dinsdag 30 juni 2009
Belasting
VAK VIII, rubriek A
Hier mag u de interesten en kapitaalaflossingen vermelden van hypothecaire leningen met een looptijd van ten minste 10 jaar die u vanaf 1.1.2005 bij een instelling gevestigd in de Europese Economische Ruimte hebt aangegaan en die specifiek hebben gediend voor het verwerven of behouden van de in de Europese Economische Ruimte gelegen enige woning waarvan u op 31 december van het jaar van afsluiting van de lening eigenaar, bezitter, erfpachter of vruchtgebruiker was en die u op diezelfde datum zelf betrok.
Opgelet! Interesten en kapitaal aflossingen van hypothecaire leningen die vanaf 1.1.2005 zijn gesloten tot herfinanciering van leningen die vóór 1.1.2005 zijn aangegaan, komen niet in aanmerking voor de in rubriek A bedoelde aftrek voor enige woning en mogen hier dus niet worden ingevuld. Zij mogen wel worden vermeld in rubrieken C en/of D indien aan de terzake gestelde voorwaarden is voldaan (zie de uitleg bij die rubrieken) ...
Duidelijk toch? Wel goed dat ze de belangrijkste woordjes in rood zetten, niet? Enfin. De aangifte is ingevuld. We zijn er weer vanaf voor een jaar. Ik wens de heren en dames politici veel inspiratie bij het uitdenken van weer nieuwe belastingsvoordelen. Ik ben er vet mee, als het bijna niet uit te vissen is hoe je ze moet aangeven. I rest my case.
maandag 29 juni 2009
Hè hè
dinsdag 23 juni 2009
Wastafel 1-2-3
In dat kluwen durven de gewoonste ochtendlijke routines wel eens verstrikt raken. Ik heb dan ook een heel korte checklist van drie (!) dingen die ik aan de wastafel hoor te doen: tanden poetsen, medicatie nemen en gel in mijn haar doen. Als ik dit lijstje niet bewust doorloop, heb ik gegarandeerd 1, 2 of alle 3 gemist. Vergeet make-up of crèmes smeren. Dat is te ambitieus. Dit is maar één van de vele dagelijkse uitdagingen die mijn ADHD mij dagelijks stelt. Maar nu zie ik het eindelijk ook zo. Vroeger slaakte ik een diepe zucht als ik weer eens het ene of andere op onbegrijpelijke wijze vergeten was. Nu haal ik even mijn schouders op en zeg: tweede poging!
Onlangs gaf iemand een begrijpelijke uitleg voor wat er in mijn hoofd gebeurt op zo'n moment. Voor de meeste mensen is tandpasta gewoon tandpasta. De ene ochtend is die net hetzelfde als de volgende. Niks bijzonders aan. Bij mij flitsen er elke dag weer nieuwe bedenkingen bij die tandpasta door mijn hoofd. "Hè, hij staat op z'n kop." "Oei die moet op het boodschappenlijstje, want bijna op." "Worden mijn tanden daar echt witter van?" "Verdorie, ik moest eigenlijk op controle bij de tandarts, maar wanneer was die afspraak alweer?" En ga zo maar door. Wel dat is zo ongeveer de essentie van wat er 's ochtends in mijn hoofd gebeurt.
maandag 22 juni 2009
Mooie kaartjes mooie herinneringen
zondag 21 juni 2009
Van losse eindjes maak ik mooie strikken
zaterdag 20 juni 2009
Remmen!
vrijdag 19 juni 2009
Rond de pot draaien
Vergelijk het met hoogspringers die op het punt staan hun persoonlijk record te verpulveren. Die zie je soms ook met kleine beweginkjes hun sprong voorbereiden. Nog effe ter plaatse trappelen. De perfecte sprong visualiseren. Nog even diep in- en uitademen. En dan een explosie van snelheid en kracht. En hopen dat de lat blijft hangen.
donderdag 18 juni 2009
Oplossing: beperkt houdbaar
Dat heeft toch een jaartje goed gewerkt. Sinds een paar weken waren die mandjes uitgedeind tot een hoopje kleding in de hoek van de kamer. Gevolg: daarin vond ik niks bruikbaar terug. Weer een zoektocht elke ochtend dus. Ik heb dat boeltje vandaag opgeruimd. Alle kleding ligt terug in de kast. En als blijkt dat ik die mandjes volgende week mis, dan begin ik gewoon weer opnieuw. Met een schone lei. En als dat niet zo is, dan is dat nog geen probleem. Oplossingen zijn vaak maar beperkt houdbaar.
Genetica
dinsdag 16 juni 2009
Doe die kast dicht!
maandag 15 juni 2009
Wat doet iedereen toch met die rommel?
HELP!!!!
vrijdag 12 juni 2009
This is the age of distraction
Lees verder voor fragmenten die ik althans de moeite waard vond. Het komt er weer op neer: we leven in een ADHD-tijd of The age of distraction.
In 1971, toen een computer nog even groot was als een telefoonhokje (waarvan mijn neefje van vijf vraagt wat het is), schreef de Amerikaans cognitieve psycholoog Herbert A. Simon: "Informatie consumeert de aandacht van diegenen voor wie de informatie bedoelt is. Een grote rijkdom aan informatie creëert daarom een armoede aan aandacht en de behoefte aan een manier om zo efficiënt mogelijk die aandacht toe te kennen aan die verschulende informatiebronnen."
(...)
"Men spreekt vaak over een informatieparadox", vertelt Steven Paulussen. Paulussen is professor aan de vakgroep Communicatiewetenschappen van de UGent en senior researcher bij de onderzoeksgroep voor Media & ICT (MICT) van dezelfde universiteit. (...) "Hoe kan het dat je zo weinig kennis opdoet, terwijl je overspoeld wordt door informati? Wellicht omdat het te veel wordt. Je ziet zodanig veel, dat je die informatie scant in plaats van ze volledig in je op te nemen."
(...)
Maar dachten we tien jaar geleden dat technologie ervoor zou zorgen dat we steeds meer in steeds minder tijd zouden doen, dan heb ik persoonlijk niet het gevoel dat ik vandaag drie keer zoveel artikels schrijf dan in het pre-MySpace-tijdperk. "Multitasken is een mysthe", prikt Steven Paulussen de ballon door. "Heel wat cognitieve psychologen beweren dat je ze oppervlakkiger doet als je twee dingen tgelijkt doet. Het is beter om ze na elkaar te doen en al je aandacht aan één iets te schenken."
Veel onderzoek over multitasing bestaat er nog niet, al zijn we dankzij neurowetenschappers, die de werking van de hersenen bestuderen, de voorbije tien jaar een stuk meer te weten gekomen over hoe ons brei functioneert. Een van hen is David Meyer van de Univeristy of Michigan. Een autoriteit op het vlak van multitasking, die wordt geïnterviewd in het jongste nummer van het maandblad New York. "We zullen het steeds moeilijker krijgen om aandachtig te blijven", voorspelt hij. Onze constante afleiding noemt hij een epidemie waarvan we nu nog niet weten wat de gevolgen zullen zijn.
(...)
Vijf Tips om ondanks alles zo productief mogelijk te zijn:
1. Als je minder slaapt dan nodig is, raak je vermoeid. Als je meer uren slaapt dan je nodig hebt, word je depressief. Probeer elk nacht net voldoende te slapen. Een gemiddelde volwassen persoon heeft zeve à acht uur slaap nodig.
2. Het eerste kwartier van de dag is je brein niet klaar om belangrijk werk te verrichten. Beantwoordt dus niet meteen mails. Neem een doueh. Ga naar de bakker. Eet een ontbijt. Lees de krant. En begin pas daarna met belangrijke mails en gsm-gesprekken.
3. Trap in in de val voortdurend met je mailbox bezig te zijn. Open het mailprogramma drie à vier keer per dag om mails te versturen en te beantwoorden. Sluit het ding af wanneer je belangrijker werk te verrichten hebt. Idem voor Facebook en Twitter.
4. Maak 'to-do'-lijstjes. En laat ze niet overal rondslingeren. Koop één notitieboekje waarin je ze opschrijft, dat je altijd bij de hand hebt. Of koop een bord met uitwisbare stift om boven je bureau te hangen.
5. Neem een tweede e-mail-adres, bij Hotmail, GMail, Yahoo!, noem maar op. Gebruik dat voor mails met familie en vrienden, die je twee keer per dag beantwoordt. Zo ben je niet de hele dag door uitstapjes aan het regelen. Laat ook je Facebook-alerts hierop toekomen, zpodat je niet verstoord bent bij elke nieuwe comment op een status waarop je zelf iets geschreven hebt.
Of laat al die Facebook-alerts gewoon niét toekomen (surf naar 'instellingen' en vervolgens naar 'meldingen', en zet alles op 'uit' wat nu op 'aan' staat).
woensdag 10 juni 2009
Parallelle levens
maandag 8 juni 2009
Betaal tijdig uw rekeningen KWEK
Rekeningen blijven minder lang liggen dankzij ons eendje. Ze kijkt me elke dag zielig aan en kwekt dat ik de rekeningen in haar bek tijdig moet betalen. Werkt beter dan een saaie brievenhouder.
ADHD over de grens
zondag 7 juni 2009
Tip uit ADHD-land
zaterdag 6 juni 2009
Lut Celie staat even stil
Lees verder voor het hele artikel ...
Even hard tot stilstand gebracht
Een mooi gezicht is het niet, letterlijk en figuurlijk. Het voorhoofd vol Steristrips, kleine wondjes vlak onder de haarlijn, een diepe snee boven het linkeroor. Het resultaat van een onzachte aanraking vorig weekend met een glazen buitendeur. Dwars erdoor gebonkt na te zijn uitgegleden bij vrienden thuis op hun terras. Ik was beduusd van de klap, het geluid, het gegil rondom mij. Heel even leek alles stil te staan. Ook de volgende dagen bleef dat gevoel overheersen.
Het was alsof ik een krachtig halt was toegeroepen. Ik snakte ineens ook naar het gevoel van stilstaan op zich, van lange uren gewoon laten verglijden, bij dingen gaan staan en toekijken zonder er deel van uit te maken. Plots kwam dat verlangen zo intens en zo hevig opzetten naar mijn geplande reis in Afrika deze zomer.
Het wordt mijn eerste contact met het continent dat je naar het schijnt dwingt tot stopzetten, de hele tijd. Een continent waar je wel moet oplossen in die overweldigende, natuurlijke omgeving. Een continent dat geruisloos en geduldig vraagt af te stappen van de doelen die je voor jezelf gesteld hebt, zodat je tot vervulling komt. Vervullen in plaats van invullen. Ik blijf helaas nog zo veel met dat laatste bezig. In het voorbije hectische werkjaar ging het over niets anders dan dat. Invullen van agenda's, invullen van verwachtingen, verwachtingen van anderen.
Oude patronen
Ik duik dezer dagen in de vijf reisboeken die over het land dat ik straks zal bezoeken (Oeganda) bestaan. Ik lees niet echt, maar laat mijn vingers glijden over de foto's, over de kaarten vol kleine landwegen, over plekken. En ik zeg: wil ik zien, wil ik voelen, wil ik meemaken. Tegelijk vraag ik me de hele tijd af: "Zal ik het kunnen?" Reizen op zich is tot hiertoe altijd gelukt. Vliegtuigen nemen, wachten, zoeken naar plekken, bezoeken, me laten meenemen op avontuur, al dan niet door plaatselijke gidsen begeleid.
Nu wil ik meer. Ik voel dat ik het anders moet doen in deze periode van mijn leven. Ik ben aan meer toe dan mensen, fauna en flora bekijken en dat digitaal vastgelegd weer mee naar huis nemen. Toch verval ik telkens weer in oude patronen. Ik zie mezelf bezig, moet lachen met mezelf, om hoe ik in notaboekjes steekwoorden opschrijf. Te zien (een variant op 'te doen'): de berggorilla's, de bron van de Nijl, ... Alweer zit dat moeten erachter. Ik moet dit meegemaakt hebben, tenslotte ben ik op de bodem die het me allemaal aanreikt. Ik voel echter, diep van binnen: zo hoort het niet.
Vlakuil
Dus heb ik besloten de volgende weken in de leer te gaan bij vrienden die net terug zijn van drie maanden China. Dagelijks berichtten ze via het internet over hun wedervaren. Een explosie was dat, elke mail. Hoe verder ze zaten, hoe meer ze mij raakten met hun manier van meedobberen in die verre cultuur, onthaast en onthecht.
Ze vroegen af en toe aan mensen die hun pad kruisten wat 'tijd' voor hen betekende en hoe ze ermee omgingen. Een wijze man antwoordde: 'Tijd, dat is zeven stappen zetten en rondom jou kijken, wat je waarneemt in je opnemen, het moment beschouwen zonder er een oordeel bij te zetten.' Geen mooiere definitie gelezen. Zulke woorden zijn pure weldaad, meer waard dan de meest doordachte tips in geplastificeerde reisboeken. Dit weekend zie ik die dierbare vrienden, ze zijn pas terug. Ik wil in de leer over hoe ik geduld oefen. Tja, ook dat 'wil' ik weer.
Geduldig worden. Ik ken de theorieën genoeg. Over hoe heilzaam het is om rust te vinden, leeg te stromen vanbinnen, niets te hebben dat weerhaken in je zet. Ik zou het kunnen verkondigen in voordrachten en trainingen of voortvertellen aan mensen, omdat het zo klopt en zo krachtig is. Maar daar is die valkuil weer: het willen gezegd en getoond hebben. Terwijlik het zelf in daden zou moeten omzetten. Ach ja, dat moeten weer. Beter is: willen. Intussen droom ik van stoffige, rode aardewegen in een vochtig land waar ik maar één iemand echt wil tegenkomen. Of het een fraai beeld wordt, wat diep onder die Steristrips zit, ik weet het niet. Maar wat kijk ik uit naar die ontmoeting.
Kinderdosis
maandag 1 juni 2009
Hoera, ik heb ADHD!
Op de site Hersenstorm vond ik dit lijstje met positieve kenmerken van ADHD. Kwestie van te weten dat het niet allemaal kommer en kwel is:
Je bent een gevoelsmens en hebt een enorm rechtvaardigheidsgevoel.
Je kunt heel goed emoties van anderen invoelen.
Je kunt intenser van dingen genieten dan de meeste anderen.
Je bent creatief en blinkt vaak uit in theater, beeldende kunst of culinaire uitspattingen.
Je bent een kei in het bedenken van oplossingen.
Je bekijkt de wereld vanuit een unieke, onbevangen invalshoek.
Je bent fantastisch in het vinden van dingen (zoals geld op de grond) en mensen in een menigte.
Je bent verbazingwekkend scherpzinnig.
Je bent vaak de gangmaker op een feest en de dansvloer.
Je impulsiviteit maakt je een spontaan en openhartig mens.
Je kunt plezier hebben als geen ander.
Je bent energiek; vervuld van een krachtig en volhardend streven, wanneer je een doel wilt bereiken.
Je bent recht door zee.
Je wilt graag gewaardeerd worden en werkt daar ook hard voor.
Je bloeit op van positieve kritiek, maar doorziet huichelarij meteen.
Je maakt van je hart geen moordkuil.
Je bent ontzettend enthousiast en goed als je iets graag doet.
Je bent heel moeilijk voor de gek te houden.
Je komt voor jezelf op!
Je prikt onmiddellijk door uiterlijke schijn van mensen en zaken heen.
Je staat met beide benen op de grond.
Je maakt snel contact met anderen en bent daardoor een uitstekend netwerker.
Je voelt meteen aan wanneer er een unieke relatie tussen mensen en dingen bestaat.
Je kunt met alle lagen van de bevolking door een deur.
Je bent iemand die niet snel in een sleur terechtkomt of saai wordt.
Je bent origineel en hebt een groot gevoel voor humor.
Je bent de goed verstaander die vaak maar een half woord nodig heeft.
Je bent loyaal en gaat door het vuur voor mensen waarvan je houdt.
Niemand is meer hartstochtelijk dan jij, wanneer je gek bent van iets of op iemand.
Je doet iets eerder omdat je het wilt, dan omdat het moet. En wat je doet, doe je met hart en ziel!