

Gisteren kregen we in de auto een enorme plensbui over ons heen. Kleine man zat weer met opgetrokken knieën en met zijn vingers in de oren in de kinderstoel.
'Ik doe mijn oren dicht, maar ik ben niet bang, hoor, mama!'
Dat maak je mij niet wijs, dacht ik.
'Dat snap ik, het maakt ook wel veel lawaai. Maakt dat jou toch niet een beetje bang?'
'Een beetje bang, wel, maar niet heel bang.'
'Dat is goed, hoor, jongen.'
In dit stadium mag hij best eens een beetje bang zijn. Zodat wij kunnen zeggen dat het mag.

Regenplan - dag 2

Gisteren las je dat we onze kleine man in enkele weken van zijn regen-en-wind-angst willen afhelpen. Een belangrijke 'trigger' voor zijn angst zijn de geluiden die regen en wind maken. Hij steekt dan ook zijn vingers in z'n oren als het regent of hard waait. Op internet vond ik verschillende windgeluiden en ik liet ze horen terwijl zoonlief gewoon zat te spelen vlakbij. Geluiden die uit een computer komen, maken hem altijd nieuwsgierig en hij kwam al snel kijken. Ik vroeg of dit voor hem spannend voelde. Het eerste was nogal een ferme wind, dus ja, dat was wel spannend. We gaven samen commentaar op de verschillende geluiden. En we speelden met het volume van de computer. Zachter was ook minder eng. De derde was maar een korte. Een zuchtje eigenlijk. Door de geluiden te beschrijven wordt hij zich meer bewust wat er bij hem gebeurt als hij dergelijke geluiden hoort. Het helpt om wat ruimte te creëren tussen hem en het geluid. Tussen hem en zijn angst ook. Met kleine oefeningetjes als deze, maken we die ruimte stapje voor stapje een beetje groter.
Het idee van de windgeluiden vond ik bij lesmateriaal over het boek Fiet wil rennen. Dat haal ik één van de dagen in de bib en daar gaan we ook nog mee aan de slag.

Humo promoot The School of Life

Een paar weken geleden maakten we al kennis met The School of Life. Deze en ook volgende week lezen we in Humo hoe die School of Life ontstaan is. Stefanie de Jonge ging praten met Alain de Boton, filosoof en auteur, en Ruby Wax, jawel, de Britse pitbull die je kent van TV. Ga die Humo kopen. Het is de moeite!
www.theschooloflife.com

Regenplan - dag 1

Sinds een aantal maanden is onze jongste doodsbang van regen en wind. Dreigende wolken, een rukwindje en een paar druppels zijn al genoeg om hem volledig in paniek te laten schieten. Over drie weken gaan we kamperen. Naar Frankrijk. Lezers van het eerste uur weten intussen dat de kans op slecht weer bij ons behoorlijk groot is als we op vakantie zijn. Reden genoeg om onze zoon van zijn regen-en-wind-angst heen te helpen. De volgende dagen en weken wil ik hem elke dag met spelletjes en een snuifje mindfulness vertrouwd maken met regen en wind én met zijn angst. En hier lees je hoe ik dat aanpak. Ik ben benieuwd of het werkt.
Vandaag zijn we voorzichtig gestart. Ik heb mijn meditatiemat, mijn kussen en bankje op het terras gelegd en ben gaan zitten. Hij kent dit allemaal van zijn yogales en kwam naast me zitten. 'Even rustig worden!' Ik vroeg hem waar zijn ademhaling dan zit als hij zo twee seconden op het kussen zit (langer blijven zitten, is blijkbaar nog geen optie). In zijn buik. 'Goed zo!' Voelen waar je adem zit, is de basis waarmee we regelmatig gaan oefenen de volgende dagen.

Een lekker bad

Mindfulness is als een lekker bad. Je gedachten dwalen telkens weer af naar de pietluttige dingen van de dag, maar elke keer opnieuw wijs je jezelf de weg terug omdat het hier en nu eigenlijk wel ok is.