Ik sprong uit mijn bed

Een goed uur geleden sprong ik uit mijn bed. Net op tijd. Zodadelijk zouden de klein mannen komen. We zouden beginnen met het supervlieglied. Kwestie van de violen te stemmen. En daarna in vier groepjes verdelen voor hun workshop. Ik was alleen effe vergeten wat die vier groepjes moesten doen, maar bon. Reden genoeg om uit bed te springen. Dan kon ik het nog bedenken. In mijn versufte geest zei een vriendin: "Maar ben je gek! Je bent ziek. Bel die workshop toch af." Toen bedacht ik dat met kinderen in mijn slaapkamer het supervlieglied zingen een beetje belachelijk was. Ik was intussen klaarwakker. Een droom kan verdorie heel meeslepend zijn. Mijn lijf vol adrenaline. Niet voor een drukke supervliegdag. Wel helemaal klaar voor weer een dag op de zetel hangen. En wachten tot mijn griepje achter de rug is. Ik had me - dacht ik - goed neergelegd bij mijn verplichte rust. Maar onbewust was ik misschien toch liever gaan werken.