Brief aan Tom Naegels

Geachte heer Naegels, beste Tom,
Ik was vandaag in jouw buurt. Dat is de buurt van de Statiestraat in Berchem. Ik had namelijk net een uur 'onderduiken in de Bib' achter de rug en was op weg naar huis. Sinds kort probeer ik zo veel mogelijk te voet te doen. Tenminste als het maximum een half uur stappen is. Niet dat ik een groene ben. Die pretentie heb ik niet als kilometervreter. Ik heb een tekort aan vitamine D dus ik moet buiten op doktersvoorschrift. En de band van mijn fiets is plat. Op wandel dus in één van de gezelligste buurten van Berchem. De bespaarde luchtvervuiling is maar een prettig neveneffect.
Op de terugweg naar huis wou ik liever niet opnieuw langs de grote graafmachines van de Driekoningenstraat manoeuvreren. Dus achterom dan maar.  Ik ken weinig wijken in Antwerpen waar zo veel mensen een zitbank op de stoep voor de deur hebben staan als in jouw buurt. Zoals bij ons va en moe vroeger met de kermis. En met het prille lentezonnetje van deze middag leek het of de straten me met open armen wilden ontvangen.
Ik herinner me dat je daar ooit eens een stukje over hebt geschreven. Ik weet al niet meer waar of hoe. Over de warmte van je veelkleurige buurt. Ik dacht dus: 'Hier woont Tom Naegels ergens. Ik kan het geloven dat hij hier graag is!' Gevolgd door wat gefilosofeer over de romantiek van het schrijverschap en de bedenking dat het in realiteit wellicht niet zo simpel is om de kost te verdienen als auteur.
Je hebt de verbazing op mijn gezicht gelezen toen ik je ineens van je fiets zag springen aan de glascontainer. Een blik van eenzijdige herkenning. Zag je misschien mijn intentie om heel enthousiast goeiedag te zeggen en dat ik die neiging gelukkig nog net kon bedwingen. Ik zag bij jou even vertwijfeling. Ken ik die vrouw? En dan vastberadenheid: weer zo'n madam die mij kent van tv. We keken allebei weg van elkaars ongemakkelijke situatie. En gingen verder met wat we aan het doen waren. Jij: glazen in de container kletsen. Ik: verder stappen naar mijn Groenenhoek. Ook veelkleurig. Minder openhartig, vrees ik.
Dus bij deze, alsnog, beste Tom Naegels, een goeie dag gewenst! Het was fijn je te ontmoeten.
Vriendelijke groeten
eventjeswicht