Zwemclub

Sinds een maand of zo ga ik wekelijks naar een zen-groep voor een goeie lange en stille meditatie. Ik bleef de laatste keren wat op mijn honger zitten op de terugkomdagen van de mindfulness-cursus. Zen is tegelijk hetzelfde en iets helemaal anders dan mindfulness. De vormelijkheid schrikte me vooraf wat af. Een zendo is opgebouwd volgens bepaalde regels en je doet niet gelijk wat als je de zendo binnenstapt. Dat is heel wat anders dan de kriskras door elkaar liggende matjes van de mindfulness-trainingen. De meditaties zijn niet geleid maar in stilte en  je bent dus op jezelf aangewezen tijdens de sessie in plaats van je te laten leiden door een verhaal of de instructies van je mindfulness-trainer. Maar ik voelde me snel thuis, want er heerst eenzelfde milde en open aandacht en het effect van de lange meditatie op mijn eventjeswicht doet evenveel deugd als de mindfulness-trainingen.

Onze jongste kan zich bij het begrip zen-groep niet zoveel voorstellen. Hij zegt consequent dat mama naar de zwemclub gaat en dan lachen we samen om zijn grapje. Dat haalt het 'sérieux' er wel wat af en dat is maar goed ook. Daarna zegt hij me dat ik me maar eens goed moet gaan ontspannen en geeft me een dikke knuffel. Ik denk dat hij er meer van snapt dan hij zelf wil bekennen.