zaterdag 15 mei 2010

Met de trein naar Oostende. Tsjoeke tsjoeke tuut tuut!

Het was niet gemakkelijk, maar uiteindelijk heb ik nog een plekje gevonden in Oostende, hotel Europe. Mini kamertje met mini badkamertje, maar ik heb niet veel nodig in deze vergevorderde staat van zen. Het ontbijtbuffet was heel verzorgd. Dat het strand van Oostende voor de helft een werf is, bracht me niet van mijn stuk. Ook de stielbedervers van visverkopers niet die me scampi fritti verkochten die helemaal geen scampi fritti waren (het enige dat van een scampi bleek te zijn, was het staartje dat in een hompje smakeloze vis was gepropt verstopt in een korstje) - één goeie raad: koop alleen vis aan de échte viskramen op de 'vistrap'. Heb me in de luren laten leggen als de eerste de beste toerist. Een les in bescheidenheid.
Maar tot zover de minpunten. Verder was het gewoon zalig:
- tapas en tarte tatin in Bistro Beau Site op de dijk: Dit is het perfecte plekje voor als je alleen op restaurant gaat. Centraal staat een grote boekenkast met allemaal kunstboeken en tijdschriften. Hier kan je rustig op je ukkie zitten lezen en terwijl van de lekkere tapas genieten of gewoon van een koffie en een dessertje. Ik ben er nog eens terug gegaan.
- mediteren op het strand: Je bouwt het ideale zitje in het zand, best in de zon en uit de wind. Ik had een picknickdeken mee, dus dat zat wel lekker. MP3 speler met de stem van Edel Maex in mijn oren.
- Het was er verdorie super mooi weer. Zo zie je maar dat onze kust een eigen microklimaat heeft. Blijkbaar hebben ze zelfs een eigen weerbericht, omdat het aan het zeetje zo totaal ander weer kan zijn dan twintig kilometer verder het binnenland in.
- Het parfum van Oostende: Een geleide wandeling door de Stad aan Zee met James Ensor als gids. Je wandelt met een I-pod rond en hoort Ensor (Wim Opbrouck) vertellen over zijn stad. In het Mu.Zee is er nu net ook de schitterende tentoonstelling Bij Ensor op Bezoek. Wat je daar zeker niet mag overslaan is de "prikkelkamer van Ensor". Die is eerder bedoeld voor de pagaddertjes, maar ik heb me geweldig geamuseerd met tekenen en kleuren.
- op de warme boordsteen van de dijk zitten tot het echt te fris wordt
- gewoon een boek lezen (het was meer dan een half jaar geleden dat ik me daar nog eens op kon concentreren)
- op een terrasje een broodje eten in m'n t-shirt
- alleen in het zwembad van het hotel ronddobberen. Als je rond etenstijd gaat, is de kans groter dat je het bad voor je alleen hebt
- nog even shoppen, cadeautjes voor mijn lieve schatten en eindelijk een nieuwe jeansbroek (of twee)
Ik wilde op de vistrap nog een portie ongepelde garnalen kopen, maar de idee dat die nog twee uur ongekoeld in mijn bagage moesten zitten, vond ik niet zo smakelijk. Ik ben dan maar naar het station gestapt om mijn trein nét te missen. Maar zen als ik ben, wist ik dat uurtje wachten perfect door te brengen met een cappuchino en een koffiekoek en mijn boek.
Voila. Hoe relax moet je zijn om de wereld aan te kunnen? (toch voor een paar dagen?) Ik koester dit gevoel, wetende dat ook dit voorbij gaat. Maar ik kan er wanneer ik wil of nodig heb terug naartoe!

2 opmerkingen: