Reminder to self

Picture

Stress is a friend

Mmm. Dit bekijkt de boel toch weer eens van een andere kant.

Aan al wie durft (een beetje is al genoeg)

Integraal overgenomen uit De Morgen, omdat geen woord teveel is, geen woord te weinig, omdat ik dit zelf had willen schrijven en je dit moet lezen, zo mooi. Bedankt Griet Op de Beeck. Ik hang aan uw rokken, ook in 't nieuwe jaar.

"Ik hou niet van deze tijd van het jaar. Te vroeg donker, te grote kou, te nadrukkelijk wegtikkende tijd, te veel zoete liedjes in de straten waar er leven is, te veel verplichte cadeaukoperij die niks te maken heeft met willen geven, te veel gelegenheidsnadenkers (dat is toch iets voor alle dagen, of tenminste de dagen waarop het er toe doet), te veel lege gesprekken op feesten waar je niet per se wou zijn, te veel in kleurig papier verpakte sokken onder kerstbomen, te veel opgewarmde diepvrieshapjes die eigenlijk naar niks smaken, te veel vuurwerk en te veel ongelukken met dat vuurwerk waar ze het dan in het journaal weer over moeten hebben, zoals over de kust bij mooi weer in die eerste zomerdagen, te veel mensen die denken dat ze zich eenzaam moeten voelen, omdat ze geloven dat die mensen met families rond de feestdis dat sowieso niet zouden zijn. En te veel zelfmoorden, overal, dat ook nog.

Maar net daarom denk ik nog heftiger dan anders: ons leven is van ons. Dus laten we leven – voluit en gretig – omdat we dat willen, en graag zien omdat we dat kunnen. Laten we beter leren weten. Laten we vergeten, laten we nooit vergeten. Laten we gaan tot ver voorbij dat ene punt, dat moment waarop we vrezen niet meer te kunnen, en laten we lief zijn voor wie dat nog niet kan. Laten we nietsontziend ontroerd raken. Laten we verleren hoe het moet, geloven dat het waar is, weten dat het zo niet verder kan. Laten we ons verbazen. Laten we nergens op voorbereid zijn. Laten we in goeie aarde vallen. Laten we ze openlaten: onze deuren, onze armen, onze geesten. Laten we mannen zijn uit veel kleine stukjes en vrouwen die ook eens durven niet te weten wat ze willen. Laten we slechte verliezers zijn, als het onszelf is die we kwijtgeraken. Laten we stilvallen, wegwaaien, terugkomen, opstaan, aanreiken, dromen, drinken en kussen. Laten we kussen. Laten we weten dat ja zeggen theoretisch altijd het mooist is en soms toch kiezen voor een nee, omdat we dat verdienen. Laten we stoppen met hopen en doen wat moet gebeuren om het te doen gebeuren. Laten we weten wat de feiten zijn en daar dan niet te veel rekening mee houden. Laten we afspreken dat geen enkele brug te ver is. Laten we onze geheimen harten koesteren, omdat Spinvis dat gezegd heeft. Laten we bekken openbreken. Laten we geen engelen zijn, maar als het kan toch ook geen duivels. Laten we mensen zijn. En helemaal onszelf worden, niet wie we denken dat anderen willen dat we waren. Laten we meezingen met de radio, ook als het een heel fout liedje is. Laten we alleen maar groene thee drinken als we dat echt lekker vinden. Laten we lopen tot we niet meer weten waar de straten zijn, en de luchten en het water. Laten we geloven dat het allemaal goud is wat blinkt. Laten we niet weten wat de grenzen zijn. Laten we redden wat er te redden valt, en diegene koesteren die daar meer moeite voor doen dan wijzelf. Laten we slapende honden keihard wakker maken. Laten we zacht zijn voor onze wilde harten, en ook voor dat van wie ons het dierbaarst is, en óók voor dat van die ene norse man op straat, die was vast gewoon even heel ongelukkig. Laten we weten wat we waard zijn. Laten we vasthouden wie dat verdient, laten we loslaten wie dat verdient. Laten we begrijpen wat de liefde is, laten we onthouden dat dat alles is, of toch bijna. Laten we durven. Driehonderdvijfenzestig dagen lang, en dan weer opnieuw.

Griet Op de Beeck"

Griet Op de Beeck is schrijfster van Vele hemels boven de zevende en werkt aan een nieuwe roman. Ze is columnist bij De Morgen en schreef deze 'Nieuwjaarsbrief'.

Warme wensen

Warme wensen voor 2014! Blijf gezond, geloof in jezelf en doe dat samen met de mensen die je lief hebt!