vrijdag 28 september 2012

Later als ik groot ben, wil ik ...

... sterk en flink zijn, heel attent en tegelijk correct, een luisterend oor zijn, maar met respect voor mijn eigen grenzen, een lieve mama die haar kinderen de juiste opvoeding geeft, de ideale vrouw en (schoon-)dochter, gedisciplineerd doen wat ik moet doen of nodig heb, een rots in de branding zijn, een fijne medewerker én collega (als dat al samengaat), succesvol ook en wat meer verdienen als het even kan, de boel onder controle hebben, content zijn met wat er is/hoe het is, van mezelf houden ...
... dat niemand zich nog zorgen over mij moet maken, inclusief ikzelf.
Soms ben ik al zo groot. En dat voelt fantastisch.
Maar ik ben heel vaak nog dat kleine meisje, dat eigenlijk zo graag groot wil zijn en heel goed kan doen alsof ze dat al is. Ik probeer van haar te houden zoals ze echt is, kwetsbaar en heel lief, niet altijd zo sterk of groot als ze zich voordoet, niet zo gedisciplineerd en flink als ze zou willen worden, niet altijd zo goed voor zichzelf zorgend als ze nodig heeft ... Ze is ook klein in de zin van een beetje onhandig en hulpeloos en telkens opnieuw nog zoveel te leren met vallen en opstaan en gesukkel. Het is niet zo makkelijk om dat kleine meisje even graag te zien/zijn, maar ik zou het wel willen, want dat ben ik óók.
(lieve S, dit heb ik onthouden van lang geleden, toen jij hiermee worstelde ... toen kon ik je een beetje oppeppen en probeerde ik de juiste dingen te zeggen ... en vandaag is het mijn beurt en probeer ik even lief te zijn voor mezelf ... zo zie je maar dat we door mekaar te helpen, tegelijk onszelf aan het helpen zijn, maar dat wisten we eigenlijk al lang ;-). Liefs!

4 opmerkingen:

  1. <3 en X en ( ) (bedoeld als omhelzing)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een herkenning ... weeral :)
    Wat jij schrijft, is wat ik voel.
    En het doet deugd (mss niet meteen de beste woordkeuze hier) te ervaren dat er nog mensen zijn zoals ik ...
    Veeeel liefs dus!

    BeantwoordenVerwijderen