woensdag 4 juli 2012
Zonder vangnet
De langverwachte envelop ligt vandaag op de deurmat: mijn ontslag bij mijn vorige werk is aanvaard. Vrij als een vogel. Maar het is tegelijk ook vliegen zonder vangnet. Als ex-vastbenoemde-ambtenaar heb ik pas recht op werkloosheidsuitkering als ik twee jaar lang aan minstens 60% in 'de privé' heb gewerkt. Er mag op dat vlak dus echt niks mislopen. Het is een enorm risico dat ik neem, maar liever op eigen vleugels dan opnieuw ziek worden in een gouden kooi. Nu het officieel is ben ik opgelucht. It doesn't concern me anymore. Eindelijk.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Zo'n mooie beeldspraak! Veel succes met je herwonnen vrijheid.
BeantwoordenVerwijderenMag ik zo vrij zijn te vragen wat je op je vorige werk deed?
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk! Ik was cultuurbeleidscoördinator: een combinatie van de verkeerde job voor de verkeerde mens. En ik heb veel te lang geprobeerd om me recht te houden in een hopeloze situatie met als gevolg: drie keer burn out! De ravage zowel bij mij als op het werk was niet meer te overzien, dus teruggaan was geen optie meer. Ik denk dat het voor iedereen het beste is dat we die periode nu definitief kunnen afsluiten. Ik ben nu veel gelukkiger en ik hoop mijn ex-collega's nu eindelijk ook.
Verwijderen'Volg vol vertrouwen de richting van je dromen. Leef het leven zoals je het had voorgesteld.' Henry David Thoreau
BeantwoordenVerwijderenDeze wijsheid ontving ik vandaag in mijn mailbox. Ik wens jou toe dat je dit nu durft. Geniet van je vrijheid. Alles komt wel op zijn pootjes terecht.