donderdag 29 april 2010
Blijven staan!
In het oog van de storm ... blijven staan is de boodschap! Ook dit gaat weer over. Uiteindelijk!
donderdag 22 april 2010
Pyjama
Ons meisje:
Lieve krijgt een pyjama
Lieve krijgt een pyjama
Lieve krijgt een pyjama
Verscheur me
...
Van Gorki
Lieve krijgt een pyjama
Lieve krijgt een pyjama
Lieve krijgt een pyjama
Verscheur me
...
Van Gorki
dinsdag 20 april 2010
Als je je afvraagt ...
... waarom het hier zo stil is: vrijdag start de Week van de Amateurkunsten. En dat wil zeggen: tot over mijn oren in't werk! Tot gauw!
vrijdag 9 april 2010
Vrolijk lenteweertje!
Vanmiddag picknick op de trampoline: wiebelig maar leuk! En vanavond voor de eerste keer op ons terrasje gegeten: SUPER! Ik hou van dit vrolijk lenteweertje!
donderdag 8 april 2010
Help! This is my life!?!
Gisteren hebben we samen met de kindjes een paar super verslavende spelletjes ontdekt. Je hebt er verschillende versies van: Turbo Pizza, Momma's Diner. Het komt erop neer dat je een restaurant moet runnen. Een tafel aanwijzen. Een menukaart geven. Bestelling klaarmaken, brengen, afruimen, nieuwe klant, koffie maken, pizza in de oven, ongeduldige klanten, taartje brengen, eitje bakken, ontevreden klanten verlaten de zaak, ... En ineens besefte ik: Help! Dit is gekkenwerk! En het lijkt verdacht op het mijne! Niks met horeca te maken. Maar ongeduldige klanten en 100 dingen tegelijk doen: This is my life! Aaaaaargh! Ik denk niet dat ik het morgen op mijn vrije dag veel ga spelen.
woensdag 7 april 2010
Gammagolven
Mensen die vaak mediteren maken minder fouten bij moeilijke taken en hun hersenen vertonen meer gammagolven (hebben te maken met concentratie). Waarschijnlijk kunnen mensen die mediteren gammagolven inschakelen als ze die concentratie nodig hebben.
Stan Gielen in Flow nr. 6, 2009
Stan Gielen in Flow nr. 6, 2009
dinsdag 6 april 2010
Phil Collins
'Opgemerkt' in DMWax van dit weekend door Cathérine Ongenae:
"Wat ik me afvraag: wat doet u op dagen dat u zich een beetje week voelt? En wat me nog meer interesseert: wat zijn bij u de signalen die erop wijzen dat u een beetje overgevoelig bent opgestaan? Vermijdt u de spiegel in uw ondergoed als het ongenadige ochendlicht de winterrolletjes iets te realistisch in de kijker zet? Geeft u de kat een trap als ze binnen-buiten-binnen-buiten wil? Of is het uw bloeddruk die spontaan stijgt bij het horen van de stm van Annemie Peeters?
In mijn geval begint mijn hoofd spontaan nummers van Phil Collins te spelen. Het kan zelfs zo ver gaan dat ik dan naar YouTube afzak om zo'n nummer te spelen ('A groovy kind of Love', bijvoorbeeld) te beluisteren, en al muisklikkend op een clipje uit een animatiefilm beland (Brother Bear), en daar vervolgens met een krop in de keel naar zit te kijken.
Het is een pest, ik zweer het u, maar geen mindfulnesstrucje dat er tegenop kan. Ook dat weet ik uit ervaring. Je concentreert je op je muesli, je knabbelt bewust op de hazelnoten, realiseert je dat die havervlokken echt wel hard tussen je tanden kruipen, je proeft de zoetheid van de koude melk. En dan plots: 'When I am feeling blue, all I have tot do, is take a look at you, then I'm not so blue ...'.
Volgens de oefening moet je die rondrennende gedachten erkennen, er verder geen aandacht aan besteden, en je verder blijven concentreren op het kauwen van rozijnen en granen. Wat dus niet lukt zodra fokking Phil Collins zich in je mentale ochtendradio heeft geïnstalleerd.
(...)
Het goede nieuws is dat het intussen niet veel erger kan, en bovendien geraakt het repertoire uitgeput. Je dankt de hemel dat niemand je ooit de verzamelde lovesongs van Phil Collins cadeau deed, en dat je een paar nummers rats vergeten bent. De wind blijft koud waaien, en het waterzonnetje blijft twijfelen. En dan besef je: dit zijn gewoon aprilse grillen. Met andere woorden: ook dit gaat voorbij.
"Wat ik me afvraag: wat doet u op dagen dat u zich een beetje week voelt? En wat me nog meer interesseert: wat zijn bij u de signalen die erop wijzen dat u een beetje overgevoelig bent opgestaan? Vermijdt u de spiegel in uw ondergoed als het ongenadige ochendlicht de winterrolletjes iets te realistisch in de kijker zet? Geeft u de kat een trap als ze binnen-buiten-binnen-buiten wil? Of is het uw bloeddruk die spontaan stijgt bij het horen van de stm van Annemie Peeters?
In mijn geval begint mijn hoofd spontaan nummers van Phil Collins te spelen. Het kan zelfs zo ver gaan dat ik dan naar YouTube afzak om zo'n nummer te spelen ('A groovy kind of Love', bijvoorbeeld) te beluisteren, en al muisklikkend op een clipje uit een animatiefilm beland (Brother Bear), en daar vervolgens met een krop in de keel naar zit te kijken.
Het is een pest, ik zweer het u, maar geen mindfulnesstrucje dat er tegenop kan. Ook dat weet ik uit ervaring. Je concentreert je op je muesli, je knabbelt bewust op de hazelnoten, realiseert je dat die havervlokken echt wel hard tussen je tanden kruipen, je proeft de zoetheid van de koude melk. En dan plots: 'When I am feeling blue, all I have tot do, is take a look at you, then I'm not so blue ...'.
Volgens de oefening moet je die rondrennende gedachten erkennen, er verder geen aandacht aan besteden, en je verder blijven concentreren op het kauwen van rozijnen en granen. Wat dus niet lukt zodra fokking Phil Collins zich in je mentale ochtendradio heeft geïnstalleerd.
(...)
Het goede nieuws is dat het intussen niet veel erger kan, en bovendien geraakt het repertoire uitgeput. Je dankt de hemel dat niemand je ooit de verzamelde lovesongs van Phil Collins cadeau deed, en dat je een paar nummers rats vergeten bent. De wind blijft koud waaien, en het waterzonnetje blijft twijfelen. En dan besef je: dit zijn gewoon aprilse grillen. Met andere woorden: ook dit gaat voorbij.
maandag 5 april 2010
Versmoren of wedergeboren
Lut@DMWax
Wat ik graag wil weten, is of jij het kunt opbrengen om na een nacht vol wanhoop, tot in het diepste gekwetst, op te staan en datgene te doen wat gedaan moet worden.
"Kan een mens gewoon herbeginnen, zich herstellen, letterlijk opnieuw opstaan? Hoe 'herschepbaar' zijn gekwetste mensen? Kiezen we bij 'herstel' voor pleister of de grote ingreep? En valt er te leven met een zichtbaar litteken? Boeiende vragen zijn het, zeker in tijden van 'herrijzenis'.
We worden geboren met genetisch materiaal, we krijgen een opvoeding, we groeien op in een omgeving, we evolueren, maken fouten en stappen of struikelen verder. Af en toe komen we, soms al op jong leeftijd, een paar 'defecten' of beter nog 'kwetsuren' tegen. Soms moet er hulp worden gezocht, als er wonden zijn die schijnbaar moeilijk weer dichtgroeien. ...
Wat ik graag wil weten, is of jij het kunt opbrengen om na een nacht vol wanhoop, tot in het diepste gekwetst, op te staan en datgene te doen wat gedaan moet worden.
"Kan een mens gewoon herbeginnen, zich herstellen, letterlijk opnieuw opstaan? Hoe 'herschepbaar' zijn gekwetste mensen? Kiezen we bij 'herstel' voor pleister of de grote ingreep? En valt er te leven met een zichtbaar litteken? Boeiende vragen zijn het, zeker in tijden van 'herrijzenis'.
We worden geboren met genetisch materiaal, we krijgen een opvoeding, we groeien op in een omgeving, we evolueren, maken fouten en stappen of struikelen verder. Af en toe komen we, soms al op jong leeftijd, een paar 'defecten' of beter nog 'kwetsuren' tegen. Soms moet er hulp worden gezocht, als er wonden zijn die schijnbaar moeilijk weer dichtgroeien. ...
Abonneren op:
Posts (Atom)