Sinds drie weken ben ik thuis. Ik probeer te recupereren van de burn-out die me sinds een half jaar voor de tweede keer velt. Dit keer heb ik de signalen eerder ontcijferd en ben ik niet helemaal gecrasht. Ik prijs me heel gelukkig dat mijn burn-out niet gepaard gaat met een diepe depressie. Ik blijf nog vrij actief en ik heb nog zin om projecten te ondernemen (zoals deze blog). Het duurt ook dit keer een hele tijd vooraleer mijn tempo aangepast is aan het revalidatieritme: rustiger aan! Hoewel ik niet aan het werk ben, zitten mijn dagen nog goed vol met kleine en grotere activiteiten.
Wat helpt om dit te doorprikken? Doe eens iets nutteloos! Zo heb ik vorige keer een puzzel gekocht bij de Kringwinkel (€ 1): een prachtige oosterse tempel in een magnifiek landschap. Heel toepasselijk. Het fanatisme waarmee ik die puzzel maakte was tekenend! Die MOEST af! Blijkbaar bijt ik me enorm vast in elk project. Dat is op zich geen probleem, maar het gevolg is dat andere dingen - die wel nodig en belangrijk zijn - erdoor in de verdrukking komen. Op zich was deze nutteloze activiteit typisch voor de manier waarop ik in elkaar zit. Als ik me al zo op een puzzel stort, hoe gaat het dan als ik aan een project bezig ben dat wel nut en zin heeft? Inderdaad: op een manier die niet vol te houden is.
Op dit moment worstel ik met een flinke verkoudheid. Je zakt dan automatisch een aantal versnellingen. Zodanig zelfs dat het intussen op mijn heupen begint te werken. Ik denk dat ik er morgen maar van ga genieten door iets compleet nutteloos te doen. Ik verzin wel iets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten